Zbiór, w którym znalazły się głównie opowiadania z lat 90., to po prostu znakomite short stories, często jak najbardziej realistyczne, choć ich konwencję zakłócają różne niesamowite elementy. Jak choćby to, że bohaterka "Dużej dziewczynki tatusia" rośnie bez opamiętania, aż znika. Bez tego byłaby to zwykła opowieść o tym, jak wielkim, przerastającym siły rodziny wyzwaniem jest pojawienie się w niej upośledzonego dziecka...

wyborcza.pl