Debiutanckie utwory Marii Dąbrowskiej poświęcone były przede wszystkim tematyce społecznej, która wiązała się z prowadzoną przez nią równolegle aktywną działalnością polityczną i socjalną. Dopiero w 1924 roku, dziesięć lat od debiutu, pisarka całkowicie poświęciła się twórczości literackiej. Największą sławę i uznanie przyniosła jej powieść Noce i dnie (1932-34). Ta saga rodzinna z epic kim rozmachem i psychologiczną wnikliwością ukazała przemiany losów rodziny Niechciców, a na jej tle formowanie się polskiej intelig encji. Dąbrowska pisała opowiadania przez całe życie. Debiutowała Jankiem, ale najważniejsze zbiory wydała po I wojnie m.in.: Uśmiech dzieciństwa (1923), Ludzie stamtąd (1925), Marcin Kozera (1927),Przyjaźń (1927).