Fenomen podejmowania perspektywy – bardzo dobrze osadzony, jako przedmiot badania psychologii, w konkretnej historycznej tradycji filozoficznej i psychologicznej oraz w określonym kontekście systematycznym – jawi się jednoznacznie jako interesujący poznawczo i praktycznie ważny obiekt badania, zasługujący na to, by się nim szczegółowo zająć, tak jak się to dzisiaj w psychologii robi i jak to zrobił Autor. Jego analizy, prowadzone zarówno w zakresie psychologii ogólnej (w systematycznym kontekście poznawania cudzych stanów umysłowych), psychologii rozwojowej (z uwzględnieniem także perspektywy ewolucyjnej), jak i psychologii społecznej, ukazują wielorakie związki łączące ten fenomen z innymi podstawowymi fenomenami interesującymi psychologię, dokładniej – rozmaite dyscypliny psychologiczne.

(...) Dociekania Autora, o szerokim zakresie i zróżnicowanym charakterze, ujawniają wysoki poziom całej roboty (zarówno analitycznej, jak i syntetycznej) – konkretnie jej szczegółowość, precyzję, swobodę poruszania się widoczną w zapowiedziach tego, co dopiero będzie, i przywołaniach tego, co już było, panowanie nad przedmiotem i materią analizy (o czym świadczy wielość przypisów i, przede wszystkim, ich treść) oraz wyczulenie na walor praktycznych zastosowań obecnego stanu zaawansowania psychologii w tym zakresie.