Bardzo szybko rosnący gęsty krzew o intensywnej, żółto-złocistej barwie liści. Jesienią liście przebarwiają się na kolor c. bordowy.  Niewymagająca i bardzo odporna roślina na każde stanowisko. Wysokość do 2,5 m. Dobrze znosi strzyżenie. Stosowana na żywopłoty, szpalery oraz do kontrastowych kompozycji w ogrodach, zieleni miejskiej i osiedlowej.

Krzew z jasnobrązową korowiną. Liście pojedyncze, ustawione skrętolegle, bez przylistków, przeważnie 3 - klapowe i ząbkowane. W jesieni przebarwia się na pomarańczowożółto lub żółto.  Kwiaty obupłciowe, białe lub różowawe, zebrane w niewielkie, szczytowe baldachogrona osadzone na krótkich, bocznych pędach. Owoce - pęcherzowato rozdęte mieszki czerwieniejące przy dojrzewaniu, zwierają drobne, żółtawe, nieoskrzydlone nasiona (po 2-5 w każdym mieszku). Dojrzewa we wrześniu i październiku. Znanych jest 10-13 gatunków we wschodniej Azji i w Ameryce Północnej.
Pęcherznica jest wytrzymała na mrozy i bardzo wytrzymała na suszę. rośnie szybko i silnie się rozkrzewia. Znosi ocienienie i może być sadzona w parkach pod koronami wysokich drzew. Jest mało wymagająca w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na glebach lekkich, piaszczystych, przepuszczalnych, ale zasobnych  związki wapnia (zasadowych). Odznaczają się dużą zdolnością odroślową, można ją krótko przycinać nad ziemią i odmładzać. dobrze znoszą zanieczyszczenie powietrza i można stosować ją w miastach. Odznacza się cennymi właściwościami biologicznymi i coraz częściej używa się jej w różnego rodzaju zadrzewieniach. Na wiosnę wcześnie rozwija liście i odznacza się obfitym, zdrowym ulistnieniem, którego nie niszczą u nas szkodniki i choroby. Zalicza się do podstawowej grupy krzewów dla rekultywacji różnych wysypisk, hałd, wyrobisk, umacniania skarp itp. Można je także stosować w zadrzewieniach przydrożnych i wiejskich. Bez przycinania tworzy zwarte szpalery. Pęcherznica jest efektowna w okresie dojrzewania owoców (czerwieniejące mieszki) i jesiennego przebarwiania się liści.