Perlick, Alfons (Hrsg.)Landeskunde des oberschlesischen Industriegebietes. Ein heimatwissenschaftliches Handbuch. Gemeinschaftswerk der Beuthener Dienststellen des oberschlesischen Provinzialverbandes, Oberschlesisches Landesmuseum, Oberschlesische Landesbücherei und Landesamt für Volkskunde (=Schriftenreihe Landeskunde des Zentralinstituts für oberschlesische Landesforschung, Dienststelle des oberschlesischen Provinzialverbandes, Band I).[nach diesem Titel suchen]Breslau: Schlesien-Verlag 1943.Gr. - 8°, 447 S. mit Illustrationen im Text und zahlreichen Abb. auf Tafeln, OHLwd. mit ill. Umschlag.
Vorsätze stark, Einband, Widmungs- und Titelseite weniger stockfleckig, papierbedingt gebräunt, Ecken etwas bestoßen, Umschlag mit Randläsuren und großer Fehlstelle, sonst gut erhalten und komplett mit den 5 erwähnten Karten.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Perlick - KRAJOZNAWSTWO PRZEMYSŁOWE GÓRNEGO SLĄSKA, wydanie 1943, stron 447, zdjęcia, mapy, okładka twarda, stan bdb. Olbrzymia księga na temat Górnego Ślaska - Krajoznawstwa, przemysłu, polskości itp.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ALFONS PERLICK - HISTORYK MIŁUJĄCY BOTANIKĘ
Alfons Perlick, rodowity Górnoślązak, syn ogrodnika z ziemi kozielskiej, urodził się we wsi Ose koło Sycowa na Dolnym Śląsku, gdzie jego ojciec znalazł pracę, 13 czerwca 1895 roku. Był najstarszym dzieckiem wśród jedenaściorga rodzeństwa. Jest on bohaterem dzisiejszego "Panteonu bytomskiego".
Przyszły historyk wychowywał się we wsiach, w których jego ojciec pracował jako ogrodnik pałacowy. Po nim odziedziczył zresztą trwające do końca życia zamiłowanie do botaniki. Dzieciństwo spędził w otoczeniu wspaniałych zamków i pałaców w Zagórzu Śląskim koło Wałbrzycha oraz w Osieku Grodkowskim. Pod wpływem swego wuja młody Alfons zdecydował się poświęcić zawodowi nauczycielskiemu. Kształcił się najpierw w tzw. preparandii we Wrocławiu, a później w seminarium nauczycielskim w Prószkowie koło Opola. W 1914 roku po wybuchu I wojny światowej wraz z całym swym rocznikiem zgłosił się ochotniczo do wojska.
Na wojnie został trzykrotnie ranny, co skończyło się amputacją lewego ramienia. Podczas pobytu w szpitalu zetknął się po raz pierwszy z etnografią, która potem miała się stać jego główną pasją naukową. Po opuszczeniu szpitala w roku 1917 podjął swą pierwszą pracę jako nauczyciel w szkole w Rokitnicy (obecnie dzielnica Zabrza). Właśnie w Rokitnicy rozpoczął Perlick systematyczną pracę jako lokalny historyk. Zbierał dane na temat geografii, przyrody, historii oraz przemysłu nie tylko Rokitnicy, ale i całego okręgu przemysłowego Górnego Śląska. Już wówczas zaczął tworzyć podstawy swych późniejszych prac monograficznych. Współpracował również z innymi młodymi miłośnikami regionu (Ludwig Chrobok, Walter Krause), którzy pomagali mu w jego pracy. W ten sposób poznał swą przyszłą żonę, urodzoną w Zabrzu młodą nauczycielkę Marię Blümel (ślub w 1923 r.), z którą miał później czworo dzieci.
Młodzi zapaleńcy utworzyli wRokitnicy powiatową placówkę badań regionalistycznych (Kreisheimatstelle), a sam Perlick wydał drukiem w 1919 roku swą pierwszą poważniejszą pracę na temat przeszłości Rokitnicy. Choć aż do roku 1930 pracował w rokitnickiej szkole, jego głównym polem działania stał się Bytom. Objął redakcję czasopisma "Mitteilungen des Beuthener Geschichts-und Museumsvereins" (Wiadomości Bytomskiego Związku Historyczno- Muzealnego), przewodniczył tej organizacji, założył też miejską placówkę badań regionalnych (Stadtheimatstelle).
W zakresie swej ulubionej etnografii stworzył archiwum górnośląskich pieśni ludowych, później przekształcone w górnośląskie archiwum folklorystyczne, był też współtwórcą bytomskiego muzeum regionalnego biorąc udział w jego rozbudowie i przekształceniu w Górnośląskie Muzeum Krajowe, kierując tam działem etnografii. W tym czasie podjął jeszcze studia w Hamburgu i Berlinie, zyskując kwalifikacje docenta dla nowo tworzonych przez władze Akademii Pedagogicznych. Pracował też krótko jako nauczyciel w szkole średniej w Miechowicach. Kiedy w roku 1930 powstała w Bytomiu Akademia Pedagogiczna, powołano go tam na stanowisko docenta, a w 1935 roku awansował do stopnia profesorskiego. Prowadził zajęcia dla studentów z przedmiotu "Heimat- und Volkskunde" (Wiedza o regionie i etnografia).
Podsumowaniem wieloletniej pracy bytomskiego etnografa i historyka stał się wydany w roku 1943 obszerny tom "Landeskunde des oberschlesischen Industriegebietes" (Krajoznawstwo górnośląskiego okręgu przemysłowego), który, choć nie wolny od koncesji ideologicznych na rzecz panującego wówczas reżimu, do dzisiaj jest bezcennym źródłem informacji na temat Górnego Śląska. Ponieważ rodzice Perlicka osiedli na ziemi kłodzkiej w Długopolu Zdroju, region ten stał się dla niego drugą ojczyzną, której poświęcił wiele uwagi w swych pracach. Stamtąd też w roku 1946 został wysiedlony do Niemiec. Wojna była dla niego osobistą tragedią, stracił na niej dwóch swoich synów.
Na Zachodzie Perlick mieszkał najpierw w obozie dla przesiedleńców w Iserlohn, później podjął pracę jako docent w Akademii Pedagogicznej w Dortmundzie. Jako człowiek wielkiej wiedzy, po utracie swoich stron ojczystych i większości materiału badawczego umiał przestawić się w swej pracy na badania nad przeszłością Westfalii, nie rezygnując jednocześnie z zainteresowań Górnym Śląskiem. Wydawał nadal "Mitteilungen...", a jego nową pasją stała się biografistyka, dzięki czemu zyskaliśmy kilkaset opracowanych życiorysów Górnoślązaków, w tym wielu związanych z Bytomiem. Zasługą Perlicka było też powołanie w 1952 roku w ramach dortmundzkiej akademii specjalnej placówki dla badań naukowych nad dawnym niemieckim Wschodem (Ostdeutsche Forschungsstelle), która później zajmowała się całą Europą Środkowowschodnią, a niedawno została zamknięta wskutek cięć budżetowych.
W 1960 roku Alfons Perlick przeszedł na emeryturę, kontynuując nieprzerwanie swe badania. Czternaście lat później przeprowadził się do wiejskiego domu koło Wegscheid- Thurnreuth w Lesie Bawarskim i tam zmarł 24 września 1978 roku.
