Szczwalnia, to rodzaj osiemnastowiecznego cyrku, miejsce, do którego się chodziło, by patrzeć, jak psy, wilki, niedźwiedzie, byki, czasem też lwy, tygrysy i pantery, umiejętnie szczute i rozjuszane, rzucają się na siebie i staczają krwawe walki. Największa w Wiedniu szczwalnia powstała w 1755 roku, korzystała z opieki C. K. Dyrekcji Teatrów, cieszyła się ogromną popularnością, w 1796 roku spłonęła i już się nie odrodziła, bo cesarz Franciszek II nie zezwalał na tego rodzaju widowiska.

Obraz, atrakcje i inwentarz c. k. szczwalni to pierwsza z dziewięciu stacji Podróży do wnętrza Wiednia Gerharda Rotha. Trasa tej podróży wiedzie przez miejsca, o których miasto na co dzień nie wie, nie pamięta, woli zapomnieć: przez podziemia z katakumbami i ściekami kanalizacyjnymi, dawną dzielnicę żydowską, więzienia, przytułki dla bezdomnych, zakłady psychiatryczne. Uwzględnia też miejsca znane, wręcz reprezentacyjne, jak Katedra św. Szczepana albo Muzeum Historii Wojskowości, których dzieje, jeśli tylko baczniej się przyjrzeć, kryją niejedną wstydliwą tajemnicę. Sugestywne obrazy, wsparte nieubłaganą wymową danych statystycznych, pod piórem Gerharda Rotha składają się na niepowtarzalną mapę stolicy Austrii od wewnątrz.