Substytut realizmu kinowego 24p spotykany w tańszych modelach telewizorów LCD i plazmowych. 24p Playback pozwala na uzyskanie efektu kinowo płynnego ruchu poprzez konwersję obrazu do 96Hz.

Funkcja zapewniająca idealnie płynny ruch w filmach poprzez zwiększanie liczby wyświetlanych klatek. Zamienia ona standardowe 24 klatki na sekundę na 96 klatek co skutkuje znacznym podniesieniem komfortu oglądania filmów wysokiej rozdzielczości.

System zarządzania kolorami umożliwia precyzyjną kontrolę w oparciu o trójwymiarowe zarządzanie zróżnicowaniem kolorów i kierunkami zmian jasności. Tak dokładne sterowanie zwiększa wyrazistość obrazu oraz zapewnia odtwarzanie w pełni naturalnych kolorów.

Technologia Deep Colour umożliwia odtwarzanie obrazów z 12-bitową gradacją, pozwalającą uzyskać 4096 przejść. Efektem są niezwykle bogate, naturalnie wyglądające kolory. Przejścia tonalne są płynne i szczegółowe, a efekt niewłaściwego przenikania kolorów praktycznie nie występuje.

Cyfrowa kompresja obrazu i dźwięku (w standardzie MPEG-2 lub coraz częściej MPEG-4) umożliwia przesłanie wielokrotnie większej liczby programów telewizyjnych i radiowych niż w przypadku analogowej telewizji kablowej przy wykorzystaniu podobnego zakresu częstotliwości. Programy przesyłane drogą cyfrową mają lepszą jakość obrazu i dźwięku. Przekaz cyfrowy cechuje również mniejsza podatność na zakłócenia. Sygnał w systemie cyfrowej transmisji programów DVB-C doprowadzany jest do terminali abonenckich (Set-Top-Box). DVB-C pozwala na dystrybucję sygnałów pochodzących z dowolnej sieci szkieletowej (ATM, SDH, IP, satelitarna), a także programów i usług jakie oferuje lokalny operator sieci kablowej.

Standard telewizji cyfrowej DVB nadawanej naziemnie, opublikowany po raz pierwszy w roku 1997. Cyfrowe wideo, dźwięk i dane dodatkowe są przesyłane w strumieniu transportowym MPEG przy użyciu modulacji COFDM. Do kompresji audio/wideo wykorzystano standard MPEG-2, zastąpiony ostatnio przez MPEG-4 (H.264).

Urządzenia Full HD umożliwiają odbiór sygnału w rozdzielczości 1920x1080.

Oznaczenie grupy standardów kodowania audio i wideo wraz z pokrewnymi technologiami, opracowanej przez grupę ISO/IEC MPEG. Wprowadzony pod koniec 1998. Główne zastosowania MPEG-4 to media strumieniowe w sieci Web, dystrybucja CD, wideokonferencje i telewizja. MPEG-4 przejął wiele elementów standardów MPEG-1, MPEG-2 i pokrewnych, dodając nowe możliwości, takie jak (rozszerzona) obsługa VRML dla renderowania 3D, zorientowane obiektowo pliki złożone (zawierające obiekty audio, wideo i VRML), obsługa technologii DRM (zdefiniowanych jako zewnętrzne standardy) i różnoraką interaktywność. To, jakie elementy zaimplementowane będą w obrębie MPEG-4, pozostawiane jest jako indywidualna decyzja programisty. Oznacza to, że prawdopodobnie w chwili obecnej nie istnieje pełna implementacja całego zestawu standardów składających się na MPEG-4. Rozwiązanie tego problemu osiągnięto poprzez koncepcję "profili" i "poziomów", pozwalających konkretnym zbiorom możliwości być zdefiniowanymi w sposób odpowiedni dla podzbioru aplikacji.

Tryb x.v. colour zapewniający żywe, bardziej realistyczne kolory.

Magistrala komunikacyjna pomiędzy telewizorem i magnetowidem Panasonic pozwalająca sterować dwoma urządzeniami jednocześnie (np. automatyczne kopiowanie zaprogramowanych stacji z tunera telewizora do tunera magnetowidu, komunikaty naprowadzające etc.)

Viera Link to inteligentny sposób zapewniania wysokiej jakości dźwięku i obrazu. Dzięki złączom HDMI sygnały audio i video oraz sygnały sterujące można przesyłać jednym kablem łączącym dwa elementy cyfrowe.

Organizacja której zadaniem jest tworzenie norm przesyłania danych pomiędzy urządzeniami elektronicznymi. Kompatybilność urządzenia ze standardem DLNA oznacza, że np. telewizor może łączyć się z telefonem, laptopem lub odtwarzaczem muzycznym niezależnie od tego, gdzie znajdują się urządzenia.

Ekranowy przewodnik po programach telewizyjnych.

System cyfrowego kodowania dźwięku dookólnego na płytach DVD. Cyfrowy dźwięk dookólny oferuje wrażenia kinowe u nas w domu, dzięki sześciu kanałom dźwiękowym o jakości płyty CD. Każdy z kanałów przekazuje osobny dżwięk w zależności od kierunku z którego ma on dochodzić tak, by odpowiadał najwierniej aktualnie oglądanej scenie. Przedni głośnik lewy, centralny oraz prawy wraz z tylnymi odtwarzają tony wysokie, średnie oraz basowe poprzez 5 pełnozakresowych kanałów dźwięku dookólnego. Basy, eksplozje oraz drgania które odczuwamy są przekazywane poprzez szósty kanał przeznaczony dla subwoofer-a.

Digital Theatre System. DTS jest to jeden z najnowocześniejszych systemów dźwięku wywodzących się z kina. Ma podobne cechy jak Dolby Digital, choć ma inny sposób kompresji danych (dużo mniejsza kompresja) i może dać jeszcze lepsze efekty dźwiękowe.

Złącze stosowane do podłączenia modułów (najczęściej dekodujących) i kart warunkowego dostępu dla sygnału satelitarnego.

Złącze Component oferuje wyższą jakość przesyłanego sygnału niż standardowe złącze RGB. Poprzez wykorzystanie tego typu gniazd możliwe jest przesyłanie sygnału z jak najmniejszymi stratami. W tym wypadku mamy do czynienia z trzema niezależnymi kanałami, rozdzielającymi zarówno sygnał luminacji każdej ze składowych koloru jak i samą kolorowość, czyli Y, Y-R, Y-B. Dodatkowo informacje dla każdego ze składowych koloru przesyłane są w oddzielnych kablach, dzięki czemu nie występują interferencje (nakładanie się fal) pomiędzy kanałami. W rezultacie otrzymujemy obraz w najczystszej postaci, bez zakłóceń, wyjątkowo szczegółowy. Do tej pory tego rodzaju rozwiązania były stosowane tylko w sprzęcie profesjonalnym wykorzystywanym w telewizji.

Universal Serial Bus. Nowa technologia pozwalająca na szybkie i proste podłączenie i zainstalowanie różnych urządzeń peryferyjnych do komputera. Koncentrator USB pozwala na podłączenie wielu urządzeń przy wykorzystaniu jednego portu. Może transmitować sygnał o różnej jakości do cyfrowego standardu MPEG 2 włącznie.