W ofercie Orzeł z czapki 13 pułku ułanów C.K. Austriackich -13 K.u.k. Galizisches Ulanen-Regiment. Ze względu bezpieczeństwa wysyłka tylko paczką pocztową -koszt 11zł. 13 Galicyjski Pułk Ułanów Eduarda von Böhm-Ermolli (niem. Galizisches Ulanen Regiment "von Böhm-Ermolli" Nr. 13) istniał w latach 1[zasłonięte]860-19. Powstał 17 stycznia 1860 na bazie 4. dywizjonów, pochodzących z Pułków Ułanów nr 1, 2, 8 oraz 10 Pułku Ułanów w miejscowości Stockerau. W 1912 wchodził w skład XI Korpusu Armijnego – 8 Dywizji Kawalerii – 15 Brygady Kawalerii, komendantem regimentu był podpułkownik Leo Graf Spannocchi. Rejon rekrutacji znajdował się we Lwowie. Garnizony: sztab i II Dywizjon mieścił się w Złoczowie, a I Dywizjon stacjonował w Zborowie. W roku 1866 regiment składał się w większości z Polaków – niedawnych powstańców styczniowych oraz mieszkańców Galicji środkowej. 24 czerwca 1866, dowodzony przez płka Maksymiliana Rodakowskiego, przeprowadził szarżę na pułki włoskiej piechoty pod Custozą. W ataku tym polski ułan, Władysław Brzuchowiecki, zranił następcę tronu Italii, księcia Humberta. 13 galicyjski pułk ułanów zapłacił zwycięską szarżę wysokimi stratami i stał się od tego czasu bardzo popularnym. Płk. Rodakowski w pamiętnikach stwierdza, iż jego chłopcy "przyczynili się nadzwyczajnie do podniesienia sławy rycerskiej Polaków i ułanów austriackich". Szarża ułanów spod Custozzy były przez lata przez polskich mieszkańców Galicji wspominana razem z tymi spod Kircholmu i Somosierry. Pułk walczył podczas pierwszej wojny światowej. Miejscowości, w których stacjonował garnizon 13 Pułku: 1860 Stockerau, 1862 Enns, 1864 Klagenfurt, Udine, 1[zasłonięte]865-18 Werona, 1866 Tarnopol, 1869 Gródek, 1874 Łańcut, 1879 Prossnitz, 1883 Göding, 1886 Lwów, 1888 Złoczów. W roku 1914 skład narodowościowy pułku był następujący: 55% Rusini, 42% Polacy, 3% inne narodowości kolejni dowódcy Pułku : * 1860 – Ludwig Pulz, pułkownik * 1866 – Maksymilian von Rodakowski[1], pułkownik * 1871 – Franciszek Suchodolski de Suchodół, pułkownik * 1874 – Zygmunt Gniewosz von Olexów, pułkownik * 1879 – Franz Benesch, podpułkownik * 1892 – Nicolaus Cseke de Szt. György, podpułkownik * 1883 – Carl v. Gilsa, pułkownik * 1885 – Egmont Graf zur Lippe-Weissenfels, pułkownik * 1890 – Ferdinand Ochl, podpułkownik * 1892 – Franz Neuhaus, podpułkownik * 1898 – Friedrich Janowski, podpułkownik * 1894 – Oscar Kiwisch v. Rotterau, podpułkownik * 1900 – Richard Clausnitz, podpułkownik * 1[zasłonięte]903-19 – Georg Edler von Lehmann, pułkownik * 1[zasłonięte]909-19 – Stanisław von Ursyn-Pruszyński, pułkownik * 1[zasłonięte]913-19 – Leo Graf Spannocchi, podpułkownik Oficerowie pułku * Zbigniew Dunin-Wąsowicz * Wilhelm Habsburg (1[zasłonięte]895-19) * Wilhelm Siemieński- pozdrawiam 23 obserwatorów i informuje że drugi raz orzeł nie będzie wystawiany
