Outsiderzy to książka kluczowa dla popularnej w latach sześćdziesiątych XX wieku teorii etykietowania. Becker dowodzi w niej, że dewiacje są wytworem społeczeństwa i że to grupy społeczne tworzę dewiację, wykluczając ze swoich szeregów osoby naznaczone jako outsiderów. Stąd też dewiacja jawi się tutaj nie tyle jako właściwość czynu, ile jako konsekwencja przyklejenia danej osobie etykiety dewianta. Pomimo późniejszych krytyk, koncepcja ta na stałe wpisała się w myśl socjologiczną, a żywy i barwny język Beckera, opisującego chicagowskie środowisko muzyków jazzowych sprawia, że książka ta stała się obowiązkową pozycją na listach lektur nie tylko z zakresu socjologii dewiacji czy resocjalizacji, ale przede wszystkim współczesnych teorii socjologicznych.