Zakres merytoryczny opracowania obejmuje: I - Wawel i II - wszelkie ogrody w obrębie Plant (dawna Dzielnica Stare Miasto), niezależnie od ich wielkości, a także stanu zachowania. W stosunku do tego ostatniego celowo ujęto nawet obiekty w stanie szczątkowym, z uwzględnieniem ich dawnego rozplanowania, by nie utracić nic z możliwości dokonania ich rekonstrukcji w imię szeroko rozumianej rewaloryzacji
Pod względem przestrzennym ten etap opracowania (..) objął całe stare miasto w obrębie Plant z Wawelem. Z natury rzeczy włączone zostały również wnętrza ulic i placów (np. tzw. przedogródki czy też skupiny lub szpalery).
Na koniec ramy czasowe dotyczą okresu od form, bądź nawet miejsc najstarszych ogrodów (np. ogród klasztoru Franciszkanów - ok. poł. XIII w.), po formy modernizmu międzywojennego, którego czas faktycznego oddziaływania przyjęto po rok 1950. Późniejsze formy aż po 1979 również uwzględniono, lecz (prócz kilku z okresu socrealizmu) traktując je jako współczesne, zatem nie "historyczne", czy też zabytkowe, uwzględniając często jako problem "substancji zielonej", gdy brakło im walorów kompozycyjnych.
(...)
Przeglądając archiwalne materiały i dzieła, które do dziś przetrwały, można by stwierdzić, iż przez tak mały obszar przewinęły się niemal całe dzieje polskiej sztuki ogrodowej, której zresztą Kraków był chyba kolebką. Sztuki, która też stworzyła tu własną szkołę, czy to w renesansie pod postacią geometrycznego ogrodu sarmackiego, czy też swobodnego miejskiego, czego wyrazem stały się nie tylko Planty.
|
