Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

OLBRZYMKI: Kobiety i socrealizm

28-01-2012, 1:27
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Cena kup teraz: 19.90 zł     
Użytkownik ulri
numer aukcji: 2060058091
Miejscowość Warszawa
Wyświetleń: 11   
Koniec: 26-01-2012 11:55:08

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: miękka
Rok wydania (xxxx): 2008
Kondycja: bez śladów używania
Język: polski
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Ewa Toniak

Olbrzymki: kobiety i socrealizm

Korporacja Ha!art

Kraków 2008

Format: 155 x 225

168 ss.

oprawa broszurowa

Projekt okładki: Wojtek Doroszuk

 

Książka Ewy Toniak Olbrzymki: Kobiety i socrealizm ma charakter interdyscyplinarny. Autorka proponuje wyprawę do epoki socrealizmu, Polski lat 50. oglądanej z perspektywy gender.
Analizując różne teksty kultury (dzieła sztuki m.in. Podaj cegłę i Ceglarki Aleksandra Kobzdeja; Postaci Wojciecha Fangora, utwory literackie, m.in. Lewanty Andrzeja Brauna, Węgiel Aleksandra Ścibor-Rylskiego, teksty programowe, filmy, m.in. Przygoda na Mariensztacie, Dzień za dniem, kroniki filmowe, fotosy, artykuły i ilustracje w prasie, modę itd.) zastanawia się nad realną i symboliczną obecnością kobiet w sferze publicznej około 1950 roku, sposobami kodyfikacji kobiecego (i męskiego) ciała, wizerunkami (typami) postaci kobiet w sztuce socrealizmu (jak np. alegorie Pracy) i miejscem czy też brakiem miejsca dla kobiecego pożądania w ówczesnej literaturze i sztuce.

 

Badaczkę interesują odpowiedzi na pytania: dlaczego robotnica jest Innym w pismach kobiecych około 1950 roku, a kobiece ciało i fizjologia lokują się w socrealistycznej sztuce po stronie abjektu, oraz jak wygląda wizualna reorganizacja seksualności i pożądania w sztandarowych obrazach socrealizmu. Tłem rozważań są wizerunki kobiet w sztuce radzieckiej, a także XVIII i XIX-wieczna tradycja malarska. Szeroko zakrojone badania przynoszą nie tylko nowy i nieznany materiał, ale też jego nową interpretację. Ewa Toniak obserwuje także fascynację minioną epoką w sztuce polskich współczesnych artystek. Analizuje sposoby dekonstrukcji socrealistycznej ikonosfery i patriarchalnych mechanizmów władzy w pracach m.in. Zofii Kulik (Wszystkie pociski są jednym pociskiem), Anny Baumgart (Bombowniczka, Prawdziwe) i Aleksandry Polisiewicz (Wartopia).

 

Szuka śladów socu w sztuce Katarzyny Kozyry (Łaźnia i Łaźnia męska). Zastanawia się nad przyczynami częstych socrealistycznych zapożyczeń i cytatów w kulturze wizualnej lat 90. XX wieku. Olbrzymki są więc także pracą o współczesnej sztuce recyclingu.