Od starożytności, dzikie Oregano znane jest w krajach wschodniej półkuli jako terapeutyczna roślina. Niewiele osób wie, że w dawnych czasach używano go częściej jako lekarstwa niż jako przyprawy do potraw. Gatunek Oregano zawiera blisko 80 podgatunków. Zaledwie kilka spośród nich ma właściwości lecznicze (wysoka zawartość specyficznych kwasów fenolowych; KARWAKROL jest spośród nich najważniejszy). Pozostałe podgatunki stosowane są powszechnie jako przyprawy. Po dokonaniu wielu zmian botanicy, opierając się głównie na walorach smakowych, zaliczają obecnie do gatunku Oregano nawet meksykańską szałwię, majeranek i hiszpański tymianek. Nie mają one właściwości leczniczych, są jednak szeroko rozpowszechnione na rynku kulinarnym pod nazwą Oregano ze względu na zbliżone walory smakowe. Lecznicze właściwości śródziemnomorskiego górskiego Oregano są sumą nieskażonej gleby i powietrza, specyficznego wysokotlenowego klimatu, ziemi lub raczej skały bogatej w minerały jak wapń, cynk, miedź i fosfor. Około 3000 lat przed naszą erą Babilończycy opisywali dzikie Oregano jako lek na choroby płuc i serca. Używali go także przy leczeniu ran i jadowitych ukąszeń. Grekom zawdzięcza swą nazwę: („oreganos” znaczy „łaskawość gór”) oraz popularność w leczeniu ran, infekcji i chorób płuc. Grupa botaników, którzy podjęli się opisania roślin wymienionych w Biblii twierdzi, ze biblijny hizop używany przez Mojżesza, jest w istocie górską odmianą Oregano ( Flesher; "„Identification of Biblical Hyssop and origin of the tradition use of Oregano-group herbs in medditerranean region”). Gerard, angielski herbalista z 17-tego wieku, opisuje olej Oregano jako pewny środek przeciwko niestrawności i przeziębieniu. Starożytne teorie o bakteriobójczym działaniu Oregano potwierdzone zostały przez współczesnych naukowców.
Bakterie Cavel
wysterylizował wodę używając jedną kroplę oleju z dzikiego Oregano na 1000 kropli wody zanieczyszczonej mikroorganizmami. Greccy naukowcy z Uniwersytetu w Tessalonikach w 1995 roku powtórzyli jego eksperyment z ogromnym sukcesem. Popularne antyseptyki używane w celu poprawy odporności immunologicznej organizmu, nawet w wysokich stężeniach nie są w stanie zabić bakterii w wodzie pitnej. Amerykański Uniwersytet Cornel umieścił Oregano w grupie niewielu ziół, które zabiły wszystkie bez wyjątku testowane mikroorganizmy (testowano na około 30 mikrobach). Włoscy naukowcy powtórzyli ten test z 40-toma różnymi ziołami uzyskując najlepsze rezultaty z Oregano.
Grzybice
są plagą współczesnej cywilizacji. Współczesne badania dowiodły, że grzybicze infekcje są bezpośrednią przyczyną około 80% chronicznych chorób zatok, uszu i płuc. Także choroby skóry; w szczególności egzema, łuszczyca, łojotok, dermatozy są spowodowane przez infekcje grzybicze. Artykuł zamieszczony w „International Journal of Food and Microbiology” dowodzi, że spośród testowanych przypraw niewielka koncentracja oleju Oregano zabiła grzyby, zahamowała produkowane przez nie toksyny i elementy, których grzyb używa do zainfekowania tkanek (micele). Wszystkie testowane rodzaje grzybic zostały zneutralizowane. Stiles publikujący w „Journal of applied nutrition” dowiódł, że 1% olej Oregano kompletnie zniszczył Candide – drożdżaka odpowiedzialnego za wiele infekcji grzybiczych, powodujących schorzenia systemowe zaczynające się najczęściej w przewodzie pokarmowym.
Wirusy
Praca opublikowana w 1996 roku w „Medical Science Research” dowodzi, że olej Oregano niszczy różne rodzaje wirusów, także te odpowiedzialne za opryszczkę na ustach i organach płciowych (herpes), półpasiec. KARWAKROL, aktywny składnik dzikiego Oregano wraz z innymi zawartymi w nim kwasami fenolowymi, niszczy ścianę komórek bakteryjnych i wirusowych, ale nie niszczy komórek ludzkiego organizmu. Te obserwacje spowodowały rosnącą popularność górskiego Oregano na rynku amerykańskim w walce z wieloma infekcjami, wśród których zaziębienia i grypa wysuwają się na pierwszy plan.
Meksykańscy naukowcy odkryli, że Oregano zniszczyło Giardie, trudnego do opanowania pasożyta przewodu pokarmowego.
Ziele, tak jak olej, oferuje poprawę pracy systemu immunologicznego. Badania polskich naukowców przeprowadzone z 40-toma różnymi ziołami dowiodły, że tylko dzikie Oregano dramatycznie poprawiło wydolność systemu odpornościowego organizmu: (zdolność do produkcji interferonu, substancji odpowiedzialnej za walkę z mikroorganizmami). W okresie wzmożonych gryp i zaziębień sięgnijmy więc po dzikie Oregano.
Oregano jest najbogatszym źródłem antyutleniaczy z wszystkich znanych zródeł.
Pracownicy naukowi Ministerstwa Rolnictwa Stanów Zjednoczonych stwierdzili, że zioła charakteryzuje wyższy poziom zawartości antyutleniaczy niż owoce, jarzyny a nawet przyprawy – na przykład czosnek. Y. Wang, biochemik w należącym do Ministerstwa Rolnictwa Stanów Zjednoczonych Ośrodku Badawczym Agrotechniki Beltsville w Beltsville, stan Maryland, oświadczył w listopadowym wydaniuJournal of Agriculture and Food Chemistry, że ziele „oregano wykazuje 3 do 20 razy wyższą aktywność antyutleniającą niż inne przebadane zioła.” Ponadto aktywność antyutleniająca oregano jest 42 razy silniejsza niż jabłek, 30 razy silniejsza niż ziemniaków, 12 razy silniejsza niż pomarańcz i 4 razy silniejsza niż amerykańskiej borówki. To odkrycie jest zaskakujące jeśli zważy się, że korzyści dla zdrowia są następstwem spożywania ziół w rodzaju oregano.
Jednak korzyści wynikające ze stosowania diety bogatej w zioła nie kończą się tutaj. Poza wszystkim innym, według Wanga, zioła to „łatwy sposób przyjęcia skoncentrowanego źródła antyutleniaczy bez przyjmowania całego bagażu dodatkowych kalorii wnoszonych przez pożywienie.” To stwierdzenie ma podstawowe znaczenie dla osób o diecie niskokalorycznej, lub nie mogących spożywać wielu rodzajów owoców ze względu na wysoką zawartość naturalnych cukrów (diabetycy). W ogólnym rozrachunku należy stwierdzić, że coraz szerzej rozpowszechnia się przekonanie, że naturalne ziołowe cudo – oregano – może być skutecznym środkiem zwalczania wolnych rodników i może dopomóc każdemu w prowadzeniu zdrowszego, a w konsekwencji szczęśliwszego życia.
