Żyto zajmuje w Polsce czołowe miejsce wśród roślin zbożowych, a w uprawie są głównie odmiany populacyjne.
Przy przemiale ziarna żyta na mąkę otrzymuje się otręby. Otręby są częścią okrywową ziarna wraz z zarodkiem, warstwą aleuronową (tzw. obielmo) i część bielma. Im więcej wydobywa się z ziarna mąki, tym więcej jest w otrębach włókna, a tym samym mniej skrobi. Otręby są tym łatwiej strawne, im więcej zostało w nich po przemiale ziarna mąki. Otręby w porównaniu do ziarna zawierają więcej włókna, białka, tłuszczu, witamin i związków mineralnych. Otręby zawierają dużą ilość błonnika, witamin i makro- oraz mikroelementów. Przyczyniają się do sprawniejszego funkcjonowania układu pokarmowego. Pomagają przy schorzeniach układu pokarmowego (rak jelita grubego, rak żołądka) oraz przy chronicznych zaparciach.
Od pewnego czasu otręby, dzięki wspomnianym zaletom, są propagowane jako składnik zdrowej diety. Stanowią dodatek do pieczywa, także cukierniczego, płatków, musli itp. Używane są też jako swoisty "wypełniacz" dla osób stosujących diety niskokaloryczne - w dużej części są nieprzyswajalne przez organizm, a powodują uczucie sytości.

Otręby żytnie charakteryzują się wysoką zawartością błonnika, witamin z grupy B i A oraz składników mineralnych takich jak: wapń i żelazo. Regulują funkcje ruchowe przewodu
pokarmowego, przyspieszając ruchy perystaltyczne jelit. Absorbują z organizmu substancje szkodliwe dla zdrowia, wspomagając procesy trawienne, chroniąc równocześnie
błonę śluzową jelit i żołądka. Zmniejszają uczucie głodu zapobiegając tym samym otyłości. Przeznaczone są do bezpośredniego spożycia, a także stanowią doskonały dodatek do jogurtów, sera, sałatek.