Odmiana korzeniowa średnio późna. Polecana do uprawy na użytek jesienny i
zimowy. Jest mało wrażliwa na niską temperaturę. Przydatna do przechowywania ,
również dobrze zimuje. Korzenie o dość wyrównanej wielkości, średnio skłonne
do rozwidleń, nie pękają, dość odporne na choroby. Rośliny nie wybijają w pędy
kwiatostanowe. Częścią jadalną są zarówno korzenie jak i liście. Wykorzystuje
się ją głównie jako warzywo przyprawowe, także w przemyśle spożywczym do
produkcji suszu.
Opis:
- korzeń spichrzowy, średnio długi, stozkowaty o zaokrąglonych i prosto
ściętych ramionach, rozszerzony w głowie,
- skórka: szarobiała, powierzchnia: gładka do lekko karbowanej,
- kora biała,
- miąższ: ścisły, gąbczasty, rzadko rdzewieje na przekroju.
Terminy siewu:

Najlepszy termin siewu:
- wczesną wiosną: gdy tylko obeschnie wierzchnia warstwa gleby ( duże zapasy
wody w glebie umożliwiają wtedy szybkie i wyrównane wschody roślin ) - zbiór
jesienny,
- można też stosować siew ozimy ( listopad, grudzień ) - w uprawie na zbiór
pęczkowy.

Wymagania:

- gleba: żyzna, pulchna, zasobna w próchnicę o dużej pojemności wody,
- najlepiej uprawiana w drugim roku po oborniku,
- nie powinna być uprawiana po sobie oraz innych warzywach korzeniowych
(ze względu na możliwość występowania chorób i szkodników),
- siać: na zagonach przy odległości rzędów 20 - 25 cm ( zbiór pęczkowy -siew
przedzimowy) na zbiór jesienny : odległość rzędów 30 - 45 cm (wysiew wczesną
wiosną),
- wysiew: na głębokość 1 - 3 cm,

- przy gęstych wschodach: przerywka co 3 - 4 cm.