Spis treści
Krótkie spojrzenie w przeszłość 9
Normy regulujące współżycie 13
Normy prawne i moralne. Reguły obyczajowe. Inne czasy, inne obyczaje. Co kraj, to obyczaj. Kilka wniosków.
Emancypacja kobiet a dobre obyczaje ... 26 Trochę historii. W kręgu domowników. Kilka uwag o „posaż-nej" pannie. „Pani dyrektorowa" - „pani kapitanowa". Wśród kolegów w prący. Życie na zewnątrz. Czy słuszna jest ocena moralna?
Nasza współczesna rzeczywistość 43
Masowość - tłoczenie się i przepychanie. Na ulicy. Prawa strona, lewa strona. W szatni. W kolejce. W czasie przyjęcia bufetowego. W godzinach szczytu. Przejście przez jezdnię. Na parkingu.
Kultura dnia codziennego 50
Uprzejmość. Punktualność. Uśmiech. Życzliwość. Dyskrecja. Kłamstwo. Kradzież.
Najprostsze wyrazy uprzejmości 63
Jak się podaje rękę? Kto komu pierwszy podaje rękę? W prywat¬nym mieszkaniu. W zakładzie pracy.
Całuję Twoją dłoń, madame 71
Trochę historii. Nasza osobliwość. Trzy stanowiska. Zapat¬rywania pań.
Uprzejmy ukłon 75
Kilka faktów historycznych. Jak się kłaniamy? Familiarne formy pozdrowień. Kto kogo pozdrawia? W zakładzie pracy.
Poszanowanie godności człowieka 82
Tytułowanie. Tytuły urzędowe. Tytuły dyplomatyczne. Tytuły naukowe. Tytuły kurtuazyjne. Używanie tytułów w mowie i piśmie. Tytułomania.
Ty - pan - ty 88
„Mów do mnie po prostu: »ty«". „Dajmy też sobie spokój z tytułowaniem się per pan". Bruderszaft. Przedstawianie. Kto - komu? Przedstawianie się. Zapoznanie. Tego się już nie mówi...
Bilety wizytowe 97
Rodzaje biletów wizytowych. Papier, format, układ, czcionki. Bilety prywatne. Bilety urzędowe. Bilety kombinowane. Bilety wspólne. Funkcje biletów wizytowych. Jak się pisze na biletach? Wymiana biletów wizytowych. Wzory biletów wizytowych.
Wokół samochodu 105
Kultura osobista kierującego. Hierarchia miejsc w samochodzie. Na parkingu. Jak kobieta wsiada i wysiada? W taksówce. Kolejność miejsc w taksówce.
Ubiór 114
Kilka ogólnych zasad. Rodzaje ubiorów. Dodatki. Jak wyglądać świeżo? Najczęstsze uchybienia.
Jedzenie i picie to też sztuka 125
Dwie funkcje jedzenia. Trochę historii. Nie zawsze: ,,kto pierw¬szy, ten lepszy". Dwa sposoby używania widelca. Widelce i noże „mówią". Składanie sztućców. Nóż, widelec - pałeczki - ręka. Jak co się je? Sposób jedzenia świadczy o naszej kulturze. Napoje ABC. Wino. Koniak. Whisky. Gin. Wódka. Likier. Cocktaile. Woda mineralna. Dobór napojów. Temperatura. Kieliszki i szklanki. W jaki sposób nalewamy i pijemy?
Spotkania towarzyskie 160
Przyjęcia oficjalne i prywatne. Zaproszenia. Przygotowanie stołu. Nakrycie. Obrus. Serwetki. Talerze i talerzyki. Solniczki. Szkło. Sztućce. Dekoracja stołu. Oświetlenie. Karty z menu. Kartoniki z nazwiskami gości. Przed przyjściem gości -kontrola. Menu. Kolejność dań. Podawanie do stołu. Rozsadzenie gości przy stole. Kilka uwag. Punktualne przybycie - podstawowy obowiązek gości. Aperitif. Gospodyni zaprasza do stołu. Plan
stołu. Etykieta stołowa. Zadania gospodyni. Próbny łyk. Dole¬wanie napojów. Rozmowa przy stole. Toasty. Zakończenie posiłku. Kawa. Pożegnanie. Najczęstsze uchybienia. Cocktail-party. Poczęstunek. Jeszcze kilka problemów.
Przyjęcia prywatne * 208
. Kolacja. Zaproszenie gości. Przygotowanie. Menu. Powitanie gości. Przy barku. Rozsadzenie gości. Podawanie do stołu. Trzy razy „nie". Kolacja stół-bufet. Bufet z zakąskami. Bufet z napo¬jami. Przebieg przyjęcia. Przyjęcie na działce. Zaproszenie gości. Nieproszony gość. Ubiór. Kwiaty. Przygotowanie. Menu. Prze¬bieg przyjęcia. Uwagi końcowe.
Pod wspólnym dachem 226
Własne mieszkanie. Sąsiedzi. Wierny przyjaciel. Na klatce schodowej. W windzie. Gospodarz domu i współmieszkańcy. Przezwyciężanie nieporozumień.
Wyjazdy za granicę 235
Przygotowanie do wyjazdu. Zachowanie się za granicą.
Krótkie spojrzenie w przeszłość
Żyjemy wśród ludzi. Nasze liczne i wielostron¬ne kontakty determinują obyczaje, wśród których wyróż¬niamy reguły dobrego wychowania. A etykieta? Narodzi¬ła się ona w pałacach dworów królewskich i dotyczy w głównej mierze przedstawicieli rządów, parlamentów, misji dyplomatycznych, organizacji gospodarczych itp. Etykieta sprzyja wytworzeniu się dobrej atmosfery, ułat¬wia przeprowadzenie rozmów, pertraktacji, osiągnięcie porozumienia. Odgrywała ona i odgrywa obecnie ważną rolę w kontaktach między przedstawicielami różnych państw i organizacji międzynarodowych.
Spośród wielu problemów wchodzących w zakres pojęcia etykiety na uwagę zasługuje zasada pierwszeń¬stwa, a więc kto przed kim, a kto za kim. Zasada ta występuje wprawdzie w najmniejszej grupie społecznej, w kontaktach kilku ludzi, np. w czasie przedstawiania, witania się, częstowania papierosami. W działalności dyplomatycznej nabiera ona jednak specjalnego znacze¬nia, występuje we wszystkich kontaktach oficjalnych -podczas powitania i pożegnania gości, rozsadzenia przy
stole, wygłaszania przemówień, wznoszenia toastów, po¬dawania d,o stołu, zajmowania miejsc w samochodzie itp.
Obyczaje dyplomatyczne są bardzo etykietalne, co znajduje wyraz w szerokim korzystaniu z tytułów, po¬sługiwaniu się biletami wizytowymi, składaniu wizyt i rewizyt, zapraszaniu na przyjęcia w formie pisemnej, określaniu obowiązującego stroju i orderów, które należy przypiąć do piersi.
Już w starożytnej Grecji posłów obcego państwa przyjmowano z honorami, okazywano wielką gościn¬ność, zapraszano na zabawy ludowe i przedstawienia teatralne. Wszystko to przyczyniało sie do wytworzenia przyjemnej atmosfery, ułatwiającej osiągnięcie zamierzo¬nych celów.
Cesarstwo bizantyńskie ([zasłonięte]395-14), znajdując się pod naciskiem krajów o stosunkowo niskiej kulturze, prag¬nęło je przekonać, że jest bogate i silne. Celowi temu służyła właśnie rozbudowana i przesadnie uroczysta etykieta. Poselstwo obcego państwa spotykała na grani¬cy gwardia honorowa i towarzyszyła do Konstantyno¬pola, dbając o zapewnienie wszystkich wygód. Przed¬stawicielom obcego państwa okazywano wielką gościn¬ność, przydzielano wspaniałą rezydencję, zapraszano na widowiska i defilady wojskowe. Nic też dziwnego, że jeszcze dziś się mówi: „Przyjmowano z bizantyńską pompą".
W XVII w. nastąpił wzrost władzy królewskiej, co doprowadziło do powstania rządów zwanych absolutyz¬mem. Od połowy XVII w. państwem rządził niepodzielnie monarcha. Wymagało to zwrócenia większej uwagi na etykietę, która z jednej strony miała kształtować kult władcy, a z drugiej - oddawać honory przedstawicielowi innego państwa. W tych warunkach etykieta wyraźnie zyskała na znaczeniu, a naruszenie jej równało się obrazie władcy, który posła wysłał.
W ukształtowaniu etykiety szczególna jednak rola przypadła dworowi króla Słońce, Ludwika XIV, który mówił o sobie: „Państwo to ja". Na dworze tego króla została ona podniesiona do wysokiej rangi i promienio¬wała na inne kraje. Niektórzy utrzymują nawet, że słowo etykieta narodziło się w okresie rozkwitu absolutyzmu właśnie w salonach Wersalu. Służyła ona i służy obecnie, z pewnymi zmianami, rządom poszczególnych państw. U podstaw protokołu dyplomatycznego leżą przecież jej podstawowe elementy.
Nie była ona jednak wyłącznie ważnym narzędziem w prowadzeniu polityki zagranicznej państw. Została również skwapliwie przyswojona przez arystokrację, wła¬ścicieli ziemskich, bogatych kupców, przemysłowców i in. Warunki materialne tych ludzi sprzyjały naśladowaniu obyczajów obowiązujących na dworach królewskich. Budowano więc pałace i duże, wygodne pomieszczenia mieszkalne, wśród których znajdował się salon umoż¬liwiający wyprawianie hucznych balów i wystawnych obiadów. Wymagało to zatrudnienia kucharza, sprząta¬czek i in. Z rozwiązaniem tego problemu nie było trudności, gdyż ludność wiejska chętnie szła na służbę do średnio i dobrze sytuowanych mieszczan oraz właścicieli ziemskich.
II wojna światowa wprowadziła świeży powiew do zastanej atmosfery w życiu dyplomatycznym i w prywat¬nych kontaktach towarzyskich „inteligencji" miejskiej. Dokonały się poważne zmiany w obyczajach, nastąpiło uproszczenie stosunków między ludźmi, skruszała etykie¬ta wytworzona w warunkach politycznych tak bardzo różnych od warunków dnia dzisiejszego. Po II wojnie światowej wyeliminowano w zasadzie mundury dyploma¬tów, zmniejszono w poważnym stopniu rolę fraka i żakie¬tu, ograniczono frazeologię grzecznościową i in. Słowem - wyeliminowano niemal wszystko, co było przeżytkiem
i co mogło wywoływać śmieszność. Niektóre jednak elementy etykiety, nawet poza dyplomacją, przetrwały do dnia dzisiejszego i mają zastosowanie zarówno w kontak¬tach towarzyskich niektórych grup społecznych, jak i w działalności rozmaitych instytucji utrzymujących stosunki z zagranicą. Dotyczy to na przykład wykorzys¬tania miejsc w samochodach, rozsadzenia gości przy stole według zasady starszeństwa.
Musimy jednak zauważyć, że w naszej obecnej rzeczy¬wistości ludzie nie chcą udawania, pozorowania życzliwo¬ści. Nie chcą przestarzałych, zakurzonych form postępo¬wania bardzo wygodnych w służbie dyplomatycznej, ale uciążliwych w codziennych kontaktach. Ludzie pragną oprzeć wzajemne stosunki na poszanowaniu godności człowieka z racji jego osobistych cech, tolerancji, uprzej¬mości, życzliwości.
Problemy zgodnego współżycia między ludźmi noszą nazwę - etykieta, savoir-vivre, bon ton, dobre maniery, dobre obyczaje. Będziemy posługiwać się nimi na dal¬szych stronicach tego poradnika.
WIELKOŚĆ 20X13CM,TWARDA OKŁADKA,LICZY 238 STRON.
STAN:OKŁADKA BDB,ŚRODEK BDB-.
KOSZT WYSYŁKI WYNOSI 8 ZŁ - PŁATNE PRZELEWEM
/ KOSZT ZRYCZAŁTOWANY NA TERENIE POLSKI,BEZ WZGLĘDU NA WAGĘ,ROZMIAR I ILOŚĆ KSIĄŻEK - PRZESYŁKA POLECONA PRIORYTETOWA + KOPERTA BĄBELKOWA / / W PRZYPADKU PRZESYŁKI ZAGRANICZNEJ PROSZĘ O KONTAKT W CELU USTALENIA JEJ KOSZTÓW / .
WYDAWNICTWO ŚWIAT KSIĄZKI WARSZAWA 1997.
INFORMACJE DOTYCZĄCE REALIZACJI AUKCJI,NR KONTA BANKOWEGO ITP.ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE "O MNIE" ORAZ DOŁĄCZONE SĄ DO POWIADOMIENIA O WYGRANIU AUKCJI.
PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY KUPNA PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ Z WARUNKAMI SPRZEDAŻY PRZEDSTAWIONYMI NA STRONIE "O MNIE"
NIE ODWOŁUJĘ OFERT KUPNA!!!
ZOBACZ INNE MOJE AUKCJE
ZOBACZ STRONĘ O MNIE
