Panopticum kojarzy się z kolekcją osobliwości lub gabinetem figur woskowych, albo też z opublikowanym przez Juliana Tuwima w 1950 roku zbiorem dość ekscentrycznych szkiców lingwistyczno-poetyckich pt. Pegaz dęba, czyli Panopticum poetyckie. I chyba jest coś niecodziennego w tym, że profesorowie elektroniki i technik informacyjnych, nie bacząc na powagę swego powołania, dzielą się ze społecznością akademicką produktami swoich pozazawodowych zainteresowań, a taką właśnie zawartość ma niniejszy tomik. Rzymska jedynka w tytule tego zbioru ma wyrażać intencję jego twórców, aby działalność publikacyjna tego rodzaju - jeśli spotka się z aprobatą środowiska akademickiego - była kontynuowana w następnych latach. Dzielenie się produktami zainteresowań pozazawodowych należy do najlepszych tradycji wielu uniwersytetów, zwłaszcza brytyjskich. Potencjał Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych w tym względzie jest ogromny, o czym przekonują nas kolejne kolokwia habilitacyjne, podczas których bardzo często prezentowane są wykłady na tematy nietechniczne. Taka jest zresztą geneza pierwszych czterech esejów zawartych w niniejszym tomiku.