OKAZ RAPIER KASTYLIJSKI Z POCHWĄ OK 1630R

Prezentowany model jest wierną repliką oryginału.

REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.

ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.

W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA itp.

Producent: Płatnerze (WS501434)

długość 99 cm
waga: 1,4 kg

IDENTYCZNY MIECZ WYKONAŁ GIL DE ALAMU DLA WŁADCÓW HISZPAŃSKICH: CESARZA KAROLA V A PÓŹNIEJ DLA JEGO SYNA FILIPA II

Model ten wykonany jest z wysokowęglowej stali. PLATEROWANY 18 KARATOWYM ZŁOTEM

Pochwa wykonana jest z frewna i skóry naturalnej

Miecz nie jest naostrzony ( ale nadaje się do ostrzenia). Miecz jest wyważony

CIEKAWOSTKA:

W ciągu pierwszej połowy XVI wieku rozwinął się nowy typ broni siecznej, będący ewolucją miecza - rapier. Rozwój odbywał się równolegle w kilku krajach Europy Zachodniej: w Hiszpanii, Włoszech, a nieco później także w Niemczech.

Do rozpowszechnienia się rapiera w Niemczech przyczyniły się bezpośrednie kontakty wojskowe Hiszpanów i Niemców podczas panowania Karola V. Wkrótce broń ta znalazła szerokie zastosowanie także w innych krajach europejskich jako broń jazdy i piechoty.

W Polsce rapier był dosyć szeroko stosowany w XVI i XVII wieku, o czym świadczy ikonografia - portrety i ryciny z tego okresu.

Nosiły go głównie osoby ubierające się na modę cudzoziemską, w szczególności wchodzące w skład otoczenia królów Zygmunta III Wazy, Władysława IV i Jana Kazimierza.

Rapiery stanowiły uzbrojenie oddziałów cudzoziemskiego autoramentu, dragonów, rajtarów i arkebuzerów.

"Był to rapier sążnistej długości. Szeroki

Na całą piędź, a sieczny na dwa boki

Widocznie miecz teutoński z norymberskiej stali

Ukuty; wszyscy milcząc na broń poglądali

Kto ją podniósł? Nie widać, lecz zaraz zgadniono

To Scyzoryk! niech żyje Scyzoryk! krzykniono,

Wiwat scyzoryk klejnot Rembajłów zaścianku!

Wiwat Rembajło, Szczerbiec, Półkozic, Mopanku"

Fragment "Pan Tadeusz" Adam Mickiewicz