W roku 1956 minęła setna rocznica urodzin Feliksa Jasińskiego, znakomitego polskiego uczonego i inżyniera, którego imię nieobce jest - nie tylko w Polsce - nikomu, kto ma do czynienia z nauką o wytrzymałości materiałów i z jej zastosowaniami.

Feliks Jasiński wsławił się szczególnie swymi pracami z dziedziny stateczności konstrukcji - “wzór Jasińskiego", “zadanie Jasińskiego", to powszechnie znane, widome symbole tej jego działalności. Działalność Jasińskiego była jednak o wiele szersza, wywarła duży wpływ na dalszy rozwój uprawianych przezeń nauk i zapewniła mu trwale miejsce w ich historii.

Jak i inni polscy uczeni XIX wieku, wieku niewoli Polski, mógł Jasiński znaleźć pole do pracy tylko na obczyźnie. Naukowa i inżynierska jego działalność związana była z Rosją, i z ówczesnym petersburskim Instytutem Inżynierów Komunikacji.

Prace swe pisał Jasiński - rzecz prosta - po rosyjsku. Podstawową jednak prace o wyboczeniu napisał i opublikował również po polsku jako wydawnictwo “Przeglądu Technicznego".

Pisma Feliksa Jasińskiego wydane zostają w dwóch tomach. Tom I zawiera - poza częścią monograficzna - prace Jasińskiego z zakresu stateczności konstrukcji i jego Teorii sprężystości, tom II zaś - prace z dziedziny mechaniki budowli.

Wydanie niniejsze jest najobszerniejsze z dotychczasowych wyborów publikowanych prac Jasińskiego. Nie weszły do tego wydania jedynie prace nie wynoszące nic szczególnie nowego w porównaniu do prac zamieszczonych, artykuły z zakresu budownictwa i eksploatacji kolei jako mało już dziś interesujące, wreszcie przekłady z języków obcych i notatki pisane przez Jasińskiego w ramach przeglądu prasy technicznej i naukowej w czasopiśmie ”Izwiestija Sobranija Inzenierow Putiej Soobszczenija". Wymienione prace nie weszły zresztą również do żadnego z rosyjskich zbiorów prac Jasińskiego.