Patrząc wstecz to świadectwo burzliwych przemian zarówno w świecie, jak i w życiu Ferdynanda Goetla. Opisane z perspektywy kilkudziesięciu lat ukazują wyraźny dystans autora do minionych zdarzeń – czytelnik ze zdziwieniem zauważa zdania np. dotyczące miłości: „Kochałem się. Jakżeż mogło być inaczej. Czy warto o tym pisać?” Goetel nie poświęca też zbyt wiele miejsca na kwestie polityczne czy społeczne – oczywiście tłem są dyskusje prowadzone w tym czasie (choćby co do prymatu rewolucji społecznej czy odzyskania niepodległości), lecz nawet własne zaangażowanie umniejsza, pisząc o swojej „opłakanej w skutkach gorliwości społecznej”, innym razem zaś oceniając własne przemówienie jako szczere jedynie, „jeśli chodzi o poryw”. Młodopolskie dywagacje również potraktowane są po macoszemu. O czym zatem pisał? Patrząc wstecz to przede wszystkim subiektywny opis zdarzeń, które przeżył autor do roku 1919, a także postaci, które w tym czasie spotkał. Warto od tej książki zacząć „znajomość” z Goetlem – w zwięzłym, lecz bogatym w informacje wstępie Idy Sadowskiej, czytelnik odnajdzie podstawowe informacje o pisarzu, a sam tekst wspomnień pozwoli mu bliżej poznać jego losy. „Znajomość” ta jest jednak niezobowiązująca.
Str. 286, bez śladów użytkowania, nowa.
