WYSYŁKA DZISIAJ !!!

CODZIENNIE W DNI ROBOCZE

WYSTARCZY DO GODZ. 13.00 wysłać do nas:

1) deklarację odbioru przesyłki "za pobraniem"
lub
2) skan przelewu
albo
3) wpłacić za pośrednictwem "Płacę z Allegro"



PIĄTY WYMIAR TEATRU

Jerzy Limon

Stan książki: NOWA
Wydawnictwo: Słowo/Obraz Terytoria 2006
Stron: 278
Okładka: miękka

Z okładki:

Aktorstwo jest rodzajem ruchowej, gestycznej, mimicznej i werbalnej artykulacji szyfru, na który w przedstawieniu, oprócz ludzi składają się też rozmaite przedmioty, muzyka, światło (i tak dalej) oraz relacje pomiędzy poszczególnymi komponentami dzieła. Wszystko to nabiera funkcji znakowej i tworzy materiał sygnalny zawiłego tekstu, będącego w istocie opisem świata, jego modelem, rzutowanym jakby w trakcie projekcji na scenę, a tym samym na psychikę odbiorcy. Żeby ów komunikat odczytać, trzeba oczywiście znać reguły systemowe teatru, według których został sporządzony, „gramatykę" jego „języka" oraz kody użyte w danej inscenizacji (np. językowe, kulturowe, religijne, mitologiczne). Tylko to umożliwi odbiór przedstawienia jako struktury artystycznej, a nie fragmentu realnego świata. Problem polega jednak na tym, że materiał sygnalny teatru jest bardzo skomplikowany, gdyż składają się nań elementy różnych systemów, na przykład języka, scenografii, choreografii, muzyki czy nawet malarstwa, rzeźby i architektury. Cechy postaci tworzonej przez aktora dookreślane są kostiumem (i to nie tylko w wypadku postaci alegorycznych czy emblematycznych), światłem, charakteryzacją czy peruką, nawet przedmiotami, jakich używa czy jakimi się otacza. Każdy z owych systemów posiada swój odrębny zestaw reguł, według których tworzone są, dajmy na to, teksty literackie, dzieła malarstwa czy muzyki. Ale teatr nie jest ich zwykłą sumą, jest raczej „systemem systemów", który powinien — w zależności od systemu dominanty — ujawnić reguły odrębne od tych, jakie „zawiadują" jego poszczególnymi ingrediencjami. Pewną pomocą może tu zapewne być rodzaj „samouczka", który każdy tekst artystyczny zawiera, podpowiadając odbiorcy jak należy go czytać (zgodnie z tym, co powiedział już Fryderyk Schiller: .,Sztuka jest tym, co samo ustanawia swoją regułę"). Ponadto, reguły dystynktywne teatru powinny zawierać jakieś „spoiwo", które hjczyłoby reguły jego podsystemów, albo raczej rodzaj katalizatora, który z dostępnych pierwiastków hirudina tworzy nowy związek. Umownie nazwijmy ów związek teatralnością - poprzez analogię z literackością czy malarskością. Przez te a t r a l n o ś ć będziemy przeto rozumieli reguły budowania i zdolność łączenia komponentów heterogenicznych (z odrębnych systemów) w strukturę jednorodną, jaką jest przedstawienie teatralne. Wspomnianym spoiwem zaś jest przestrzeń sceny i czas, w teatrze wyjątkowo skomplikowany.

Jerzy Limon (ur. 1950 ) jest profesorem zwyczajnym — anglistą, a także pisarzem i teatrologiem (pracuje na Uniwersytecie Gdańskim). Członek korespondent krajów) PAU, członek Stowarzyszenia Pisarz) Polskich i ZAiKS-u oraz rozmaitych towarzystw naukowych. Stypendysta Humboldta (i innych fundacji). Do żadnych organizacji politycznych nigd) nie należał, odznaczeń nie posiada. Większość jego prac naukowych ukazała się za granicą; spośród nich wymienić trzeba Gentlemen of a Company. English Players in Central and Eastern Europe, c. 1590— c. 1660 (Cambridge University Press 1985), Dangerous Mailer. English Drama and Politics in 1623/1621 (Cambridge University Press 1986) oraz The Masque of Stuart Culture University of Delaware Press L990). Książki te doczekał) się blisko sin recenzji i omówień w pismach fachowych. Obecnie kończy kolejną książkę naukową w języku angielskim, również dla wydawc) zagranicznego. W Polsce wydal Gdański teatr „elżbietański (Ossolineum L989), Między niebem a sceną. Przestrzeń i czas w teatrze (słowo/obraz terytoria 2002), Trzr teatry (słowo/obraz terytoria 2001): w przygotowaniu książka Teatr pozorowany (o teatrze telewizji). Publikował artykuły w wielu renomowanych pismach, jak „Pamiętnik Teatralny", „Shakespeare Survey", „Shakespeare Quarterly", „The Elizabethan Theatre . „Comparative Drama", „English Studies", „Twórczość . „Dialog i „Teatr". Wykładał na wielu uczelniach zagranicznych. Tłumacz) I (z Władysławem Zawistowskim) dramaty elżbietańskie iw tym du ie sztuki Szekspira) oraz Toma Stopparda, wystawiane przez sceny hirudina w Gdańsku. Warszawie, Lublinie i Wrocławiu. Jest autorem czterech powieści (debiut książkowy: Muenchhauseniada, 1980), w tym anonimowego Wieloryba (1999); w przygotowaniu kolejna, której sensacyjna akcja rozgrywa sic na początku W II wieku w Londynie, Gdańsku i Braniewie. Jest prezesem Fundacji Theatrum Gedanense, która pragnie odbudować teatr „szekspirowski" w Gdańsku i organizuje coroczn) festiwal teatralny.


ZAPRASZAMY NA INNE NASZE AUKCJE !!!