PŁAZY I GADY POLSKI

ATLAS

Marian Młynarski

Wydawnictwo: WSiP, 1987
Oprawa: twarda płócienna z obwolutą
Stron: 80
Stan: idealny, praktycznie nieużywana

Tablice kolorowe zaprojektował i wykonał Władysław Siwek

SPIS TREŚCI
Wstęp
Charakterystyka i podział gromad płazów i gadów
Ochrona płazów i gadów w Polsce
Literatura
Opisy gatunków i tablice
Indeks polskich nazw gatunkowych
Indeks łacińskich nazw gatunkowych

WSTĘP
Płazy i gady są stosunkowo słabo znanymi zwierzętami. Chociaż w Polsce mamy niewiele gatunków tych zwierząt, to przecież są one dosyć liczne i bardzo charakterystyczne dla naszej fauny.
Płazy i gady nie cieszą się jednak ani zbytnią sympatią, ani dobrą sławą wśród społeczeństwa. Ze zwierzętami tymi związano bardzo dużo przesądów i zabobonów. I tak wszystkie węże oraz delikatnego padalca uważało się zwykle za stworzenia bardzo jadowite i agresywne. Niewinnego zaskrońca, który był przed wiekami świętym wężem Litwy, pomawiano o wypijanie mleka krowom z wymion a pożyteczne ropuchy — o zjadanie truskawek w ogrodach. Wężom przypisywano również zdolność hipnotyzowania „bezbronnych ptaszków" a nawet ludzi. Żółwie błotne trzymane w pojnikach dla bydła miały wpływać na podniesienie zdrowotności trzody, żaby w studniach — czyścić i chłodzić wodę. Salamandra wreszcie miała być jakoby odporna na ogień i gustować w tym „diabelskim środowisku". Z wyjątkiem żółwia i może rzekotki drzewnej, wszystkie płazy i gady uważa się za „wstrętne" czy „paskudne". Przesadna obawa oraz odraza, głęboko zakorzenione do dziś u wielu ludzi, powodują bezmyślne, masowe tępienie tych niewinnych, bezbronnych a na ogół pożytecznych zwierząt.
Przygotowując niniejszy atlas chcieliśmy zainteresować czytelnika płazami i gadami oraz pokazać, że nie są to bynajmniej stworzenia odrażające. Płazy i gady występujące na naszym terenie nie są wprawdzie tak oryginalne w kształtach, jak ich krewni żyjący w gorących krajach, mimo to ubarwienie niektórych z nich może konkurować śmiało z ubarwieniem ptaków czy motyli. Szczególnie pięknie i kolorowo prezentują się wiosną np. samce traszek i jaszczurek, a turkusowa odmiana padalca przypomina rzeczywiście wspaniałe klejnoty.

Chociaż książka nasza nie jest kluczem do oznaczania gatunków, to na podstawie jej rycin można łatwo nauczyć się rozpoznawać żyjące u nas płazy i gady oraz dobrze zapamiętać ich wygląd. Zebrane tu wiadomości nie są bynajmniej wyczerpujące. Tych czytelników, którzy po obejrzeniu i przeczytaniu naszej książeczki poważniej zainteresują się herpetologią (tj. działem zoologii poświęconym gadom i płazom) odsyłamy do licznej popularnonaukowej literatury z tego zakresu. Zainteresowanie takie byłoby dla nas najlepszą nagrodą za trud i wysiłek włożony w przygotowanie do druku tego niewielkiego atlasu.