PODRĘCZNIK KINETOGRAFIA CHOREOGRAFIA RUCH TANIEC

27-06-2012, 8:06
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 2402756905

Miejscowość Kraków

Koniec: 16-06-2012 18:14:45

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: miękka
Rok wydania (xxxx): 1975
Język: polski

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - PODRĘCZNIK KINETOGRAFII WEDŁUG METODY LABANA-KNUSTA

AUTOR -
RODERYK LANGE

WYDAWNICTWO, WYDANIE, NAKŁAD -
WYDAWNICTWO - POLSKIE WYDAWNICTWO MUZYCZNE PWM, KRAKÓW 1975
WYDANIE - 1
NAKŁAD - 3120 EGZ.

STAN KSIĄŻKI -
BARDZO DOBRY MINUS JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).

RODZAJ OPRAWY -
ORYGINALNA, MIĘKKA

ILOŚĆ STRON, WYMIARY, WAGA -
ILOŚĆ STRON - 98
WYMIARY - 24 x 17 x 0,6 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,218 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)

ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
ZAWIERA

KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

RODERYK LANGE
Podręcznik kinetografii
według metody Labana — Knusta
Polskie Wydawnictwo Muzyczne ł 1975
Redakcja: MARIA DRABECKA
Okładkę projektował Janusz Wysocki

SPIS TREŚCI

Einleitung (Albrecht Knust) ........................ 7
Wstęp .................................. 8
Część pierwsza
I. Krótki zarys historii notacji ruchu ............ 11
1. Na drodze do wypracowania środka zapisu tańca.......... 11
2. Kinetografia Labana....................... 15
3. Ośrodki kinetografii, jej zastosowanie w świecie i w Polsce..... 19
II. Wprowadzenie do analizy przestrzennej Labana....... 21
III. Podstawowe elementy kinetografii............. 25
a) Kierunki ruchu........................ 25
b) Poziomy ruchów........................ 25
c) Czas trwania ruchów...................... 26
d) System liniowy zapisu kinetograficznego............. 27
e) Podsumowanie. Cztery zasadnicze reguły kinetografii........ 29
IV. Metcdy analizowania i zapisywania podstawowych akcji ruchowych .......................... 30
a) Ruchy związane z przenoszeniem ciężaru ciała.......... 30
b) Ruchy kończyn odciążonych (gesty nóg i rąk).......... 33
c) Ruchy górnej części tułowia................... 34
d) Skoki............................. 35
e) Obroty, zwroty i drogi po kole................. 37
f) Ruchy poszczególnych części ciała................ 41
V. Dalsze uściślenia zapisu (znaki pomocnicze) ........ 43
a) Znaki ustawienia ....................... 43
b) Znaki frontalne........................ 45
c) Szkic przebytej drogi...................... 45
d) Znaki dla poszczególnych części płaszczyzny tanecznej....... 46
e) Znaki ścieśnienia i poszerzenia................. 47
f) Znaki styku i ich pochodne................... 47
g) Łącznik........................... 49
h) Znaki dynamiczne....................... 50
i) Znaki przerw........................ 51
j) Znaki repetycji......................... 53
k) Kasowniki .......................... 54
Część druga
VI. Ruchy punktu ciężkości ................. 55
VII. Umieszczenie ciężaru na różnych częściach ciała ...... 57
a) Klęczenie........................... 57
b) Siadanie........................... 57
c) Kładzenie się (leżenie)..................... 58
VIII. Ruchy grupowe..................... 59
1. Partytura............................ 59
a) Oznaczanie wykonawców.................... 59
b) Oznaczanie ustawień w stosunku do siebie............ 60
c) Oznaczanie części grupy.................... 60
d) Oznaczanie odległości...................... 60
e) Numerowanie taktów..................... 60
f) Opis ustawienia grupy..................... 60
g) Formuły.......................... 62
2. Typowe formacje grupowe i ich. notacja.............. 62
a) Przesuwanie się po linii prostej z jednoczesnym obrotem...... 62
b) Wirowanie pary........................ 63
c) Postępowanie za przodownikiem i drogi równoległe........ 64
d) Zachodzenie.......................... 66
e) Drogi indywidualne...................... 67
f) Obroty w grupie........................ 68
g) Przetaczanie grupy...................... 69
h) Wir............................. 71
i) Spirala........................... 72
j) Włączanie się......................... 72
k) Przewlekanie ......................... 73
1) Rozwikłanie spirali...................... 75
m) Nawijanie......................... 75
n) Otwieranie i zamykanie szeregów................ 76
o) Zawijanie i rozwijanie.................... 77
p) Wnikanie........................... 77
r) Kanon............................ 78
3. Zakończenie .......................... 81
Część trzecia
Czytanki w układzie progresywnym..................... 83
Zestaw zmian znaków kinetograficznych zaakceptowanych oficjalnie do roku 1973 96
Wykaz polskich publikacji zawierających kinetogramy............. 97
Spis ilustracji............................... 98

EINLEITUNG

Ich begrufle die Herausgabe des polnischen Lehrbuches der Kinetographie mit grofier Genugtung. Ich bin auch uberzeugt, dafl dieses Buch ein guter Begleiter wird fur alle, die unsere Tanzschrift in polnischer Sprache erlernen werden .und die Kinetographie zu ihrem Werkzeug machen.
Dieses Buch ist das Ergebnis einer 15-jahrigen, ausgiebigen Lehrtatigkeit von Herm Ro-deryk Lange und der Erfahrung, die er auf diesem Gebiet in Polen wie auch in England gesammelt hat. Ich bin sehr erfreut, daB die jahrelang durch ihn betriebene Fórderung der Kinetographie so gute Fruchte tragt und ich fugę meine besten Wunsche hinzu fur weitere gute Erfolge.

Albrecht Knust
President International Council of Kinetography Laban

Witam z wielkim zadowoleniem wydanie polskiego podręcznika do nauki kinetografii. Jestem przekonany, że ta książka będzie dobrym towarzyszem wszystkim uczącym się w języku polskim naszego pisma tanecznego i dla wszystkich, którzy pragną uczynić z kinetografii swe narzędzie pracy.
Niniejsza książka jest rezultatem 15-letniej, wydatnej pracy pedagogicznej pana Rode-ryka Lange i doświadczenia, jakiego nabył na tym polu w Polsce oraz w Anglii. Cieszę się bardzo, że upowszechnienie przez niego kinetografii wydało tak dobre owoce i łączę niniejszym moje najlepsze życzenia na drodze do dalszych sukcesów.
Albrecht Knust Przewodniczący International Council of Kinetography Laban

WSTĘP

Kinetogram rejestruje element trójwymiarowości ruchu, czas jego przebiegu i jego ciągłość, umożliwiając pełną rekonstrukcję ruchu na podstawie tego zapisu. Nietrudno więc dostrzec, jak istotne znaczenie ma kinetografia dla problemów tańca: dla praktyka kinetogram jest pomocą w utrwalaniu go i odtwarzaniu dla celów wykonawczych czy dydaktycznych; dla choreologa kinetografia stwarza obiektywne podstawy postępowania badawczego.
Kinetografia Rudolfa Labana jeot pierwszym systemem pełnej notacji ruchu człowieka. System ten, opublikowany w 1928 r., przez wiele następnych lat rozwijał się i dopełniał. Spośród osób, które współpracowały z Labanem w tym zakresie, do najwybitniejszych należy prof. Albrecht Knust. Wzmocnienie przez niego logicznych podstaw kinetografii było decydujące dla dalszego rozwoju pisma. Ujęcia ortograficzne wprowadzone przez Knusta są proste i przejrzyste w zapisie. Z tego też względu tę właśnie wersję kinetografii wprowadziliśmy w Polsce i na niej opiera się mój wykład.
Kinetografię stosował przed 1939 r. w Warszawie prof. Stanisław Głowacki, i to głównie do notacji układów reżyserskich Leona Schillera. Cały ten dorobek został niestety zniszczony w czasie wojny. W roku 1954 reaktywowano kinetografię w. ośrodku toruńskim z myślą o wprowadzeniu jej do badań nad folklorem tanecznym1.
W czasie Kongresu Choreologicznego w Dreźnie w 1957 roku2 udało mi się tą sprawą zainteresować p. Jadwigę Mierzejewską, tak że wkrótce zorganizowano pierwsze w Polsce kursy kinetografii dla instruktorów tańca, etnografów i muzykologów.
Od roku 1958 kinetografia Labana była przedmiotem systematycznych wykładów przede wszystkim na specjalnym Studium Kinetografii, zorganizowanym przez Ministerstwo Kultury i Sztuki w Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego (obecnie kinetografia jest jednym z przedmiotów na Studium Tańca COMUK). Następnie kinetografię wykładali w różnych ośrodkach na terenie całego kraju absolwenci tego pierwszego studium.
Dzięki wprowadzeniu kinetografii do badań nad tańcem przez ośrodek toruński (Muzeum Etnograficzne, Dział Tańca) i dzięki podjętej tam akcji ujednolicenia metody badawczej w skali krajowej otrzymaliśmy w Polsce pierwsze zbiory tańców ludowych nowocześnie udokumentowanych i zaopatrzonych w kinetogramy. Wszystkie one były kolejno publikowane przez CPARA (zob. wykaz). Mamy do dyspozycji świetne prace z dziedziny folklorystyki tanecznej, historii form tanecznych, choreologii, zawierające obiektywny opis tańca wraz z notacjami materiału choreotechnicznego.
Dziś nikt już nie wątpi, że sztuka taneczna musi być utrwalona w piśmie, jeżeli nie ma ulec zapomnieniu. Zapotrzebowanie jest duże, materiałów niewiele. Tę lukę zapełni, w pewnej przynajmniej mierze, niniejszy podręcznik.
Jest on owocem doświadczeń zebranych przeze mnie w okresie nauczania kinetografii w Polsce (1958-67) oraz w Anglii (1967-74). Wszelkie symbole kinetograficzne i sposób ich stosowania oparte są na wersji systemu opublikowanej przez Labana w 1956 r.1 — Zasady ortografii natomiast oparte zostały na słowniku kinetografii opracowanym przez A. Knusta. Z tej samej pracy zaczerpnąłem niektóre przykłady kinetegraficzne za zgodą autora2.
Zasadę notacji ruchów grupowych zamieszczonych w drugiej części podręcznika opracowałem, opierając się na ośmiotomowym dziele A. Knusta Handbuch der Kinetographie Laban (rękopis cz. E i M) oraz na podstawie zestawu D. Baddeley Group Mouemenłs (rękopis 1968). Uzyskawszy zezwolenie wydawnictwa Macdonald & Evans w Londynie, włączyłem do mej pracy dwie ryciny (4 i 59) z książki Labana Choreutics, która została opublikowana w r. 1966.
Do trzeciej części podręcznika włączyłem wybrane czytanki lub ich fragmenty opracowane przez A. Knusta i D. Baddeley obok kilku własnych.
W podręczniku swoim starałem się przedstawić czytelny wykład mateiiałów dla kursów stopnia podstawowego i średniego, eliminując rzeczy mniej istotne. Wprowadziłem natomiast najnowsze uaktualnienia w zakresie pisowni, które obecnie obowiązują w skali międzynarodowej (od 1971 r.). Doboru tego dokonałem — jak mi się wydaje —- starannie, uwzględniając tylko te zmiany, które utrzymały się w praktyce co najmniej przez kilka lat. Bezpośrednie zaangażowanie w prace kodyfikacyjne International Council of KinetograpLy Laban (począwszy od 1957 r.) pozwoliło mi na dostateczne rozeznanie w aktualnym stanie ortografii kinetograficznej. Szereg zagadnień z zakresu analizy ruchu dopracowałem w czasie mej pracy badawczej, którą prowadziłem w The Art of Movement Centre w Anglii (1967-72).
Podręcznik niniejszy nie jest samouczkiem. Będzie on jednak na pewno wielką pomocą dla studiujących kinetografię i drogowskazem dla wykładowców. Doświadczony nauczyciel będzie łączył z sobą poszczególne problemy w jednostkach lekcyjnych, zależnie od sytuacji i potrzeb rodzących się w toku nauczania. Sądzę, że należy oprzeć się na układzie załączonych tu czytanek, starając się udostępnić słuchaczom materiał służący jako klucz do ich odczytywania. Po przerobieniu ze słuchaczami materiału czytankowego radziłbym sięgnąć do publikowanych kinctogramów i dobrać odpowiednie przykłady do ćwiczeń. Dla ułatwienia tego zadania załączam na końcu książki wykaz publikowanych w Polsce kinetogra-mów (s. 96). Zalecałbym wprowadzenie dyktatów i zapisywania własnych kompozycji ruchowych — oczywiście w granicach aktualni" istniejących możliwości.
Kinetografia umożliwia nam w pierwszym rzędzie sporządzenie zapisu w sensie ogólnym. Jednocześnie jednak możemy w razie potrzeby w różnym stopniu szkic ten uściślić. Umiejętność właściwego selekcjonowania wszystkich szczegółów stanowi tu problem zasa- -dniczy.
Nigdy nie należy uczyć kinetografii w oderwaniu od praktyki ruchowej. Toteż układ podręcznika sugeruje wyjście od zagadnień funkcjonalnej analizy ruchu. Ostatecznie, zanim zapiszemy jakiś przejaw ruchu, musimy go wpierw poznać, zidentyfikować.
Znajomość pisma nie rozwiązuje automatycznie sprawy jakości zapisu. Stąd różna jest wartość notacji ruchowych u różnych autorów. Analiza formalna poparta doświadczeniem, /
uzdolnieniami i kulturą zapisującego — oto podstawowe warunki jakości osiągnięć w tym zakresie.
Aby ten podręcznik mógł się ukazać, konieczna była pomoc ze strony życzliwych i rozumiejących wagę sprawy osób. Przede wszystkim wymienić tu chcę panią prof. dr Marię Znamierowską-Prufferową, która w początkach mojej działalności była opiekunką tych prac. Panu prof. Albrechtowi Knustowi należą się moje słowa wdzięczności za kierowanie studiami, które przeprowadziłem w zakresie analizy i notacji ruchu oraz za napisanie przedsłowia do tego podręcznika. Osobne zaś słowa gorącego podziękowania za pomoc w przygotowaniu tego podręcznika do druku składam pani mgr Marii Drabeckiej, a paniom mgr . Janinie Marcinkowej i Irenie Ostrowskiej za zapoznanie się z tekstem i konstruktywne
uwagi.
Oddaję ten podręcznik kinetografi w ręce moich dawnych uczniów z przeświadczeniem, że dokonaliśmy wspólnie „dobrej roboty", wprowadzając kinetografię do naszych prac nad tańcem. Wszystkich zaś, którzy korzystać będą z niniejszego podręcznika przystępując do nauki pisma, zapewniam o pełnym uznaniu dla ich trudów w zdobywaniu umiejętności pisania i czytania w zakresie tańca, o mojej życzliwej myśli o nich, kiedy pisałem tę książkę.

WYKAZ POLSKICH PUBLIKACJI ZAWIERAJĄCYCH KINETOGRAMY

Biuletyn Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego 1961 nr 8-23 (3 kineto-gramy i artykuły omawiające znaczenie kinetografii i jej zastosowanie).
Dąbrowska G. Tańce Kurpiów Puszczy pielonej. CPARA, Warszawa 1967 (23 kinetogramy).
Dekowski J., Hauke Z. Folklor regionu opoczyńskiego. COK, Warszawa 1974 (19 kinetogramów).
Drabecka M. Tańce historyczne. CPARA, Warszawa 1966 t. I: 29 kinetogramów; 1968 t. II: 36 kinetogramów; 1971 t. III: 74 kinetogramy.
— Przyczynki do analizy choreotechnicznej formy menueta. „Muzyka" 1968 nr 1 (48) s. 63-73 (5 kinetogramów).
— Przyczynki do zagadnienia powstania i ewolucji choreotechnicznej formy kuranta w XVI i XVII wieku. „Muzyka" 1969 nr 1 (52) s. 2-15 (6 kinetogramów).
Glapa A., Kowalski A. Tańce i zabawy wielkopolskie. PTL, Wrocław 1961 (2 kinetogramy
R. Langego). Hryniewicka J., Ostrowska I. Polskie tańce narodowe w formie towarzyskiej. COK, Warszawa
1971, wyd. 2 (69 kinetogramów). Laban R. fasady zapisu tańca i ruchu. CPARA, Warszawa 1959. Tłumaczenie z ang. — E. Osta-
chiewicz, red. R. Lange. Lange R. Od opisu ruchu do pisma ruchowego. I tancerze mają swój alfabet (Historia rozwoju pisma
tanecznego). „Wiedza i Życie" 1957 nr 2 (1 kinetogram).
— Podstawowe elementy kinetografii. CPARA, Warszawa 1958.
— Taniec ludowy w pracach Muzeum Etnograficznego w Toruniu (Metoda badań terenowych nad tańcem). Toruń 1960 (1 kinetogram).
— Tańce kujawskie. „Literatura Ludowa", 1963 nr 4 cz. II s. 13-20 (2 kinetogramy).
— Kinetography Laban (Movement Notation) and the Folk Dance Research in Poland. „Lud" t. L, Wrocław 1966 s. 378-391 (5 kinetogramów).
Marcinkowa J. Folklor taneczny Beskidu Śląskiego. (Praca monograficzna oparta na badaniach terenowych). CPARA, Warszawa 1969 (27 kinetogramów).
— Tańce ludowe ^aglębia Dąbrowskiego. „Ziemia Będzińska" 1972 s. 238-256 (2 kinetogramy). Marcinkowa J., Sobczyńska K. Folklor Śląska. Górny Śląsk, Opolskie, Cieszyńskie, Beskid Śląski
(Monografia oparta na badaniach terenowych). COK, Warszawa 1973 (26 kinetogramów). Michalikowa L., Chrząstowscy Z. i S. Folklor Lachów sądeckich. COK, Warszawa 1973 (17
kinetogramów).
„Pismo Terpsychory" film oświatowy WFO, Łódź 1960 nr 2. Pod kierunkiem R. Langego. Starosielec Z. Miniatury taneczne do muzyki W. Lutoslawskiego. CPARA, Warszawa 1967 (28
kinetogramów).

SPIS ILUSTRACJI

1. Płaczki staroegipskie w rytualnym tańcu pogrzebowym. Grobowiec Ramoze, Teby, ok. 1380-70 pne. (Agyptische Malerei, Orbis Pictus, Hallwag, Bern und Stuttgart 1959; ryc. XIII); po s. 16.
2. Figurka tancerki greckiej z epoki hellenistycznej (L. B. Lawler Terpsychore, The Story of Dance in Ancient Greece, Dance Perspectives 13, 1962; s. 44); po s. 16.
3. Karta z Lwre de basses danses Małgorzaty Austriackiej. Ok. 1450, przedtem prawdopodobnie w posiadaniu Marii Burgundzkiej. Kodeks przechowywany obecnie w Bibliotece Królewskiej w Brukseli. Złote i srebrne pismo na czarnym tle (Mabel Dolmetsch, Dances of England and France 1[zasłonięte]450-16. London 1959, second edition); po s. 16.
4. Zapis tańca w dziele wydanym przez M. Toulouze UArt et Instruction de bien Danser. Pa-ris 1488. (Printed for the Royal College of Physicians, London 1936); po s. 16.
5. Rysunek tańca promenadowego w postaci rozetki użyty przez F. Caroso w 1581 r. ^ Srbui Lisicjan ZaP^ doizenija, Moskwa-Leningrad 1940, s. 17); po s. 16.
6. Zapis tańca „branie" w dziele T. Arbeau, 1588. (Srbui Lisicjan op. cit. s. 18); po s. 16.
7. Zapis baletu K. Tomlinsona systemem Feuilleta, 1718. (Kellom Tomlinson The Art of Dancing and Six Dances. London 1735 and 1720. Gregg International Publishers Limited, 1970); po s. 16.
8. Zapis menueta systemem Feuilleta w dziele K. Tomlinsona, ok. 1730. (Kellom Tomlinson, op. cit.); po s. 16.
9. „Pas de Zćphire" w zapisie A. Zorna, 1887. (Srbui Lisicjan op. cit. s. 48); przed s. 17.
10. Fragmenty ćwiczeń klasycznych w zapisie Stepanowa, 1892. (Srbui Lisicjan op. cit. s. 59); przed s. 17.
11. Fragment notacji O. Desmond. „Rhythmographik", Lipsk 1919. (Srbui Lisicjan op. cit. s. 68) po s. 24.
12. Fragment partii Marii z baletu Asafiewa „Fontanna Bachczyseraju" w zapisie S. Lisicjan, ok. 1940 r. (Srbui Lisicjan op. cit. s. 407) po s. 24.
13. Fragment notacji R. Benesha, 1956. (Gordon F. Curl An Enąuiry into Movement Notation. Part. 1., 1966) po s. 24.
14. Przykład notacji systemem Benesha. (Gordon F. Curl op. cit.) przed s. 25.

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.