Paski klinowe posiadają w przekroju kształt trapezu równoramiennego lub zbliżony do trapezu. Kształt ten zapewnia dużą wartość siły tarcia przy niewielkim napięciu wstępnym pasa. Umożliwia także dobrą współpracę z kołami pasowymi o niewielkiej średnicy, rzędu 40÷80 mm, ze względu na wymagany niewielki kąt opasania. Obecnie wykonuje się pasy klinowe w dwóch odmianach konstrukcyjnych, jako pasy okryte lub pasy ze ściętymi bokami. Włókna przenoszące obciążenia w pasach okrytych leżą między rdzeniem gumowym a nakładką gumową, natomiast cały pas jest owinięty tkaniną osłonową, zwaną owijką lub tkaniną pokrywową zwiększającą sztywność pasa w kierunku poprzecznym. Rdzeń jest częścią nośną pasa, która poprzez owijkę układa się w rowku koła pasowego, natomiast nakładka jest rozciągliwą warstwą, okrywającą włókna nośne od zewnątrz. Pasy ze ściętymi bokami, zwane także pasami o otwartych powierzchniach bocznych, nie posiadają okrycia. Sztywność w kierunku poprzecznym do ruchu pasa, przy równoczesnej elastyczności pasa w kierunku biegu, uzyskuje się dzięki poprzecznemu do kierunku ruchu ukształtowaniu włókien materiału wypełniającego. Włókna cząsteczek materiału – najczęściej elastomeru – ułożone są czołowo względem powierzchni bocznych. Zapewnia to wysoką odporność na zużycie powierzchni bocznych. Dodatkowo, powierzchnie boczne pasa są szlifowane, co podnosi ich gładkość i dokładność wykonania. Ponadto kształt przekroju poprzecznego nie ulega istotnym deformacjom w czasie przeginania na kole pasowym, w związku z tym nie zmniejsza się powierzchnia przylegania. Poślizg pasa jest niewielki a wartość przenoszonej mocy jest wyższa przy podobnych wymiarach gabarytowych w porównaniu z pasem okrytym.

Bardzo często pasy klinowe wykonuje się z wewnętrznym lub zewnętrznym uzębieniem, które nie przenosi obciążeń, ale zwiększa dodatkowo elastyczność na powierzchniach bocznych pasa. Ponadto zmniejsza znacznie tarcie wewnętrzne w warstwie ściskanej, co podwyższa wytrzymałość zmęczeniową materiału pasa. Pasy klinowe z uzębieniem wzmacniającym mogą pracować z mniejszymi kątami opasania i lepiej przylegają do powierzchni bocznych rowka. Dzięki temu pasy takie przenoszą znacznie większe moce, rzędu 25÷150%, w stosunku do pasów o normalnym profilu.