PLAKIETKA +etui
=============================
ODZNACZENIE wydane przez Centralę Rolniczych
Spółdzielni -za 25-lat pracy pracownika
awers- w środku emblemat CRS i napis 25 lat oraz w otoku
dwa rzędy napisów (WOJEWÓDZKI ZWIĄZEK GMINNYCH
SPÓŁDZIELNI oraz SAMOPOMOC CHŁOPSKA WE
WROCŁAWIU)
rewers –w otoku napis -za 25 lat sumiennej i aktywnej
pracy pracownikowi w środku symbol fabryki ( na środku
herb Wrocławia napis)
foto -zdjęcie z oryginału.
==============================
Parametry -wymiar -średnica 4.5 cm. - brąz -- waga bez opakowania=0,40
HISTORIA
Plakietę wydano w WZGS Wrocław z okazji 25 lat pracy
pracownika.
==================================
CRS „Samopomoc Chłopska” była centralnym związkiem spółdzielczym, zrzeszającym obowiązkowo wszystkie gminne spółdzielnie w Polsce. Miała uprawnienia do ingerowania w statut i skład zarządu zrzeszonych spółdzielni, nadzorowała je poprzez PZGS i WZGS.W 1976 r. w związku z przyłączeniem do CRS „Samopomoc Chłopska” spółdzielni mleczarskich i ogrodniczo-pszczelarskich powstał Centralny Związek Spółdzielni Rolniczych „Samopomoc Chłopska” (CZSR „Samopomoc Chłopska”). Z kolei po odłączeniu się spółdzielni mleczarskich i ogrodniczo-pszczelarskich w 1981 r. związek ten zmienił nazwę na: Centralny Związek Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, a przestał istnieć na mocy ustawy o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości z 1990 r., która nakazała likwidację wszystkich centralnych związków spółdzielczych[4].
Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” (potocznie: GS) – nazwaspółdzielni produkcyjno-handlowo-usługowych istniejących w większości gmin wiejskich i miejsko-wiejskich.
Utworzone w okresie PRL gminne spółdzielnie miały wówczas praktycznie monopol handlu na wsi (w miastach ich odpowiednikami były w pewnym zakresie spółdzielnie spożywców „Społem”). Poza działalnością gospodarczą niektóre GS-y zajmowały się także aktywizacją lokalnej społeczności poprzez prowadzenie Klubów Rolnika.
Większość Gminnych Spółdzielni przetrwała reformy rynkowe. Działają dziś nie tylko na terenach wiejskich, ale nawet w dużych miastach, gdzie GS-y znalazły się wraz z przyłączaniem okolicznych wsi (tam funkcjonują z reguły pod nazwą: Miejska Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbytu).
W dniach 30-31 grudnia 1944 r. popierający PPRdziałacze wiejscy zorganizowali Zjazd Chłopski w Lublinie[1]. Podczas Zjazdu uchwalono „Orędzie dochłopów” i powołano organizację polityczno-gospodarczą pod nazwą:Związek Samopomocy Chłopskiej(ZSCh)[2], przy pomocy której władze przejęły kontrolę nad tradycyjnąchłopskąspółdzielczościąikółkami rolniczymi. Jednym z zadań ZSCh było zastępowanie dotychczasowych wiejskich spółdzielni nowym, zestandaryzowanym modelem spółdzielni zaopatrzenia i zbytu, jakim stały sięGS „Samopomoc Chłopska”, które w niektórych regionach dodatkowo wzmocniono, przekazując im państwowe „resztkipoparcelacyjne”.W 1946 r. utworzono Powiatowe Związki Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” (PZGS). Po likwidacji powiatów zastąpiły je Wojewódzkie Związki Gminnych Spółdzielni (WZGS)W maju 1948 r.Sejm Ustawodawczyuchwalił ustawę o Centralnym Związku Spółdzielczym i centralach spółdzielni[3]. Na podstawie tej ustawy w lipcu 1948 r. Naczelna Rada Spółdzielcza, kierowana przezEdwarda Ochabapowołała do życia 8 branżowych central spółdzielczych:
