Aleksander Wielki, rozsądny polityk, który uwierzył w swą boskość, nieustraszony żołnierz, łączący umiarkowanie wpojone mu przez Arystotelesa z barbarzyńskimi obyczajami ojczystej Macedonii, człowiek wspaniałomyślny i szczodry, który w gniewie potrafił zabić najlepszego przyjaciela. Jego krótkie, trzydziestotrzyletnie życie pozostaje jednym z najbardziej fascynujących epizodów historii świata starożytnego, od wieków rozpalając spory kolejnych pokoleń historyków. Kim naprawdę był ów charyzmatyczny wódz: megalomanem opętanym żądzą władzy, despotą porównywalnym z Hitlerem i Stalinem, czy dalekowzrocznym monarchą, oddanym idei zjednoczenia ówczesnego świata?