WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).

Prezentowany model jest wierną repliką ściśle nawiązującą do oryginału. Szabla nie jest naostrzona ani przystosowany do ostrzenia (nie nadaje się do fechtunku). Ostrze (głownia) wykonane jest ze stali toledańskiej polerowanej. Polerowanie jest wykonywane do uzyskania jednolitej, matowej, gładkiej struktury. Zalecamy aby co jakiś czas głownia i pochwa były konserwowane bardzo cienką warstwą oliwki lub innego natłuszczającego środka (pomoże to w utrzymaniu wysokiej jakości produktu).

Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI

Materiał:

głownia: wysokowęglowa stal toledańska, skóra, mosiądz, materiał bawełniany

pochwa: stal polerowana

DŁUGOŚĆ: 102cm

WAGA: 2 kg

„Claymore (szk. gael. claidheamh mòr - wielki miecz) - nazwa odnosząca się do dwóch typów szkockich mieczy - dwuręcznego i pałasza o rozbudowanej, koszowej osłonie rękojeści.

Dwuręczny miecz claymore to tradycyjna broń piechoty szkockich górali w okresie od wieku XV do XVII. To ten miecz został spopularyzowany przez kulturę masową jako niemalże atrybut, a przynajmniej podstawowa broń szkockiego górala, do tego też miecza zazwyczaj odnoszą się autorzy książek i opowiadań fantasy, gdzie często się pojawia. Obecnie oryginalne miecze claymore są spotykane bardzo rzadko. Ostatnią bitwą, podczas której prawdopodobnie zostały wykorzystane dwuręczne claymore'y, była bitwa o Killiecrankie w 1689 r. podczas powstania jakobitów.

Ten typ broni przypisywany jest czasem (m.in. przez film Braveheart. Waleczne serce reżyserii Mela Gibsona) szkockiemu bohaterowi narodowemu - Williamowi Wallace'owi. Jest to jednak mało prawdopodobne, jako że miecze tego typu wykształciły się długo po jego śmierci.

Wygląd[edytuj]

Charakteryzuje się długą głownią prostą o przekroju trójkątnym lub soczewkowatym jednostajnie zwężającym się ku szczytowi. Jelec o ramionach skośnych, pochylających się ku głowni i wymodelowanych trójbocznie, zakończonych ażurowymi rozetkami oraz wąsami ujmującymi część zastawy. Uchwyt rękojeści kolisty z głowicą o rysunku koła. Miecze te zdobiono rzadko, służyły wyłącznie do walki.

Typowy claymore mierzył ok. 140 cm, przy czym ok. 33 cm stanowiło rękojeść, a 107 cm - ostrze. Waga była zbliżona do 2,5 kilograma.

Ok. XVII wieku miecze dwuręczne zostały wyparte przez jednoręczne szkockie pałasze koszowe, które odziedziczyły po nich nazwę. Pałasze tego typu były popularne wśród oficerów armii brytyjskiej, w oddziałach szkockiej piechoty górskiej (Highlanders), gdzie utrzymały się aż do II wojny światowej.

Ten typ miecza wciąż używany jest przez Szkocki Regiment Królewski jako część munduru galowego.

Wygląd

Pałasze szkockie występowały zarówno w odmianie jedno- jak i obusiecznej, zazwyczaj ważyły ok. 1-1,5 kilograma. Długość ostrza oscylowała w okolicach 80 centymetrów. W przeciwieństwie do poprzedniego, miecz, a w szczególności kosz, były zazwyczaj zdobione. Wnętrze kosza bywało wykładane materiałem (najczęściej czerwonym).

Etymologia nazwy

Wbrew pozorom, nazwa claymore powstała dopiero w XVIII wieku, do określenia drugiego z typów miecza (pałasza), dopiero później została rozszerzona na miecz dwuręczny, którego pierwotna nazwa nie jest znana. Użycie tej nazwy do obu typów jest poprawne, choć czasami, dla wyróżnienia, używa się gaelickiego słowa claidheamh da laimh, które oznacza miecz dwuręczny”1.

1-Claymore [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]011-07 08:45Z [dostęp: 2[zasłonięte]011-09 19:01Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Claymore&oldid=27[zasłonięte]544