| Problematyka związana z absorpcją światła przez glony morskie (zwane potocznie przez oceanologów fitoplanktonem) jest bardzo ważna i w obecnej chwili bardzo aktualna. Po pierwsze, absorpcja promieniowania słonecznego przez fitoplankton stymuluje fotosyntezę materii organicznej w morzu, przez co jest głównym czynnikiem odpowiedzialnym za zasilanie ekosystemów morskich w energię. Ponadto, wskutek wymiany gazów przez powierzchnię morza, fotosynteza w morzach jest jednym z głównych czynników wpływających na bilans tlenu i dwutlenku węgla w atmosferze. Zatem decyduje o stanie efektu cieplarnianego i wpływa na klimat na Ziemi. Po drugie ilościowa znajomość współczynników absorpcji światła przez fitoplankton i ich opis matematyczny są niezbędne w modelowaniu różnych procesów optycznych w morzu (w tym także fotosyntezy). Modele takie są wykorzystywane jako podstawa zarówno bezkontaktowych (satelitarnych), jak i kontaktowych, optycznych metod kontroli stnau i biologicznej produktywności ekosystemów morskich. Pierwszym merytorycznym celem pracy było scharakteryzowanie ilościowe wpływu procesów adaptacji świetlnej na skład pigmentów akcesoryjnych. Sprowadzało się to do znalezienia odpowiednich związków statystycznych między koncentracjami różnych grup tych pigmentów a absolutnymi poziomami i spektralnymi rozkładami podwodnego oświetlenia. Realizacja tego celu była jednocześnie środkiem do osiągnięcia, najważniejszego w tej pracy, drugiego celu merytorycznego, którym było sformułowanie matematycznego modelu spektralnej absorpcji światła w żywym fitoplanktonie, uwzględniającego zarówno zróżnicowanie składu jego pigmentów spowodowane procesami adaptacji świetlnej, jak i efektem upakowania tych pigmentów w komórkach. | 
