"Pomimo, że po spaleniu naszego warszawskiego mieszkania wypadło mi mieszkać w Poznaniu - w sumie dłużej niż w Warszawie - nigdy nie przestałem właśnie Warszawy uważać za swoje miasto i czuć się z nią duchowo związanym. Nieraz przypomnienie widywanych na ulicach charakterystycznych scenek, przeżytych wydarzeń, zasłyszanych powiedzonek, kawałów czy opowiastek, wywoływało uśmiech na twarzy i wprawiało mnie w dobry humor.

Pewnego dnia, dla zabawy, zacząłem rysować to, co tak żywo tkwiło jeszcze w mej pamięci. I tak powstał cykl rysunków, nazwanych poźniej przeze mnie "Piórkiem o Warszawie".

Z czasem do rysunków dopisałem komentarz. Powstał z tego zbiorek satyrycznie ujętych, ale prawdziwych opisów codziennego życia przedwojennej, okupacyjnej i wyzwolonej Warszawy". - Od autora.

Stron 85, KAW