Opis książki

Pawłow Iwan P., ur. 26 IX 1849, Riazań, zm. 27 II 1936, Leningrad (ob. Petersburg), fizjolog rosyjski;twórca fizjologii wyższych czynności nerwowych; 1890–1924 profesor Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu; jednocześnie od 1891 kierownik wydziału fizjologii Instytutu Medycyny Eksperymentalnej tamże; członek m.in. od 1901 Petersburskiej Akademii Nauk, następnie Akademii Nauk ZSRR i Towarzystwa Królewskiego w Londynie; ok. 1888–1903 badania z dziedziny fizjologii trawienia; 1904 otrzymał za nie Nagrodę Nobla; opracował metody tzw. doświadczeń chronicznych, które nie zmieniając zasadniczo przebiegu procesów trawiennych, umożliwiały bardzo dokładną ich obserwację; odkrył m.in. wydzielanie soku żołądkowego pod wpływem bodźców smakowych, tj. w wyniku odruchu; od 1903 badania nad fizjologią wyższych czynności nerwowych; wprowadził pojęcie odruchów warunkowych, ustalił prawa ich wytwarzania się i wygasania, stwierdził związek różnych ośrodków nerwowych z nabywaniem poszczególnych odruchów warunkowych (uczeniem); wysunął koncepcję drugiego układu sygnałów (mowa); badania Pawłowa stanowią podwalinę nauki o zachowaniu się oraz uczeniu organizmów, stworzyły też podstawy rozwoju psychiatrii eksperymentalnej; główne prace: Dwadzieścia lat badań wyższej czynności nerwowej... (1923, wydanie polskie 1952), Wykłady o czynności mózgu (1927, wydanie polskie 1938).

Uwagi:

Oprawa lekko wytarta i pożółkła. Strony pożółkłe, nierówne i postrzępione. Na stronie tytułowej dedykacja.