 |
| |
Przed zalicytowaniem proszę zapoznać się ze stroną „O mnie”
Kupując więcej książek oszczędzasz na wysyłce!!!:)
bowiem bez względu na ilość zakupionych książek jej koszt doliczamy tylko raz
i zawsze wynosi on 7,50 zł (paczka, polecony ekonomiczny), lub 9 zł (priorytet)
PWN 1971
okładka twarda 24 cm
334 str
stan dobry (stemple, wklejka i sygn. bibl, drobne przebarwienie u dołu grzbietu)
Treść
Przedmowa
Wstęp
1. Pojęcia z zakresu termodynamiki i budowy atomu.......... 11
1.1. Pojęcia z zakresu termodynamiki.............. 11
1.2. Budowa atomu i natura wiązań chemicznych........ 15
Rozdział pierwszy: Budowa tworzyw ceramicznych
1. Struktura krystaliczna...................... 24
2. Kryształy rzeczywiste...................... 32
2.1. Zaburzenia punktowe................... 33
2.2. Zaburzenia liniowe (dyslokacje) .............. 45
3. Polikrysztaly.......................... 64
3.1. Struktura i własności przypowierzchniowych warstw kryształów 67
3.2. Tekstura polikryształów.................. 73
4. Szkło............................. 79
5. Tworzywa wielofazowe ..................... 87
Rozdział drugi: Otrzymywanie tworzyw ceramicznych
1. Otrzymywanie pojedynczych kryształów ..............
1.1. Zarodkowanie i wzrost pojedynczych kryształów z fazy gazowej . 95
1.2. Warstwy epitaksjalne i inne cienkie warstwy na stałych podłożach 109
1.3. Wzrost włoskowatych pojedynczych kryształów (whiskersów)
z fazy gazowej...................... '^
1.4. Wzrost kryształów z fazy cicktej............... 121
2. Otrzymywanie polikrysztalów i tworzyw wielofazowych........ 132
2.1, Krystalizacja szkła .................... ]32
2.2. Spiekanie proszków jednofazowych............. 137
2.3. Spiekanie w obecności fazy ciekłej............. '5S
2.4. Witryfikacja wielofazowych układów krzemianowych ... 163
2.5. Wpływ przemian polimorficznych oraz reakcji chemicznych na przebieg spiekania .................... 165
2.6. Rozrost ziarn w końcowych stadiach spiekania....... 168
3. Hydratacja i hydroliza ..................... 175
Rozdział trzeci: Własności tworzyw ceramicznych
1. Własności mechaniczne ..................... 185
1.1. Wstęp ......................... 185
1.2. Własności sprężyste pojedynczych kryształów........ 190
1.3. Własności sprężyste polikryształów i tworzyw wielofazowych . 195
1.4. Niesprężystość...................... 199
1.5. Odkształcanie plastyczne pojedynczych kryształów ..... 201
1.6. Odkształcanie plastyczne polikryształów......... 212
1.7. Odkształcanie cieczy, bezpostaciowych ciał stałych i szkia ... 213
1.8. Wytrzymałość mechaniczna................ 214
1.9. Wytrzymałość mechaniczna szkła i tworzyw dewitryfikacyjnych 228
.,10. Wytrzymałość mechaniczna tworzyw kombinowanych . . . 230
1.11. Pełzanie........................ 232
2. Własności cieplne......„................. 237
2.1. Drgania atomów w kryształach .............. 237
2.2. Ciepło właściwe pojedynczych kryształów.......... 238
2.3. Przewodnictwo cieplne pojedynczych kryształów....... 241
2.4. Przewodnictwo cieplne polikrysżtałów i tworzyw wielofazowych 245
2.5. Rozszerzalność cieplna pojedynczych kryształów....... 248
2.6. Rozszerzalność cieplna polikryształów' i naprężenia cieplne pierwszego rodzaju . ,.................... 249
2.7. Naprężenia cieplne drugiego rodzaju............ 255
3. Własności elektryczne i magnetyczne.........,..... 263
3.1. Wstęp.......................... 263
3.2. Polaryzacja elektryczna w pojedynczych kryształach ..... 265
3.3. Polaryzacja w polikryształach i tworzywach wielofazowych . . . 277
3.4. Wytrzymałość dielektryczna pojedynczych kryształów .... 280
3.5. Wytrzymałość dielektryczna polikryształów i tworzyw wielofazowych.......................... 281
3.6. Przewodnictwo elektryczne pojedynczych kryształów..... 282
3.7. Namagnesowanie.....,............... 294
4. Własności optyczne....................... 311
4.1. Współczynnik załamania światła i dyspersja ........ 311
4.2. Absorpcja fotonów promieniowania w zakresie widzialnym i wrażenie barwy ....................... 313
4.3. Emisja fotonów i zjawisko Iuminescencji........... 323
4.4. Lasery.......................... 324
Literatura uzupełniająca...................... 328
Skoronidz ........ 329
Przedmowa
Inżynieria materiałowa, zwana też nauką o tworzywach, zaczęła się kształtować w ostatnich latach w związku z rozwojem współczesnej techniki i jest gałęzią nauki, która zajmuje się związkami pomiędzy mechanizmem procesów wytwarzania a budową i własnościami ciał wytwarzanych przez człowieka — tworzyw (materiałów). W konsekwencji inżynierię materiałową interesują te własności, które są związane ze stałym stanem skupienia, oraz te, które w dużej mierze zależą od warunków wytwarzania. Do takich własności zaliczyć można np. własności sprężyste, mechaniczne, przewodnictwo elektryczne itp.
Poza kręgiem zainteresowań inżynierii materiałowej pozostają te własności i koncepcje, które nie zależą w ogóle lub zależą tylko w matym stopniu od stanu skupienia i sposobu wytwarzania, jak np. budowa atomu, natura wiązań chemicznych czy zagadnienia termodynamiczne, stanowiące przedmiot zainteresowań chemii i fizyki.
W zakresie budowy ciał stałych inżynieria materiałowa kładzie nacisk na wszystkie te elementy, które decydują o przebiegu procesów wytwarzania i o własnościach, o których była mowa wyżej, a więc zajmuje się przede wszystkim budową rzeczywistych kryształów i odstępstwami od idealnej sieci przestrzennej oraz budową tworzyw w skali makroskopowej, inaczej teksturą. Odbiega od ujęcia stosowanego w chemii i fizyce stanu stałego, które ogranicza się z natury rzeczy do rozpatrywania prostszych, modelowych zjawisk, własności i procesów przede wszystkim w skali atomowej — abstrahując od tekstury. Konsekwentnie inżynieria materiałowa w zakresie procesów wytwarzania interesuje się nie tyle urządzeniami i sposobem przeprowadzania procesów (jest to głównym przedmiotem zainteresowania technologii), ile mechanizmem
procesów zachodzących wewnątrz tworzywa - i to zarówno w skali atomowej, jak i makroskopowej.
Nazwa materiały lub tworzywa ceramiczne nawiązuje do tradycyjnie przyjętych określeń takich produktów, jak ceramika budowlana (cegła budowlana), ceramika stołowa, ceramika ogniotrwała itp., jakkolwiek w chwili obecnej pojęcie to obejmuje bardzo szeroki zakres tworzyw, odbiegających zarówno swymi własnościami i zastosowaniami, jak i metodami otrzymywania od tworzyw ceramicznych w węższym i tradycyjnym znaczeniu tego słowa.
W rozumieniu niniejszego podręcznika, podobnie zresztą jak to jest przyjęte w większości rozwiniętych krajów, pod nazwą tworzywa ceramiczne rozumie się wszystkie niemetaliczne materiały nieorganiczne.
0 ile więc w zrozumieniu tradycyjnym tworzywami ceramicznymi nazywano materiały, w skład których wchodziły głównie krzemiany, o tyle obecnie głównymi składnikami tworzyw ceramicznych są najczęściej tlenki, węgliki, azotki, krzemki, krzemiany oraz węgiel pierwiastkowy
1 szereg innych grup związków nieorganicznych. Wiele z tych tworzyw otrzymuje się za pomocą procesów typowo ceramicznych, a więc formowania kształtek z drobnoziarnistych proszków i następnie ich utrwalania w drodze wypalania (spiekania) w podwyższonej temperaturze — stąd pochodzi pierwotne uzasadnienie nazwy tworzywa ceramiczne. Niemniej jednak w chwili obecnej w celu otrzymywania tworzyw ceramicznych stosuje się w coraz większym stopniu takie nietypowe procesy, jak topienie, krystalizację z fazy gazowej i ciekłej, procesy wysokociśnieniowe itp.
W naszym kraju przemysł ceramiczny należy do najbardziej rozwiniętych. Aktualny i potencjalny zakres jego produkcji obejmuje — obok tradycyjnych tworzyw wielofazowych opartych na krzemianach, jak tworzywa fajansowe, porcelanowe, glinokrzemianowe materiały ogniotrwałe, tworzywa ceramiki budowlanej, wyroby ścierne, emalie, tworzywa wiążące i szkło - niemetaliczne materiały magnetyczne, ferroelektryczne, półprzewodniki, materiały o bardzo wysokiej twardości, związki lumi-niscencyjne, materiały konstrukcyjne oraz izolatory. Występują one w postaci pojedynczych kryształów, polikryształów, cienkich warstw, tworzyw włoskowatych i tworzyw kombinowanych. Wszystkie te tworzywa są niezbędne do funkcjonowania wielu innych przemysłów i dziedzin techniki, stąd bierze się wzrastająca rola tworzyw ceramicznych w życiu codziennym.
Tak zakreślonej inżynierii materiałów ceramicznych poświęcony jest niniejszy podręcznik, którego układ i treść są wynikiem doświadczeń autora zebranych podczas ośmioletnich wykładów przedmiotu kursowego o tej nazwie, prowadzonych dla studentów Wydziału Ceramicznego Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie. Podręcznik
jest adresowany nie tylko do studentów wydziału ceramicznego i pokrewnych specjalności, lecz także do różnych grup studiujących oraz do specjalistów, którzy z różnych względów interesują się tworzywami ceramicznymi. Otrzymywaniem, badaniem oraz zastosowaniem tworzyw ceramicznych zajmują się chemicy, fizycy, elektrycy i elektronicy, technologowie ceramicy, inżynierowie budowlani, a więc specjaliści
0 różnym przygotowaniu i różnych rozstrzelonych zainteresowaniach, wydaje się zatem, że ujęcie obejmujące całokształt zagadnień związanych z nauką o tworzywach ceramicznych jest bardzo aktualne.
Całościowe ujęcie przedmiotu wymaga ograniczenia się do koncepcji podstawowych dla wszystkich dziedzin wytwarzania i użytkowania tworzyw ceramicznych, bez angażowania się w rozważania oraz opisy szczegółowe i specyficzne dla pewnych dziedzin, bez rozważań i opisów stanowiących rozwinięcie i zastosowanie ogólnych koncepcji w przypadkach szczególnych. Ograniczenie to dotyczy szczególnie tradycyjnych, opartych na krzemianach tworzyw ceramicznych, które ogólnie nie przedstawiają układów znajdujących się w stanie równowagi i których budowa oraz własności w najwyższym stopniu zależą od warunków wytwarzania i użytych wieloskładnikowych surowców. W przypadku tworzyw tradycyjnych mamy więc do czynienia z praktycznie nieskończoną gamą materiałów o budowie złożonej i stąd dotychczas mało poznanej. W związku z tym tworzywom tradycyjnym i ich własnościom nie można było poświęcić zbyt wielu stronic, mimo ich znaczenia, a także wielkości produkcji.
Układ książki pozwala na opis procesów wytwarzania i własności materiałów oparty na wcześniej omówionych elementach ich budowy w skali atomowej i makroskopowej oraz na reakcjach zachodzących między tymi elementami. Od układu tego odstąpiono tylko w przypadku niektórych krzemianowych tworzyw wielofazowych, należących do tradycyjnej ceramiki, gdzie nie sposób oddzielnie omawiać budowę i przebieg procesów.
Autor zdaje sobie sprawę, że obejmując szeroki zakres zagadnień
1 pisząc dla wielu grup Czytelników, przygotowanych różnokierunkowo, może nie zadowolić w pełni żadnej z nich. Utrudnieniem, lecz zarazem szansą dla autora, jest okoliczność, że inżynierii materiałów ceramicznych w ścisłym tego słowa znaczeniu - w przeciwieństwie do materiałów metalicznych — poświęcono w skali światowej niewiele książek, a w naszym kraju żadnej, oraz, że ta nauka nie jest jeszcze usystematyzowana, tak jak każda żywa i rozwijająca się dziedzina nauki.
)
|
Zapraszam na inne moje aukcje
Wszelkie pytania proszę kierować na mój adres: [zasłonięte]@op.pl
| | |
