OGÓLNE ZASADY ŻYWIENIA ZWIERZĄT MALARSKI 1934

22-01-2014, 19:09
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 3873770849

Miejscowość Kraków

Koniec: 20-01-2014 19:12:25

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -

DARMOWA WYSYŁKA na terenie Polski niezależnie od ilości i wagi (przesyłka listem poleconym priorytetowym, ew. paczką priorytetową, jeśli łączna waga przekroczy 2kg), w przypadku wysyłki zagranicznej cena według cennika poczty polskiej.

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

POLSKIE TOWARZYSTWO ZOOTECHNICZNE DR. HENRYK MALARSKI
OGÓLNE ZASADY ŻYWIENIA ZWIERZĄT
Wydane z zasiłku Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych WARSZAWA - 1934

TREŚĆ

WSTĘP. . 7
Część I.
PROCESY FTZJOLOGCCZNO-CHEM1CZNE ZACHODZĄCE W USTROJU ZWIERZĘCYM.
TRAWIENIE. 13
PRZEMIANA MATERJI. 24
ROLA I ZNACZENIE POSZCZEGÓLNYCH SKŁADNIKÓW POKARMOWYCH . 36
Substancje azotowe. „
Białko . „
Substancje azotowe niebiałkowe . 48
T ł u h z c z e. 50
Substancje 1) e z a z o t o w e wyciągowe. 55
Włókno surowe. 62
Witaminy. 65
Witamina antyskorbutyczna (C). 69
Witaminy grupy li . 71
Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, nazywane też witasterynami . . 74
Składniki mineralne. 79
Aktywność jonów. 81
Odczyn środowiska.84
Buforowanie. 86
Stosunek soli mineralnych do ciśnienia osmotyeznego i związków organicznych 89
Rola poszczególnych składników mineralnych. 94
BILANS PRZEMIANY MATERJI. 104
Bilansazotu. 107
Bilans węgla . 108
WARTOŚĆ ODŻYWCZA (jednostki pokarmowe). 112
Wartość skrobiowa. 114
Jednostki skandynawskie. 116
Część IT. OPIS I CHARAKTERYSTYKA ŚRODKÓW POKARMOWYCH
Str.
PASZE ZIELONE. 125
Ogólna charakterystyka. 125
Trawy. 13i
Rośliny motylkowe. 134
Inne rośliny. 135
Łęki i pastwiska. 140
Racjonalny sposób spasania pa.s twisk. 156
Zielonki uprawiane na polu. 158
Zasady skarmiania zielenin). 162
Wartość odżywcza zielenin). 164
KONSERWOWANIE PASZ SOCZYSTYCH. 169
Siano. 1^9
Siano brunatne i Klapp me y era. 182
Kiszonki. 183
OKOPOWE. 209
Ziemniaki . 211
Buraki . 216
Inneokopowe. 218
SŁOMA I PLEWY. 221
Słoma. 221
Plewyiłuski. 223
Hydroliza pasz objętościowych. 225
ZIARNO. 228
Składniki pokarmowe. 232
Ziarnozbóż. 239
Pszenica . . 239
Żyto. 244
Kukurydza . 245
Jęczmień. 247
Owies. 248
Ryż. 251
Proso. 251
Gryka. 252
Nasiona strączkowych. 253
Fasola. 255
Groch. 256
Bobik. 257
Wyka. 257
Łubin. 258
Soja. 265
Ziarna roślin oleistych. 267
Ogólne wskazania przy żywieniu ziarnem . . . . 269
Żołędzie i kasztany. 271
PRZETWORY I ODPADKI PRZEMYSŁOWE. 274
Przetwory i odpadki młynarskie. 274
Otręby. 276
Męka. 277
Makuchy. 281
Odpadki z krochmalni. 285
Pulpa ziemniaczana. 285
Przetwory i orîpadki przemysłu fermentacyjnego 286
Kiełki słodowe. 287
Młóto — słodzili). 288
Drożdże piwne. 289
Wywar. 290
Odpadki cukrownicze. 291
Wytłoki. 291
Melasa. 292
Skrobia i cukier. 294
PASZE POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO
Mleko i jego przetwory. 297
Mleko . 297
Mleko chude . . 299
Mleko kwaśne. 301
Maślanka. 302
Ser — twaróg. 302
Serwatka. 303
Jaja. 303
Krew zwierzęca. 305
Mączkazkrwi. 306
Mięso. 308
Odpadki rzeźne. 310
Kości zwierzęce. 310
Mięsna mączka pastewna. 313
Mię.soryb. 316
Część III. TABLICE SKŁADU PASZ.
Tablica I. Pasze zielone. . 322
II. Siano. 326
III. Słonia i plewy. 330
IV. Okopowe. 332
V. Ziarno. 333
„ VI. Przetwory i odpadki przemysłowe. 336
„ VII. Pasze pochodzenia zwierzęcego. - 340

WSTĘP.

Produkcja zwierzęca stanowiła dawniej, a u nas w wielu wypadkach stanowi i dziś jeszcze, tylko uboczną gałąź gospodarstwa rolnego, służącą do wyprodukowania taniego nawozu. A jednak powinna ona stać się, jeżeli już nie głównym celem, to przynajmniej jednym z takich; produkty zwierzęce bowiem: mięso, tłuszcz, mleko, jaja, wełna i t. p. są produktami szlachetniejszemi, wyżej wartościowemi i przy odpowiednio prowadzonem gospodarstwie hodowlanem mogą dać wyższy dochód z roli uprawianej, niż bezpośrednio zbywane produkty roślinne.
Twierdzenia takie zwykle nie znajdują wiary wśród rolników; przeważa bowiem zdanie, że hodowla wogóle nie opłaca się i że trudno ją pogodzić z gospodarstwem ogólnem. Z pewnością napotyka się wiele trudności, ale dadzą się one zwalczyć. Hodowla większych zwierząt, a nawet tak bardzo praez wielu pogardzanego drobiu nietylko może się opłacać, ale może nawet dać bardzo poważne zyski. Dowodzą tego między innemi wyniki uzyskane np. w krajach skandynawskich i w Ameryce. W krajach tych nie posiadają wcale żadnych szczególnych tajemnic hodowlanych, stosują tylko praktycznie i skrupulatnie to wszystko, co dała już nauka i doświadczenie. U nas przeważnie tego nie robi się, to też żywienie się nie opłaca.
Żywienie zwierząt uzyskało w ostatnich dziesiątkach lat cenne wskazówki, które wyjaśniają wiele zagadkowych i niewytłumaczonych dotychczas problemów żywieniowych. Wskazówki te, o ile będą uwzględniane, t. j. stosowane praktycznie, muszą przyczynić się bardzo wydatnie do podniesienia produkcyjności naszych zwierząt, a szczególnie zwierząt mniejszych, jak świń i drobiu, które na niedomagania żywieniowe reagują silniej, niż pozostałe duże
zwierzęta domowe. Bardzo często jednak wskazówki dawane przez t. zw. teorję są lekceważone; jest uważana za nieżyciową teorja, która w praktyce nietylko niewiele przynosi korzyści, ale często jej się sprzeciwia, a nawet szkodzi. Zapewne wiele m przytaczanych powodów tej niezgody teorji z praktyką ma swoje uzasadnienie. Główna jednak przyczyna tkwi w tem, że przy niedostatecz-nem zrozumieniu zasad teoretycznych i cö zatem idzie przy nie-odpowiedniem ich zastosowaniu, łatwo dochodzi się do wyników ujemnych, zraża się i traci do teorji zaufanie. Dopiero wtedy, gdy zasady teorji dokładnie się zrozumie, gdy zostanie się przez nie przekonanym i jeżeli wskutek tego zastosuje się wskazówki nauki rozumnie i racjonalnie, z uwzględnieniem wszystkich celów i okoliczności praktycznych, natenczas z pewnością uzyska się wyniki dodatnie. Pewnego razu zdarzyło mi się spotkać towarzystwo rolników, z których jeden ku zdumieniu swoich współfachowców, a mojemu głębokiemu zadowoleniu, opowiadał prawie cuda o opłacalności swojej hodowli, prowadzonej równolegle z intensywnem gospodarstwem rolnem. Swoje świetne wyniki przypisywał on właśnie temu, że bardzo skrupulatnie stosuje wszystkie wskazania nowoczesnej nauki żywienia, ale też uwzględnia również skrupulatnie warunki miejscowe i wskazania ekonomiczne swego gospodarstwa. Nie moją jest rzeczą dawać szczegółowe przepisy jak w tym właśnie duchu należy gospodarować, bo po pierwsze: dobrym gospodarzem i administratorem każdy się już urodzić musi i nauczyć może się dłuższą praktyką na gotowym warsztacie; a powtó-re: my, teoretycy, możemy mniej w tej dziedzinie wiedzieć niż wytrawny praktyk. Naszem zadaniem jest podanie praktykom ogólnych i zasadniczych wskazań, do jakich stosować się winni. W tem właśnie znaczeniu chcę omówić najważniejsze zasady współczesnej teorji żywienia i przez to chcę dorzucić cegiełkę do podniesienia naszej hodowli zwierząt.
Ustrój zwierzęcy bardzo trafnie przyrównują do machiny. Machina, np. parowa, dzięki swojej konstruckji przetwarza energję cieplną na pracę mechaniczną. Organizm zwierzęcy przetwarza materjal surowy — paszę na produkty wyżej wartościowe, a mianowicie : różne rodzaje energji (cieplną, mechaniczną) i takie produkty jak mięso, tłuszcz, mleko, wełna, jaja i t. p. Podobnie jak każdy przemysł wtedy tylko się opłaca, gdy cena wytworzonego produktu przewyższa koszty produkcji, tak i hodowla zwierząt wtedy tylko ma rację bytu, gdy cena paszy wraz z innemi kosztami utrzyma-
nia zwierzęcia jest mniejsza, niż wartość użytku, jaki ze zwierzęcia ma hodowca. Dążyć musimy do tego, by możliwie najmniejszą ilością paszy uzyskać możliwie najwyższą produkcję.
Jeżeli maszyna ma funkcjonować normalnie, trzeba postępować z nią ściśle według praw, które ją w ruch wprowadzają i jej prawidłowe funkcjonowanie warunkują. Technik, ulepszający swój warsztat pracy dla obniżenia kosztów produkcji, wprowadza zgodnie z rządzącemi prawami przyrody coraz to sprawniej pracujące części składowe konstrukcji. Hodowca w tem znaczeniu nic zmieniać ani ulepszać nie może, bo ustrój zwierzęcy jest już najdoskonalszą maszyną, jaką sobie wyobrazić możemy; musi więc tylko jako maszynista-żywiciel, powołany do prowadzenia żywej machiny zwierzęcej, czynić zadość wszystkim jej naturalnym wymaganiom. Nie zawsze tak się dzieje w praktyce i bardzo często wiele paliwa-paszy nie wyzyskuje się racjonalnie i ekonomicznie, a nawet wskutek nieodpowiedniego żywienia ustrój zwierzęcy psuje Hę, t. zn. choruje.
Jeżeli hodowla ma doprowadzić do dobrych, korzystnych rezultatów, musi ona obok sposobowi samej właściwej hodowli wziąć pod uwagę i racjonalne żynoienie, które jest podstawą i zasadniczym warunkiem wszystkich korzyści hodowli zwierząt. Cóżby za korzyść odniósł fabrykant, gdyby sprowadził pierwszorzędne maszyny, a nie potrafił ich ekonomicznie wykorzystać lub co gorsza przez nieumiejętne techniczne obchodzenie się z niemi zgoła je popsuł?
Żywić racjonalnie i ekonomicznie z całą świadomością w zasadzie wtedy dopiero będziemy mogli, gdy w najdrobniejszych szczegółach poznamy wszystkie procesy fizjologiczno-chemiczne ustroju zwierzęcego i warunki ich zachodzenia, gdy poznamy wszystkie prawa temi procesami rządzące. Są one jednak niezmiernie skomplikowane i niestety trzeba przyznać, że dotychczas znamy ustrój zwierzęcy jeszcze bardzo słabo. Gdybyśmy znali dokładnie wszystkie procesy fizjologiczno-chemiczne, jakie odbywają się "w ustroju, to moglibyśmy z całą świadomością i ścisłością dostosować się do nich, t. zn. dać pożywienia tyle i takiej jakości, aby najprościej, najtaniej i najracjonalniej osiągnąć pewien cel żywienia. Każdy badacz, który przyczynia się na drodze teoretycznej do wyjaśnienia, zbliża nas coraz bardziej do tego poznania, opanowania przyrody, a wreszcie przystosowania jej do naszych celów utylitarnych. Nauka żywienia, zwłaszcza w ostatnich czasach, poczyniła olbrzymie postępy i w wielu wypadkach dosyć dobrze
poinformowani jesteśmy o losach, jakim ulegają, o roli jaką odgrywają niektóre składniki pokarmowe, do czego służą i co zdziałać potrafią. Zmuszeni więc jesteśmy do poznania szczegółowszego tego co narazie wie nauka, bo nastały czasy, w których ani grama paszy — pod grozą nieopłacalności — nie wolno skarmiać nieracjonalnie.
Funkcje życiowe zwierzęcia, a więc jego wzrost, produkcja i t. p. wypływają z szeregu procesów chemicznych zachodzących nieprzerwanie w jego ustroju. Przytem stale zużywa się materja organiczna i nieorganiczna oraz tlen, które muszą być zzewnątrz doprowadzone. Wszystkie składniki ustroju, chemicznie rzecz ujmując, pochodzą wyłącznie z pożywienia i dlatego nazywamy pokarmem lub paszą tę część skarmianych materjałów, które mogą posłużyć do wytworzenia ciepła lub siły, do budowy masy ciała względnie do innych normalnych funkcyj ustroju. Każdy produkt naturalny, czy to roślinny czy zwierzęcy, służący za pożywienie, stanowi tak bardzo skomplikowaną mieszaninę najprzeróżniejszych substancyj chemicznych, że o dokładnej chemicznej znajomości pasz i środków1 spożywczych, jak dotychczas — mowy niema. Aby jednak stworzyć sobie chociaż przybliżony obraz tego składu, chemja żywienia określa kilka ogólnych grup chemicznych, jako t. zw. „składniki pokarmowe". Są to: substancje azotowe białkowe, substancje wyciągowe bezazötowe, substancje azotowe niebiałkowe, włókno surowe, tłuszcze, składniki mineralne.
Taki też podział składników pokarmowych zachowany został w następnych rozdziałach traktujących o ich trawieniu i roli odżywczej.

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.