Fragmenty jednej z najsłynniejszych chińskich powieści. Wybór i przedmowa Witolda Jabłońskiego.

Powstanie chłopskie przeciwko dynastii Północnej Song z początku XII wieku n.e. posłużyło za kanwę Opowieści znad brzegów rzek (Shuihu zhuan). Upadek dynastii w roku 1127, przed którym rozgrywają się opisywane wydarzenia, to jedyna pewna data wiążąca się z tym dziełem; o dokładny czas jego powstania do dziś toczą się spory. Z autorstwem, oznaczającym w tym przypadku opracowanie ludowych podań, łączy się zwykle dwa nazwiska - znanego nam już Luo Guanzhonga oraz Shi Nai’ana, o którym wiadomo niewiele więcej ponad to, że tworzył w epoce Ming.

Opowieści doczekały się potępienia jako dzieło wywrotowe. Nic dziwnego, skoro kilkudziesięciu jego bohaterów to zbuntowani urzędnicy, żołnierze i niezadowoleni obywatele, którzy łączą siły, by stawić opór skorumpowanej władzy. W roku 1799, za panowania mandżurskiej dynastii Qing (XVII-XX w.), wydano rozporządzenie nakazujące zniszczenie desek drukarskich i wydrukowanych już egzemplarzy. Rozpuszczano plotki, wedle których potomkowie autora do trzeciego pokolenia byli głusi i niemi. Władza broniła się jak mogła, i miała przed czym, bo jak pisze Witold Jabłoński w przedmowie do polskiego wydania z lat pięćdziesiątych, „Częste wypadki przechodzenia oficerów i żołnierzy armii cesarskiej na stronę Sprawiedliwych Zbójców tłumaczy ogólnie wrogie nastawienie społeczeństwa wobec aparatu państwowego będącego narzędziem ucisku klasowego”.

Blok w całości, kartki lekko kremowe, ilustracje.

Wyd. Czytelnik, wyd. I i jedyne.