Stanisław Barańczak w zimowej odsłonie. W 1827 roku Franz Schubert skomponował cykl dwudziestu czterech pieśni pt. Winterreise do liryków romantycznego poety Wilhelma MLąllera. W 1994 roku Stanisław Barańczak zakończył pracę nad własną Podróżą zimową, zbiorem wierszy, o którym sam mówi tak : "Wiersze zawarte w tym zbiorze są, z jednym wyjątkiem, utworami oryginalnymi - n i e przekładami liryków romantycznego poety Wilhelma Mullera (...). Choć związek między moimi utworami a muzyką Schuberta jest bardziej intymny i ścisły, moją ambicją było napisanie takich tekstów, które można byłoby zaśpiewać do określonej melodii, a zarazem - przeczytać można również w oderwaniu od muzyki, jako samodzielne wiersze"Stanisław Barańczak wielokrotnie studiował anatomię zimy, czasem stawiając znak równości między porą roku i współczesną cywilizacją. Wędrowiec MLąllera jest nieszczęśliwym kochankiem, bohater Barańczaka wołającym do nieba o boską obecność samotnikiem, zagubionym w lodowatym pejzażu. Z obu podróży nie ma powrotu.