Jako autorki podręcznika wyrażamy nadzieję, że będzie on służył studentom, nauczycielom i uczniom - wszystkim zainteresowanym problematyką składniową, pragmatyką językową i lingwistyką tekstu.
Janina Labocha, Kinga Tutak

Termin składnia ma dwa znaczenia. Po pierwsze oznacza jeden z podsystemów języka, po drugie jest nazwą działu nauki o języku. W pierwszym znaczeniu wyraz składnia został zastosowany przedmiotowo, w drugim natomiast metajęzykowo. W sensie przedmiotowym składnia jest definiowana jako funkcja wyrazu w zdaniu oraz jako budowa zdania. Mówi się, że jakiś tekst odznacza się skomplikowaną składnią lub też, że jakiś wyraz ma różnorodną składnię, np. -blisko domu- i -mieszkać blisko-. W sensie metajęzykowym składnia jest definiowana jako nauka o budowie wypowiedzeń lub zdań. Przyjmujemy tradycyjną definicję składni jako działu gramatyki, który zajmuje się budową wypowiedzeń oraz bada funkcje wyrazów w zdaniu (funkcje podmiotu, orzeczenia, dopełnienia, przydawni, okolicznika). Składnia tradycyjna jest jednym z możliwych opisów. We współczesnym językoznawstwie istnieją inne typy opisów, np. składnia formalna, składnia semantyczna, składnia generatywna. W nieniejszym opracowaniu przedstawiamy "szkolną" koncepcję składni, zgodną z obowiązującym w szkołach prpgramem nauczania. Tylko miejscami odwołujemy się do nowszych rozwiązań metodologicznych, które będziemy jednak traktować jako uzupełniające, a nie dominujące. Podstawą opracowania będą koncepcje składniowe Zenona Klemensiewicza oraz Stanisława Jodłowskiego.
[Z wprowadzenia]