Jest wieloletnim, aromatycznym ziołem należącym do rodziny Hypericaceae. Dziurawiec zakwita około 24 czerwca (na św. Jana) stąd nazywany jest często zielem świętojańskim. Charakterystyczna cechą dziurawca jest występowanie na liściach drobnych punkcików o wyglądzie dziurek. Są to zbiorniki lotnych olejków, dzięki którym roślina ma przyjemny zapach i jest stosowana w lecznictwie. Od tych właśnie „dziurek” pochodzi nazwa dziurawca. Zioło dziurawca zwyczajnego jest wspaniałym lekarstwem dla systemu nerwowego, relaksującym napięcie i niepokój, podnoszącym ducha. Zioło to jest uważane jako pomocne w czasie emocjonalnych problemów związanych z menopauzą. Ziele dziurawca należy zbierać w porze kwitnienia ścinając młode niezdrewniałe pędy. Surowiec należy następnie suszyć w miejscach przewiewnych, ocienionych w temperaturze do 40oC. Surowiec po wysuszeniu powinien być przechowywany w workach lub papierowych torbach. Niedopuszczalne jest suszenie ziela na słońcu.