PAPIEROWI LUDZIE

Jest to jedna z ostatnich powieści Goldinga, w której zrywa z tak charakterystycznym dla niego pesymizmem i ujawnia, że także humorem posługuje się w sposób mistrzowski. Przedstawia w niej pasjonując pojedynek pomiędzy słynnym pisarzem a krytykiem literackim, który próbuje napisać jego biografię. Książka uznawana jest za błyskotliwą rozprawę z krytyką literacką, która na podobieństwo entomologii czyni z twórców unieruchomione szpilkami motyle. Golding z typową dla siebie maestrią oddał tu różne odcienie skomplikowanych relacji między ludźmi.