Konstantin Georgijewicz Paustowski (1[zasłonięte]892-19), rosyjski pisarz. Studiował w Kijowie i Moskwie, dużo podróżował po kraju, wykonując rozmaite zawody, w okresie I wojny światowej był sanitariuszem na froncie. Debiutował w 1911 opowiadaniem Troje, pozostając pod wyraźnym wpływem I.A. Bunina i A.S. Grina.

W... 1[zasłonięte]916-19 powstała pierwsza jego powieść Romantycy, wydana dopiero w 1935 (wydanie polskie 1966). W latach 30. opublikował cykl powieści-reportaży o relacjach między człowiekiem a przyrodą w dobie industrializacji kraju, m.in. Kolchida (1934, wydanie polskie 1949), a także szereg powieści biograficznych, jak Opowieść północna (1939, wydanie polskie 1950).

W okresie II wojny światowej Paustowski był korespondentem wojennym na froncie południowym i wydał kilka zbiorów opowiadań, m.in. Naszi dni (1942). Po wojnie powrócił do tematyki "ekologicznej" (Opowieść o lasach, 1948, wydanie polskie 1951) i do nowelistyki.

Rozgłos i sławę przyniósł mu tom opowiadań Złota róża (1955, wydanie polskie 1957) zawierający szkice o pracy pisarskiej, liryczne dygresje oraz miniatury nowelistyczne. Także autobiograficzna sześciotomowa Opowieść o życiu, pisana w latach 1[zasłonięte]946-19 (wydania polskie 1[zasłonięte]948-19) - sporo uwagi poświęcił w niej Polsce, z którą łączyło go pochodzenie (babka Polka).

Był aktywnym działaczem życia literackiego i niejednokrotnie występował w obronie prześladowanych pisarzy, m.in. I.E. Babla, J.K. Oleszy, M.A. Bułhakowa. W latach 50. prowadził seminarium w moskiewskim Instytucie Literatury.ukryj