Mam nadzieję, że ta książka pomoże przełamać stereotypy, bo są one jedną z istotnych przyczyn utrudniających dostrzeżenie choroby własnej lub kogoś bliskiego. Sama jestem tego żywym przykładem. Z zewnątrz kochające się małżeństwo, szczęśliwa rodzina, sukcesy zawodowe, udane dzieci, powodzenie finznsowe, wyjazdy zagraniczne, słowem - nic, tylko zazdrościć, a w tle rak alkoholowy toczący się przez lata dorosłych członków rodziny i odciskający swoje piętno na dzieciach. Mój mąż mawiał: piję po to, żeby się upić. Czy mogłam słyszeć coś piękniejszego? Ja też piłam po to, w dodatku on mi podsuwał gotowe usprawiedliwienie. No i robiliśmy to samo, w tym samym celu. Wspaniale rozumiejący się duet - do czasu. Dom był otwarty, zawsze obficie zaopatrzony w dobre alkohole, a nasi goście przychodzili do nas po to samo: żeby się upić, bo większość naszych znajomych i przyjaciół lubiła to robić. Drinki, grille, bankiety, imieniny, urodziny, święta, dni pogodne i kiedy była "pogoda barowa". Otwierały się drzwi mieszkania , ktoś wchodził i kileiszki pojawiały się na stole. (...)


Jak daleko zaprowadziła mnie ta droga? Myślę, że w dobre miejsce - do trzeźwego życia, do którego nie doszłabym nigdy, gdybym w końcu nie rozpoznała u siebie uzależnienia alkoholowego. (...)

Prawie niedostrzegany, a na pewno nierozpoznany i bagatelizowany problem alkoholizmu wśród kobiet został tu zanalizowany w rozmowach z alkoholiczkami. Wywiady z lekarkami, naukowcami, przedstawicielkami życia publicznego uświadamiają, iż do uzależnienia może dojść niezależnie od pochodzenia społecznego i sytuacji, w której znajdą się kobiety. Wstrząsające relacje ukazują, jak cienka jest linia dzieląca towarzyskie picie od uzależnienia od alkoholizmu, jak trudno uzmysłowić sobie stopień uzależnienia oraz jak wiele wysiłku, przy pomocy i wsparciu grup terapeutycznych, kosztuje powrót do zdrowia.