Rozprawa stanowi niezwykle aktualne i wartościowe z punktu widzenia obszarów zainteresowań współczesnych nauk społecznych (pedagogiki społecznej, pracy socjalnej, pedagogiki zawodu) opracowanie dotyczące instytucjonalizacji zawodu pracownika socjalnego we współczesnym społeczeństwie obywatelskim. Na ogólny - nota bene bardzo wysoki - walor całego opracowania składa się ów fakt, że jest ono znakomitym przykładem przeprowadzenia badań oraz szerszych refleksji typu "active research". Tym samym można będzie sformułować praktyczne wnioski (dezyderaty), przedkładając je wszystkim osobom zainteresowanym, przede wszystkim zwierzchnikom/przełożonym oraz odpowiednim wyspecjalizowanym agendom (instytucjom) społecznym, realizatorom polityki społecznej w III Rzeczypospolitej, po to aby kompensować powstałą sytuację pojawiającego się dyskomfortu psychicznego wśród badanej grupy zawodowej. Dzięki takim właśnie opracowaniom można w analizowanym obszarze ważkich zainteresowań likwidować podstawową sprzeczność między zasadą niesienia indywidualnej pomocy w rozwiązywaniu problemów jednostek, rodzin czy grup społecznych, a własną indywidualną satysfakcją.