|
|
Wydawnictwo - WPŚ
Rok - 2003
Stron - 217
Oprawa - KARTONOWA LAKIEROWANA
Format - B5
STAN - NOWA
W obecnej praktyce przemysłowej dyskretne systemy produkcyjne przetwarzające strumień niejednorodnych materiałów, w przypadku produkcji masowej, osiągają poziom pozwalający porównać ich wydajność z wydajnością kompleksowo zautomatyzowanych systemów produkcji ciągłej. W krajach wysoko uprzemysłowionych 80% produkcji wytwarzanej w dyskretnych systemach produkcyjnych stanowi produkcja seryjna, małoseryjna i jednostkowa [1]. Automatyzacja tego rodzaju produkcji stała się możliwa z chwilą powstania elastycznych systemów produkcyjnych (ESP). Przez pojęcie takiego systemu rozumiemy zintegrowany i sterowany komputerowo zestaw urządzeń produkcyjnych, mogący produkować w zmiennej kolejności i proporcjach wyroby należące do określonej klasy technologicznej. Rozwój ESP, który datuje się od końca lat sześćdziesiątych, był możliwy między innymi dzięki powstaniu robotów, które swój początek brały z połączenia numerycznie sterowanych maszyn i mechanicznych układów teleoperacji [18, 32, 34].
Według definicji Międzynarodowej Federacji Robotyki robot jest automatycznie sterowaną, programowaną, wielozadaniową maszyną roboczą o wielu stopniach swobody, posiadającą własności manipulacyjne i lokomocyjne - stacjonarną lub mobilną, stosowaną do różnych celów: przemysłowych i specjalnych. Robot przemysłowy składa się z mechanicznego manipulatora, systemu sterowania i programowania [3]. Roboty przemysłowe współpracują na ogół z podajnikami taśmowymi, obrabiarkami, automatami montażowymi, urządzeniami malarskimi i spawalniczymi. Głównym ich celem jest podwyższenie jakości wykonywanych prac, uwolnienie operatora od ciężkiej fizycznej i monotonnej pracy, a szczególnie stosowanie do prac niebezpiecznych dla zdrowia, a nawet życia. Nadają się one szczególnie do automatyzacji dyskretnych procesów produkcyjnych. Zrobotyzowane stanowiska pracy stanowią bardzo często moduł elastycznego systemu produkcyjnego (ESP) [15],
|
