Wstęp
Twórczość jest zjawiskiem wielowymiarowym, paradoksalnym i w dużej mierze odpornym na naukowe eksploracje. Intensywne i wielozakresowe rozpoznawanie jej fenomenu i istoty, jakby mogło się wydawać, wcale nie zbliżyło nas do mety poznania. Bowiem od czasu pojawienia się w nauce zasady względności, nieoznaczoności, kom-plementarności, dychotomiczny układ: podmiot- przedmiot, znacznie rozszerzył per­spektywę poznawczą. Pozwala to z jednej strony, lepiej zrozumieć aktywną rolę człowieka w procesie tworzenia, a z drugiej strony, musimy zrozumieć obiektywne ograniczenia intencjonalnego twórcy. Wykrycie tych ontycznych i epistemicznych re­lacji może przyczynić się nie tylko do poznania procesu twórczego i jego produktu, ale przede wszystkim do ukazania w tym procesie roli tworzywa (co ma szczególne zna­czenie w edukacji człowieka, która jest w tej książce ostatecznym efektem poszuki­wań badawczy ch).
Książka ta, nie ma na celu rozwiać wszystkie wątpliwości i odsłonić wszystkie tajemnice związane z twórczością, lecz przede wszystkim ma pokazać ogromną skalę trudności i szeroki zakres możliwości badawczych. Ideą tej książki jest zachowanie pewnej równowagi ontycznej, epistemicznej i metodologicznej. Nie trudno przecież taki integralny i komplemementarny schemat myślenia prześledzić na przykładzie do­wolnego procesu twórczego. Demokryt, czy Dmitrij Mendelejew nie wiadomo jak długo wpatrywaliby się w świat materii, i nie zobaczyliby w niej niczego istotnego, gdyby nie odkrycie uporządkowanych logicznie sentencji wyobrażeń wyabstrahowa­nych z rzeczywistości opartej na zmysłach, a te ostatnie, gdyby nie ich sposób nau­czania i uczenia się, wysoki iloraz inteligencji, wiedza, nieprzeciętny upór, intuicja, szczególne emocje, umiejętność koncentracji uwagi, czy chociażby kontakty z innymi uczonymi. U podstawy bowiem wszystkich odkryć znaj dują się zarówno procesy ma­terialne, jak i mentalne, obiektywne i subiektywne. I jeśli nawet istnieje jeden świat, ten, który stanowi przedmiot naszego poznania, to jest to świat bytowo zróżnicowany. Akceptacja pluralizmu świata nie oznacza absolutyzowania różnorodności, jest tylko sposobem radzenia sobie ze złożonością całości, a nie sposobem negowania jakiejś ogólnej jedności. Dlatego już Arystoteles zauważył, że materia nie jest samoistna, ale potrzebuje formy, a od Sigmunta Freuda musieliśmy uznać złożoność duchową. Nie­mniej jednak dalej są ponawiane próby zastąpienia treści formą a nieświadomości rozumem i odwrotnie. W konsekwencji ciągle przesuwane jest „centrum dowodze-nia5), nazywane przez jednych rozumem, przez drugich zmysłami, przez trzecich uczu­ciem, a jeszcze przez innych intuicją. Nikt oczywiście nie oczekuje, że z dnia na dzień automatycznie zostaną zarzucone poszukiwania scentrowanej struktury, niewątpliwie

              Tytuł: 

              Autor: Wiesław Andrukowicz

              Wydawnictwo i rok wydania: Adam Marszałek Toruń 1999

              Stan: -bdb

              Oprawa:  miękka

              Ilość stron: 190 str.

              Format: 17x24 cm

              Ilustracje: ----

              Spis treści: 
Spis treści
Wstęp 5
Wprowadzenie, czyli krótka historia twórczości 10
Rozdział I
ONTOLOGIA TWÓRCZOŚCI 14
Zmiana i trwanie, jako coniunctio oppositorum 14
Podmiot i przedmiot, jako coincidentia oppositorum 19
Istota ogólna i jednostkowa 25
Istota ogólna twórczości 28
Istota piękna 31
Rozdział II
TWÓRCZOŚĆ W PRZESTRZENI EPISTEMICZNEJ 37
Przyswajanie świata 37
Oswajanie świata 41
Instrumentarium epistemiczne 44

Język a twórczość 44
Symbole a twórczość 47
Rozdział III
TWORZYWO, JAKO WARUNEK EFEKTYWNEJ KREACJI 52
Uwarunkowania osobowościowe twórczości 52
Społeczne i kulturowe uwarunkowania twórczości 62
Rozdział IV
PODMIOTOWY I PRZEDMIOTOWY ASPEKT TWÓRCZOŚCI 74
Proces tworzenia 74
Fenomen intuicji 81
Rozdział V
PRODUKT TWÓRCZOŚCI 94
1. Autokreacja 94
Samorealizacja 94
Samotranscendencja 98

Socjokreacja 102
Ekokreacja 106
Rozdział VI
DYDAKTYKA PROTWÓRCZA 111
W kierunku dydaktyki integralnej 111
Legitymizacja dydaktyki integralnej 118
Odwracalność i nieodwracalność procesów edukacyjnych 125
Ukryty wymiar -transracjonalność w kształceniu 128
Główne cele dydaktyki protwórczej 132
Integracja treści kształcenia 137
Zasady sprzyjające twórczości 141

Zasada pomocniczości 141
Zasada autodeterminacji 144
Zasada autokreacji 147
Zasada stymulowania zdolności 151

Dialog i monolog w procesie kształcenia 157
Metoda kształcenia jako odtwórczo-twórcze continuum 164
Refleksje końcowe 173
Bibliografia 181



Strona o mnie

Moje aukcje (książki o zbliżonej tematyce. Kliknij.)

Uwaga! Na zdjęciach wokół liter możliwe charakterystyczne zniekształcenia - wynikają z konieczności kompresji zdjęć. W rzeczywistości zniekształcenia nie występują. Możliwe też błędy w opisie - z powodu niedoskonałości odczytu OCR, za co przepraszam.