Model
Model jest dokładnie odtworzoną kopią oryginału, z autentyczną powłoką lakierniczą i oznakowaniem. Wierność odwzorowania została uzyskana m.in. poprzez wykonanie stawideł Heusingera z tworzyw sztucznych oraz zmniejszenie profili kół. Koła mają 2,2 mm szerokości, a wysokość obrzeża koła (kołnierza koła) wynosi 0,9 mm. To sprawia, ze model stawia wysokie wymagania torowiskom. Optymalne właściwości jezdne będą osiągane na torach modelowych firmy Tillig.
Tory standardowe nie są zalecane. Jeśli jednak model musi być używany na torach standardowych, musi przejeżdżać rozjazdy bardzo powoli, a rozjazdy muszą być w nienagannym stanie. W przeciwnym razie zestaw kołowy toczny będzie „wyskakiwać” na krzyżownicy. Części stawideł charakteryzują się dużą elastycznością niczym części trawione z metalu, jednak nie powinny być niepotrzebnie przeciążane. Oświetlenie lokomotywy i tendra zmienia się automatycznie z kierunkiem jazdy. Na końcach pojazdu znajdują się krótkie sprzęgi z gniazdem wg normy NEM 358.
Napęd modelu odbywa się przez wszystkie zestawy kołowe tendra. Przedostatni zestaw kołowy jest wyposażony w obręcze przeciwpoślizgowe. Wszystkie zestawy kołowe tendra, jak również pierwszy i czwarty zestaw kołowy lokomotywy służą do pobierania prądu.

Pierwowzór
Wymagania stawiane przez Wehrmacht dotyczące znacznego wzrostu produkcji lokomotyw nie mogły być zrealizowane bez zunifikowania i uproszczenia konstrukcji lokomotyw. Budowane jako przejściowe parowozy wojenne BR86 i BR50 nie przyniosły wystarczających oszczędności oraz nie sprostały warunkom rosyjskiej zimy. Stąd w 1942 r. powstał pierwszy prototyp BR52. W stosunku do modelu wyjściowego czyli BR50 zaoszczędzono (wyeliminowano) ok. 1000 części konstrukcyjnych. Z pozostałych 5000 części aż 3000 z nich zostało uproszczonych. Waga użytych materiałów wyniosła 139 t zamiast wcześniejszych 165 t. Zamiast 2,8 t metali kolorowych zostało zużytych tylko 150 kg, zaoszczędzono 6000 godzin pracy. Szczególną uwagę poświęcono na wyposażenie i instalację przeciw zamarzaniu. Lokomotywy były wyposażone w tender wannowy 2`2`T 30 lub tender o sztywnej ramie 4 T 30. Były również stosowane tendry kondensacyjne. Do produkcji BR52 było wykorzystywanych wiele fabryk zlokalizowanych na terenach zajętych przez Niemcy. M.in. BR52 budowała wiedeńska Fabryka Lokomotyw Floridsdorf. Austriackie Koleje Państwowe (ÖSTB, ÖBB) posiadały bardzo dużo parowozów z tej rodziny. Znaczną część tych maszyn radzieckie władze okupacyjne przekazały do Rumunii, Węgier i Jugosławii. Lokomotywy pozostałe w ramach austriackich ÖBB były poddawane modernizacji. Charakterystyczne dla tych konwersji były m.in. nowej konstrukcji komin wg projektu inż. Giesla (tzw. Giesl-Flachejektor) oraz kabina dowódcy (kierownika) pociągu umieszczana na tendrze wannowym. Tak wyposażone parowozy przez wiele lat służyły w ÖBB.

(tłumaczenie ze strony AMC)