Jeszcze słychać śmiech....
„Jeszcze słychać śmiech...” to zbiór felietonów, jakie Olga Lipińska publikowała w latach 2009–2013 na łamach pisma „Twój Styl”. Wcześniejsze teksty ukazały się w książkach „Mój pamiętnik potoczny” i „Co by tu jeszcze...”. Absolutny słuch na mowę-trawę i na koko-spoko. Niezrównane poczucie humoru, rodem z Gałczyńskiego i z STS-u. Autorka najlepszego kabaretu telewizyjnego i niezrównanych felietonów. Kup i przeczytaj – nie pożałujesz! Daniel Passent Kiedy dobry Bóg z białą brodą stworzył Olgę Lipińską, w pierwszej chwili wielce był z siebie zadowolony. Dzieło zdało mu się kształtne, inteligentne, mądre, wesołe... Już jednak po chwili niespokojny gzygzak przeciął mu czoło między brwiami. Ta – pomyślał – ta mi dopiero da popalić. Miał rację Nieomylny, bo jakże mógłby jej nie mieć. Ludwik Stomma Olga Lipińska – wszechstronna reżyserka i scenarzystka – realizowała spektakle dramatyczne w Teatrze TV (m.in. sztuki Fredry, Słowackiego, de Musseta), na scenach teatralnych i operowych (Opera Śląska, Opera Poznańska), ale też m.in. takie imprezy jak Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu oraz festiwal FAMA w Świnoujściu; w latach 1977–1990 sprawowała funkcję dyrektora i kierownika artystycznego warszawskiego Teatru Komedia. Szerszej publiczności znana jest przede wszystkim jako autorka popularnych programów kabaretowych (ostrogi satyryka zdobywała jeszcze w STS-ie), święcących triumfy w polskiej telewizji od końca lat sześćdziesiątych aż do dzisiaj.
+
Mój pamiętnik potoczny
Zbiór felietonów, jakie Olga Lipińska publikowała na łamach pisma „Twój Styl”. Z przekornym poczuciem humoru opisuje w nich nie tylko przeobrażenia polityczne i ich wpływ na rzeczywistość, życie artystyczne i przyjaciół, ale także własne lęki i frustracje, swoją niezgodę na otaczające nas absurdy, a nade wszystko swój dom (w którym odnajduje poczucie bezpieczeństwa, o ile oczywiście nie trafi się akurat jakiś remont), także ten na Mazurach, oraz swoją najbliższą rodzinę... Olga Lipińska – wszechstronna reżyserka i scenarzystka – realizowała spektakle dramatyczne w Teatrze TV (m.in. sztuki Fredry, Słowackiego, de Musseta), na scenach teatralnych i operowych (Opera Śląska, Opera Poznańska), ale też m.in. takie imprezy jak Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu oraz festiwal FAMA w Świnoujściu; w latach 1977–1990 sprawowała funkcję dyrektora i kierownika artystycznego warszawskiego Teatru Komedia. Szerszej publiczności znana jest przede wszystkim jako autorka popularnych programów kabaretowych (ostrogi satyryka zdobywała jeszcze w STS-ie), święcących triumfy w polskiej telewizji od końca lat sześćdziesiątych aż do dzisiaj.