James Ivory uważany jest za specjalistę od ekranizacji literackich. Wielką sławę przyniosły mu zwłaszcza adaptacje powieści Henry’ego Jamesa - Pokój z widokiem (trzy Oscary) i Roberta Forstera – Powrót do Howard’s End (także trzy statuetki). Obie rozgrywają się na przełomie XIX i XX wieku, a zasadniczą ich treścią jest analiza tego, co zwykło się uważać za kwintesencję angielskiego charakteru. Okruchy dnia można uznać za dopełnienie tej trylogii. Podstawą scenariusza stała się tym razem powieść japońskiego pisarza Kazuo Ishiguro, uważana dotąd przez wielu za nieprzekładalną na język filmu. I z tej próby Ivory’emu udało się wyjść zwycięsko. Znów posypały się nominacje do Oscarów (aż osiem) i entuzjastyczne opinie krytyki. Sama koncepcja filmu jest podobna do poprzednich obrazów reżysera i opiera się na zegarmistrzowskiej precyzji konstruowania dramatu wedle klasycznych reguł. Jak zawsze w jego filmach ciężar owego dramatu spoczywa na barkach wspaniałych aktorów – ulubionego przez Ivory’ego Anthony’ego Hopkinsa i partnerującej mu nie po raz pierwszy Emmie Thompson. To dzięki nim ta opowieść nabiera wagi filozoficznej przypowieści o sensie życia.