Andrzej Pawlak był podleśniczym w Stuposianach, a potem przez długie

lata pracował jako leśniczy do spraw łowieckich w Mucznem. Na kartach

książki wspomina swoich przełożonych (m.in. Władysława Peperę

- legendarnego leśniczego i myśliwego i Tadeusza Misiudę - leśnika i myśliwego,  specjalistę od żubrów), wielu znajomych i przyjaciół, wśród których

bliski pozostawał dla niego Janusz Sikorski - dyrektor (częściej jego zastępca)  departamentu łowiectwa w Ministerstwie Leśnictwa.

Andrzej Pawlak odsłania rąbka finansowej tajemnicy polowań, na które

w większości przyjeżdżali dewizowcy, kierowani przez niemiecką firmę Bayer. Polskim odpowiednikiem była firma Polskie Bory, której szefem był

płk. Doskoczyński. Ponoć wielkie pieniądze płynące z polowań były przekazywane  premierowi Piotrowi Jaroszewiczowi, który z kolei miał je przeznaczać

na zasilenie diet ministrów podczas ich zagranicznych wizyt, aby „nie robili

z siebie dziadów”. Pieniądze oczywiście nie były księgowane.

Szczególny wpływ na autora miała książka rosyjskiego myśliwego

Michaiła Zajcewa  z 1957 r. o sposobach polowania na wilki. Temat

wilczych polowań  dominuje wśród jego opowiadań. I trzeba dodać, że

Andrzej Pawlak ustrzelił... 78  wilków.