SPIS TREŚCI


Antoni Maślinski. Barok. Apogeum sztuki nowożytnej. Fasady
Roman Zwierzchowski. Porządki architektoniczne w grupie późnobarokowych
kościołów Lubelszczyzny na planie eliptyczno-ośmiobocznym

Antoni Maśliński
BAROK. APOGEUM SZTUKI NOWOŻYTNEJ
A. Fasady*


SPIS ILUSTRACJI


11. 1. Pctra. Deir
II. 2. Rzym. Fasada kościoła S. Andrea deila Vallc
U. 3. Rzym. Kościół S. Agnese na Piazza Navona
II. 4. Pctra. Grób Koryncki
I!. 5. Pctra. Grób Pałacowy
II. 6. Plolemais. Paiazzo delie Colonne. Rekonstrukcja
II. 7. Milct. Brama na agora
U. 8. Jerash. Świątynia Artemidy. Fronton wieńczący odrzwia ściany Propy-
lejów
I!. 9. Lcptis Magna. Łuk Scptimiusa Sevcra
II. 10. Jezioro Albano koło Rzymu. Nimfeum doryckie


POCHODZENIE ILUSTRACJI


11.: 1, 4, 5, 6, 8, 9, 10 z książki Margaret Lyttclton, Baroąue Architecture
in Classical Antiąuity, London 1974. (Fotokopię ii. 6 z tejże książki wykonał Tadeusz Kaźmicrski z Instytutu Sztuki PAN).
1S. 2. Ludwik von Matt, Das barocke Roni, Wicn 1960.
!!. 3. H. Bcrgncr, Das Barocke Roni, Lcipzig 1914.
11. 7. Milel. Brama na agora. (Staatlichc Museen zu Bcriin) z Arie di tutti tempi s. 294.
II. 9. jw. Rekonstrukcja S. D. F. Spinie; za M. Wheler, Roman Art and Ar¬chitecture, London 1964; zreprodukowane przez M. Lyttelton, op. cit.
II. 10. z M. LyUelton, op. cii., za: L, Rossini, Antichila dei connoni di Rama., Roma 1824.

Roman Zwlerzchowski
PORZĄDKI ARCHITEKTONICZNE
W GRUPIE PÓŹNOBAROKOWYCH KOŚCIOŁÓW
LUBELSZCZYZNY
NA PLANIE ELIPTYCZNO-OŚMIOBOCZNYM


SPIS TREŚCI


Wstęp 37
Wprowadzenie 39
Rozdział I. Strukturalny opis porządków 45
a) Lubartów 45
b) Włodawa 69
c) Chełm Lubelski 87
d) Lublin 104
e) Detal 121
Rozdział II. Porządki architektoniczne w świetle "SSulenlehre". Kierunki inspiracji 139
Rozdział III. Porządki w przestrzennej strukturze kościołów "grupy fontanowskicj" 167
Rozdział IV. Porządki architektoniczne na granicy późnego baroku. Zagadnienie stylu 181
Rozdział V. Podpora - statua - "decor" 203
Zakończenie 245
Bibliografia 247
Architektonische Ordnungen in der Gruppe der spalbarocken Kirchen des Lubliner Gebiets mii
elliptisch-achteckigem Grundriss. (Zfs.) 251
Spis ilustracji 255


WSTĘP


Zagadnienie, jakiemu poświęcone jest niniejsze opracowanie, należy do rza¬dziej poruszanych przez historyków sztuki. Przyczyny takiego stanu rzeczy należy szukać w trudnościach, jakie nastręcza podjęcie takiego tematu. Jedną z nich jest częściowy brak dobrej dokumentacji architektonicznej obiektów zasługują¬cych na dokładniejsze zbadanie pod kątem architektonicznym, nie ograniczają¬cym się jedynie do dość ogólnych uwag dotyczących walorów rzutu, przestrzeni lub rodzaju "dekoracji" analizowanych zwykle w kategoriach porównań. Wynika to zapewne z klasycznej "humanistycznej" formacji historyka sztuki, niezbyt chętnie zagłębiającego się w kolumny liczb traktowanych jako domena "techni¬ków"
Niniejsza praca stanowi zatem próbę wejścia na teren zarezerwowany dla ba-daczy-architcklów, z uwzględnieniem tych zdobyczy klasycznego warsztatu histo¬ryka sztuki, jakie służą lepszemu zrozumieniu języka form i skrytych w nich treści. Układ rozdziałów nie sprzyja jednej wyraźnej tezie. Wynika to poniekąd i z samego tematu mającego, w zależności od ujęcia, mniej lub bardziej otwarty charakter. Dlatego też każdy z rozdziałów stanowi względnie zamkniętą całość.
Poniższe opracowanie jest oparte na tekście rozprawy doktorskiej powstałej w 1986 r. pod kierunkiem prof. dra Antoniego Maślińskiego

Znana choćby z podręczników historii sztuki polskiej grupa kościołów tzw. Rezlerowskich lub inaczej Fontanowskich na planie eliptyczno-ośmiobocznym stanowi swoisty ewenement w późno barokowej architekturze Korony i Litwy. Tworzą ją bowiem cztery (niegdyś pięć) kośeioty wzniesione na niemal identycz¬nym planie najwyraźniej przez lego samego architekta, działającego na tym terenie w okresie ok. trzydziestu środkowych lat XVIII wieku, tj. w okresie szczególnej intensyfikacji prac budowlanych na terenie większości katolickich krajów Europy. Obejmował on głównie południowe księstwa Rzeszy, Austrię, Czechy i Węgry wchodzące w skład monarchii habsburskiej, a także ziemie Rzeczypospolitej. Sam fakt istnienia tak dużego zespołu jednorodnych dzieł, początkowo przypisywanych nieznanemu bliżej architektowi (?) Tomaszowi Rcz-lerowi1, domniemanemu twórcy dawnego kościoła pijarów (dziś parafialny), ostatecznie zaś architektowi Pawłowi Antoniemu Fontanie, serwitorowi Sangusz-ków-Lubartowiczów, stanowi okoliczność na tym obszarze i w tym czasie wyjąS-kową2.
Mimo znacznej bądź wybitnej rangi artystycznej nie doczekały się one wyczer¬pującego studium ani jako grupa, ani leż w postaci monografii pojedynczych ko¬ściołów. Pierwszą poważniejszą próbą podjęcia lego tematu była stosunkowo nie¬wielka rozprawa Jerzego Raczyńsklego3 składająca się z dwóch części: teore¬tycznej i opisowej. W pierwszej z nich autor próbował nie bez powodzenia zna¬leźć miejsce dla kościołów wśród barokowych budowli Rzymu, Niemiec, Austrii i Polski, słusznie przyjmując za podstawę porównań owalny, eliptyczny lub

ośmioboczny rzut. Pozwoliło mu to sytuować je w typie "austriackim", z którego pierwszym i bodaj najwybitniejszym przedstawicielem jest kościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu. Za najistotnieszy walor tej pracy uznać należy zamiesz¬czenie rysunku rzutów, elewacji i przekrojów, plon "akcji" pomiarów Zakładu Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej przeprowadzonych w tych ko¬ściołach przez samego J. Raczyńskiego i Cz. Doria-Dernałowicza w latach 1924--1925. Ich przetrwanie przez lata wojny umożliwiło podjęcie niniejszego tematu stanowiącego przyczynek do lepszego poznania architektury kościołów grupy, w wyznaczonym przezeń zakresie.
Praca Raczyńskiego nie była pierwszą traktującą o grupie kościołów Fontany. Wcześniej jeszcze pojawiły się one w literaturze niemieckiej, w ogólnym ujęciu za sprawą przebywającego tu w okresie I wojny światowej F. Kuliricha4 torują¬cego dla nich drogę do nowszych opracowań sztuki wschodnio i środkowoeuro¬pejskiej wydanych w krajach Europy zachodniej*.
Stosując klucz socjologiczno-psychologiczny próbowano też nieco przesadnie widzieć w tych kościołach przejaw kompleksów i zbliżającego się krecsis panowa¬nia ówczesnej klasy magnatów-fundatorów wspomnianych obiektów6. Tego rodza¬ju ujęcia stanowiły jednakże margines zainteresowań dotyczących wspomnianej grupy kościołów. Główny sch kierunek wyznaczały badania archiwalne rozpoczęte przed wojną przez Z. Rcwskiego7, mające za zadanie rozstrzygnięcie kwestii autorstwa, wynikłej na skutek braku potwierdzenia w znalezionych dokumentach udziału w budowie T. Rczlera. Narastała ona w okresie powojennym, wraz z odkrywaniem coraz to nowych powiązań PawSy Fontany z dworem Sanguszków w Lubartowie8.
Odkrycia te dały asumpt do dalszych poszukiwań, idących tym nowym tro¬pem. Dzięki nirn udało się ustalić więcej danych biograficznych dotyczących samego architekta9, a Sakże- poszerzyć krąg d/ie! z nim związanych, bądź to na podstawie dokumentów (kościoły kapucynów w Uściługu-Różjampolu i Lubarto-

wie) , bądź hipotetycznie (pałac Sanguszków w Lubartowie, kościoły: parafial¬ny w Lubartowie, pauliński we Włodawie i pijarów w Chełmie)11.
Od tej pory coraz częściej nazwisko Fontany zaczyna pojawiać się w kontek¬ście tych trzech (czterech) świątyń tworzących wyraźną grupę, czasem jeszcze wymieniane obok budowniczego Tomasza Rezlera12. Potwierdzenie tej nowej atrybucji przyniosły dwa niewielkie lecz ważne artykuły autorstwa D. Miszczak zawierające nowy materiał archiwalny - wypisy z księgi ekspensów paulinów włodawskich, dotyczące okresu budowy kościoła we Włodawie13. Ujawniają one nic tylko nazwisko (bez imienia) architekta, lecz także miejsca jego pobytu w latach 1741-[zasłonięte]114, oraz fragmenty listów dotyczących robót przy farze w Lubartowie15. Stanowią one jak dotychczas ostatnie i decydujące ogniwo łańcucha poszukiwań archiwaliów dotyczących spuścizny artystycznej Pawła Antoniego Fontany16, uznanego wyłącznym autorem grupy kościołów zwanej niegdyś Rezicrowską. W wyniku tych badań ustalono lub zweryfikowano daty budowy kościołów łącznic z najbardziej spornym co do daty powstania kościołem p.w. św. Eliasza w Lublinie17. Tak więc fara w Lubartowie powstała w latach 1[zasłonięte]733-17, mniejszy karmelitów trzewiczkowych w Lublinie ukończono około roku 1742 a kościół włodawski paulinów budowany był w latach 1[zasłonięte]739-17 (konsekrowany w 1786 r.) Około roku 1751 trwały prace przy kościele ss.

brygidek w Brześciu nad Bugiem zaś dwa lata później ruszyła "fabryka" kościoła pijarów w Chełmie, ukończonego po dziesięciu latach1*.
Nie są to jedyne kościoły związane z działalnością Pawła Fontany. Ich liczba, być może, z czasem jeszcze się rozszerzy. Już jednak obecne oeuvre lego archi¬tekta przedstawia obraz imponujący. Z wolna zaczyna to jednak wywoływać wąt¬pliwości co do pełnej kurateli artystycznej tego architekta nad powstającymi licznie (nierzadko równocześnie) obiektami.
Czy zatem wniosek wysnuty z analizy dokumentów jest równie oczywisty w konfrontacji z samymi zabytkami? Pobieżna analiza form, w szczególności rzu¬tów budowli, skłania ku jego przyjęciu — wszak stała się podstawą do uznania przez Raczyńskicgo wspólnego autorstwa dla wszystkich kościołów, określonych przezeń właśnie jako grupa. Stosunkowo niewielka objętość tekstu nic pozwoliła na rozwinięcie interesujących spostrzeżeń odnośnie do architektury tychże ko¬ściołów, ograniczających się do ogólnych porównań, zarówno wewnątrz samej grupy, jak i z innymi obiektami zbliżonymi pod względem układu przestrzenne-go-
Nie licząc wcześniejszej, nieopublikowanej (zaginionej?) monografii architek¬tury kościoła w Chełmie'9 dopiero niedawno dwa z owej grupy kościołów stały się lematem osobnej rozprawy20, jakkolwiek zawsze stanowiły one przedmiot zainteresowania historyków architektury, trafiając, choćby w formie wzmianki, na karty podręczników historii sztuki polskiej lub opracowań problemowych dotyczących architektury tego okresu2'.
Oprócz archiwistyczno-historyczncgo omówionego szerzej podejścia osiatnia grupa opracowań reprezentuje typ badań opartych na metod/ie analizy formal¬nej, znacznie bliższej horyzontowi badań nad tematyką porządków, jakkolwiek

mimo pokrewieństw obie te metody różnią się kierunkiem spojrzenia na archi¬tekturę. O ile bowiem większości opracowań architektury podejmowanych przez historyków sztuki przyświecała zasada "od ogółu do szczegółu" (od typu prze¬strzeni do detalu architektonicznego), o tyle tak określony temat wymusza zmia¬nę perspektywy — punktem wyjścia jest tu analiza detalu i jego układu (porząd¬ku) z uwzględnieniem jego wpływu na strukturę przestrzenną wnętrza22.
Polska historiografia sztuki nie obfituje w dzieła traktujące szczegółowo o porządkach, szczególnie w kontekście konkretnych dzieł architektonicznych. Najczęściej kwestia tu ujmowana była w ramach tzw. wystroju architektonicznego i lylko w takiej uogólnionej formie zaprzątała uwagę historyków sztuki piszących o architekturze czasów nowożytnych. Tego rodzaju podejście ulega z wolna ewo¬lucji w kierunku pogłębienia sposobu widzenia dziel architektonicznych. Służą temu z jednej strony studia nad "ikonografią" architektury23, z drugiej zaś pogłębiona refleksja nad istotą jej struktury formalnej24, której częścią jest współczesna "SSulenlchre".
Zainteresowanie tą tematyką datuje się w Polsce od niedawna, tj. od lat pięćdziesiątych i wywołane zostało niejako sztucznie ówczesną polityką kultu¬ralną państwa. Wówczas to wydano niektóre traktaty teoretyków starożytności (Witruwiusz)23 i renesansowych (Albertś, Palladio, Barozzi da Vignola)26 mające stać się pomocą w tworzeniu "nowej" architektury socrealizmu. W owym czasie podjęto też pierwszą próbę omówienia teoretycznego dorobku twórców rodzimych27.
Wraz z załamaniem się polskiej odmiany "rewolucji kulturalnej" odstąpiono również od zamiaru choćby wybiórczego28 przybliżenia polskiemu czytelnikowi najwybitniejszych pozycji dawnego piśmiennictwa architektonicznego. Poza na-

wiascm pozostały tak cenne i ważne dla polskiej sztuki dzieła jak traktat Serlia, Borrominiego, Pozza czy Guariniego, by nie wspomnieć o licznych pracach daw¬nych autorów niderlandzkich, francuskich czy niemieckich rozsianych w pojedyn¬czych egzemplarzach w różnych bibliotekach krajowych.
Pewną rekompensatą takiego stanu rzeczy były późniejsze opracowania J. Ko-walczyka dotyczące recepcji traktatów Serlia i Pozza w sztuce polskiej29. Wię¬cej materiału porównawczego dotyczącego porządków w ujęciu autorów włos¬kich i francuskich przynosi rozprawa A. Małkiewicza na temat polskich trakta¬tów architektonicznych XVIT i XVIII w.30 Na koniec wspomnieć wypada o kla¬sycznym już opracowaniu— monografii zamojskiej kolegiaty pióra J. Kowa!-czyka31, w którym autor bodaj po raz pierwszy wprowadził na szerszą skalę do analizy zabytku kompleks zagadnień dotyczących porządków architektonicznych, omawiając problematykę ich modularności, także w kontekście nowożytnej teorii architektonicznej i klasycznej idei decorum uwikłanej tu w skomplikowaną wielo¬warstwową tkankę symboliki sakralnej i świeckiej.


SPIS ILUSTRACJI


T. Rzut poziomy kościoła parafialnego w Lubartowie z naniesioną siatką prętowy
II. Przekrój podłużny kościoła parafialnego w Lubartowie. Studium proporcji
II A. Przekrój podłużny kościoła parafialnego w Lubartowie z modułową analizy
proporcji
III. Elewacja fasadowa kościoła parafialnego w Lubartowie. Studium proporcji
111 A. Elewacja fasadowa kościoła parafialnego w Lubartowie z modułowa analizą
proporcji
IV. Elewacja boczna (południowa) kościoła parafialnego w Lubartowie. Studium
proporcji IV A. Elewacja boczna (południowa) kościoła parafialnego w Lubartowie. Analiza
modułowa
V. Elewacja tylna kościoła parafialnego w Lubartowie. Studium proporcji
V A. Elewacja tylna kościoła parafialnego w Lubartowie. Modułowa analiza proporcji.
VI. Rzut poziomy kościoła popaulińskiego we Włodawie. Studium proporcji
VII. Przekrój podłużny kościota popaulirlskiego we Włodawie. Studium proporcji
VII A. Przekrój podłużny kościoła popaulińskiego we Włodawie. Analiza modufowa
VIII. Elewacja fasadowa kościoła popaulińskiego we Włodawie. Studium proporcji
VIII A. Elewacja fasadowa kościoła popaulińskiego we Włodawie. Analiza modułowa
IX. Elewacja boczna (północna) kościoła popaulińskiego we Włodawie. Studium
proporcji
IX A. Elewacja boczna (północna) kościoła popaulińskiego we Włodawie. Analiza modułowa
X. Elewacja tylna kościoła popaulińskiego we Włodawie. Studium proporcji
X A. Elewacja tylna kościoła popaulińskiego we Włodawie. Analiza modułowa
XI. Rzut poziomy kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Studium proporcji
XII Przekrój podłużny kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Studium
proporcji
XII A. Przekrój podłużny kościoła • popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Analiza modułowa
XIII. Elewacja fasadowa kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Studium
proporcji
XIIT A. Elewacja fasadowa kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Analiza modułowa
XIV. Elewacja boczna (północna) kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim.
Studium proporcji
XIV A. Elewacja boczna (północna) kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim.
Analiza modułowa
XV. Elewacja tylna kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Studium proporcji
XV A. Elewacja tylna kościoła popijarskiego w Chełmie Lubelskim. Analiza modułowa

XVT. Rzut poziomy kościoła pokarmelickiego (pobonifraterskiego) w Lublinie.
Studium proporcji
XVII. Przekrój podłużny kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Studium proporcji
XVII A. Przekrój podłużny kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Analiza modułowa
XVIII. Przekrój poprzeczny kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Studium proporcji
XVIII A. Przekrój poprzeczny kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Analiza modułowa XIX. Elewacja fasadowa kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Studium proporcji XIX A. Elewacja fasadowa kościoła pokarmelickiego w Lublinie. Analiza modułowa XX. Kościół ss. brygidek w Brześciu n. Bugiem. Elewacja fasadowa ze studium
proporcji
XXI. Kościół ss. brygidek w Brześciu n. Bugiem. Rzut poziomy ze studium proporcji XXII. Profile belkowań wielkiego porządku w nawie kościoła (A) w Lubartowie,
(B) we Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie XXIII. Piedestały pilastrów „wielkiego" porządku w nawie kościoła (A) w Lubartowie,
(B) we Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie XXIV. Profile belkowania porządku „średniego" w kościele (A) w Lubartowie, (B) we
Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie XXV. Profile belkowania porządku „małego" w kościele (A) w Lubartowie, (B) we
Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie XXVI. Profile belkowania dolnej kondygnacji fasady kościoła (A) w Lubartowie, (Ii) we
Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie XXVII. Profile belkowania pierwszej kondygnacji wież kościoła (A) w Lubartowie, (B)
we Włodawie, (C) w Chełmie
XXVIII. Profile belkowania górnej kondygnacji korpusu pseudotamburu kościoła (A) w Lubartowie, (B) we Włodawie, (C) w Chełmie, (D) w Lublinie
1. Kościół parafialny w Lubartowie. Eiewacja południowa widziana od strony fasady. Fot.
J. Langda. IS PAN
2. Kościół popauliński we Włodawie. Wnętrze nawy. Fot. J. Langda. IS PAN
3. Kościół popauliński we Włodawie. Widok na prezbiterium i korpus nawowy od
północnego zachodu. Fot. J. Langda. IS PAN
4. .Kościół parafialny w Lubartowie. Widok wnętrza w kierunku chóru muzycznego. Fot.
J. Langda. IS PAN
5. Kościół popijarski w Chełmie Lubelskim. Wnętrze nawy. Wg Zachwatowicza
6. Kościół pokarmelicki (pobonifraterski) w Lublinie. Widok wnętrza w kierunku chóru
muzycznego. Fot. Cz. Ilerda
7. Kościół parafialny w Ostrowie Lubelskim. Fasada. Fot. J. Langda. IS PAN-
8. Kościół parafialny w Lubartowie. Fragment belkowania wielkiego porządku. Fot.
J. Langda. IS PAN
9. Kościół popauliński we Włodawie. Fragment belkowania wielkiego porządku. Fot.
J. Langda. IS PAN
10. Kościół popijarski w Chełmie Lubelskim. Fragment belkowania wielkiego porządku. Fot. J. Langda. IS PAN

£3/
11. Kościół pokarmeiicki w Lublinie. Fragment belkowania porządku „wielkiego" i
„średniego" przy arkadzie tęczowej. Fot. Cz. Herda
12. Kościół parafialny w Lubartowie. Belkowanie i kapitel piiastra ^średniego'' porządku.
Fot. J. Langda. IS PAN
13. Zestawienie proporcji porządku jońskiego podług Seriia ś Vignoii. Wg E. Forssmana
34. Zestawienie proporcji porządku korynckiego podług Serlia i Yignofi. WgE.Forssmana
15. Zestawienie proporcji porządku kompozytowego podług Serlia i Yignoli. Wg E. Forss¬
mana
16.
17. 18. 19.
Zestawienie proporcji porządku doryckiego podług Serlia i Vignoli. Wg E. Forssmana Belkowanie porządku jońskiego wg Vignoli. Rycina z traktatu Belkowanie porządku kompozytowego wg Yśgnoli. Rycina z traktatu Belkowanie porządku korynckiego wg Palladia. Rycina z traktatu
20. Belkowanie porządku korynckiego wg Vignoli. Rycina z traktatu
21. Dwie odmiany belkowania porządku korynckiego podług Serlia. Wg J. Kowalczyka
22. Belkowanie porządku doryckiego wg Palladia. Rycina z traktatu
23. Spiit Spalato. Wewnętrzny portyk pałacu Dioklecjana ok. 300 r. Wg Pevsnera
24. Wnętrze kościoła S. Maria dej Sette Dolori w Rzymie Francesco Borromini, 1662 r.
Wg A. Blunta
26.
27. 28.
^ Ołtarz św. Alojzego Gonzagi w kościele S. Ignazio w Rzymie. Rycina z I cz. traktatu A. Pozza. Wyd. 1700 r.
Wnętrze kościoła klasztornego w Einsiedeln. Proj. Caspar Moosbruggcr, 1719 r. Wg Pevsnera
Filar dolnej arkady wieży zegarowej przy placu św. Marka w Wenecji ok. 1500 Rycina z wzornika Yredcmana de Vrics Cariatidum 1560. Wg E. Forssmana
29. Projekt ołtarza z „siedzącymi kolumnami". Rycina z traktatu A. Pozza
30. Przekrój podłużny kościoła św. Karola Boromeusza w Wiedniu. Proj. J. B. Fischer von
Erlach. Wg H. Sedlmayra
31. 32. 33.
34.
35.
^1 Wnętrze kościoła parafialnego w Ostrowie Lubelskim. Fot. J. Łangda. IS PAN
Kościół kamed^ułów na Bielanach w Warszawie. Widok wnętrza. Fot. M. Moraczewska Wnętrze kościoła oo. dominikanów we Lwowie. Arch. Jan dc Winę. Wg Z. Hornunga Wnętrze kościoła pielgrzymkowego w Wieś. Arch. Dorninikus Zimmermann. Wg Z. Hornunga
Wnętrze kościoła parafialnego w Krzeszowie 1[zasłonięte]690-16. Arch. M. Urban, M. Klein. Fot. W. Górski. IS PAN
36. Krzeszów. Wnętrze nawy kościoła cystersów. Fot. W. Górski. IS PAN
37. Krzeszów. Kościół cystersów. Filar prześlą nawy z widocznymi fragmentami
belkowania w emporach. Fot. W. Górski. IS PAN
38. Kościół pobenedyktyński w legnickim Polu. Widok wnętrza. Arch. K. I. Dientzen-
hofer. Fot. archiw. IS PAN
39. Monachium. Dekoracja sztukatorska pałacu „Amalienburg" 1[zasłonięte]734-17. Proj.
F. Cuvi!lie's. Wg H. Sedlmayra
40. Wnętrze kościoła augustianów w Durnstein 3[zasłonięte]721-17. Arch. J. Mungenast. Wg
H. Sedlmayra
41. Loggia del Capitano w Vicenzy. Arch. Andrea Palladio. Wg Deckera
42. Prospekt ,.theairum sacrum" dla kościoła. Rycina z traktatu A. Pozza. Repr. Prac. Fot.
BUJ
43. Kościół opacki benedyktynów w St. Gallen 1[zasłonięte]755-17
44. Nagrobek w kaplicy kościoła na Isola Bella, Varese. Wg Deckera


WIELKOŚĆ 24X17CM,LICZY 257 STRON,82 ILUSTRACJE.

STAN :OKŁADKA I BRZEG KSIĄŻKI DB,ŚRODEK DB+/BDB-.

KOSZT WYSYŁKI WYNOSI 8 ZŁ - PŁATNE PRZELEWEM / KOSZT ZRYCZAŁTOWANY,BEZ WZGLĘDU NA WAGĘ,ROZMIAR I ILOŚĆ KSIĄŻEK - PRZESYŁKA POLECONA PRIORYTETOWA + KOPERTA BĄBELKOWA / .

WYDAWNICTWO TOWARZYSTWO NAUKOWE KUL LUBLIN 1993.

INFORMACJE DOTYCZĄCE REALIZACJI AUKCJI,NR KONTA BANKOWEGO ITP.ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE "O MNIE" ORAZ DOŁĄCZONE SĄ DO POWIADOMIENIA O WYGRANIU AUKCJI.

PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY KUPNA PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ Z WARUNKAMI SPRZEDAŻY PRZEDSTAWIONYMI NA STRONIE "O MNIE"

NIE ODWOŁUJĘ OFERT KUPNA!!!

ZOBACZ INNE MOJE AUKCJE

ZOBACZ STRONĘ O MNIE