Opis książki

Arcydzieło literatury erotycznej

Najczęściej czytana i najbardziej skandalizująca powieść francuska XX wieku
Historia opublikowana w 600 egzemplarzach w 1954 roku wywołała jeden z najgłośniejszych skandali we współczesnej literaturze francuskiej. Zakazana, wyklinana, sprzedawana spod lady, stała się najczęściej czytaną od czasu Małego księcia książką francuską XX wieku.
Librairie Artheme Fayard

Historia Ojest od 60 lat nieustannie wznawiana, wydana w milionach egzemplarzy, tłumaczona na kilkadziesiąt języków. Doczekała się kilkuset opracowań literackich, ekranizacji, a nawet komiksu. Nadal ma potężną siłę oddziaływania: odczytywana jako powieść erotyczna, ale także jako krzyk kobiety, która chce do kogoś należeć!

Historia O ukazała prawie równocześnie z Witaj smutku Françoise Sagan. Ale to Historia O zdobyła prestiżową Prix des Deux Magots, co otworzyło jej drogę do sukcesu i jeszcze podsyciło atmosferę skandalu. Posypały się zakazy: sprzedaży nieletnim, reklamy, plakatów oraz pozwy o obrazę moralności. W rezultacie jednak żaden proces się nie odbył.
Rozgłos wokół Historii O potęgowała również zagadka prawdziwej tożsamości autora. Powieść przypisywano największym pisarzom epoki, nawet André Malraux.
Aż wreszcie w 1994 roku osiemdziesięciosześcioletnia autorka ujawniła się w wywiadzie dla „New Yorkera”.
Okazała się nią Dominique Aury, intelektualistka najwyższych lotów, ówczesna sekretarz redakcji „Nouvelle Revue Française” (najważniejszego, założonego przez André Gide'a miesięcznika krytyki literackiej), która tłumaczyła Borgesa i była z nim po imieniu, która odkryła dla Francji Francisa Scotta Fitzgeralda.

Dominique Aury wyjawiła również genezę swojego dzieła. Zakochana w Jeanie Paulhan, pisarzu, krytyku, dyrektorze „Nouvelle Revue Française” i członku Akademii Francuskiej, chciała napisać do niego list miłosny, Nadała mu formę powieści:
Nie byłam młoda, nie byłam ładna. Musiałam znaleźć inną broń. Piękno ciała to nie wszystko. Bronią jest również piękno umysłu.
– Jestem pewien, że nie umiałabyś napisać takiej książki – odparł Paulhan.
– No cóż spróbuję – odpowiedziałam.

Nareszcie kobieta, która się przyznaje! A do czego się przyznaje? Do tego, przed czym kobiety zawsze się broniły, a nigdy bardziej niż dzisiaj! Do tego, co mężczyźni cały czas im zarzucali: że wszystko w nich jest seksem, aż po umysł. Że trzeba bez przerwy je karmić, pielęgnować, malować, dbać o nie i bez przerwy je bić. Że one po prostu potrzebują dobrego Pana…

Jean Paulhan we wstępie do Historii O
Ta Pauline Réage jest bardziej niebezpieczna niż Markiz de Sade, bo sztuka jest bardziej przekonująca niż propaganda.
„New York Times Book Review”



W Historii O szokuje to jak ta książka szokuje dzisiaj. Można by pomyśleć,

że w naszej spornografizowanej kulturze powieść skandalizująca w 1954 roku, może dziś wydać się niewinna. Ale nie. Historia O ma tak potężną siłę oddziaływania jak kiedyś.

Slate.com