Rękopisy Mieczysława Jastruna, w których autor w sposób niezwykle barwny i poetycki, z fotograficzną dokładnością opisuje w kilku częściach swoje losy. Dzieciństwo spędzone z rodzicami w Małopolsce (Galicji), wybuch I wojny światowej i ucieczkę z ukochanych miejsc. Widzimy jego młodość spędzoną w Tarnowie i Krakowie, kontakty z pismami "Skamander" i "Zwrotnica", pierwszą posadę w szkole w Kolbuszowej. Poznajemy dorosłego Jastruna, pisarza, nauczyciela w Brześciu, a potem w gimnazjum w Łodzi. Dzięki niemu zawieramy znajomość z Julianem Przybosiem, Brunonem Schulzem i innymi poetami. Widzimy wybuch II Wojny Światowej, jego ucieczkę do Lwowa, potem po roku powrót do Warszawy, tajne nauczanie, pisanie wierszy. Książka zawiera również pełen życiorys artysty, pisany przez niego samego oraz dziennik z jego podróży z żoną Mieczysławą, synem Tomaszem i synową Ewą do miejsc dzieciństwa.