ODMIANY KONWENCJI W TEATRZE WSPÓŁCZESNYM

NA PRZYKŁADZIE INSCENIZACJI "WYZWOLENIA" STANISŁAWA WYSPIAŃSKIEGO

Miłosław Bukowska

Wydawnictwo: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981
Oprawa: miękka
Stron: 288 + ilustracje
Stan: bardzo dobry

SPIS TREŚCI:

Część I: Wprowadzenie
I. Uwagi wstępne
II. Propozycje koncepcji badań nad sytuacją komunikacyjną
w teatrze i procesem historycznoteatralnym
III. Kilka uwag o przedwojennych inscenizacjach "Wyzwole­nia"

Część II: Inscenizacje powojenne "Wyzwolenia"

I. Struktura alegoryczna (B. Dąbrowski, Kraków 1957)

1. Metaforyczna dekoracja i kostiumy (s. 4-0); 2. "Prze­kład" tekstu dramatu na znaki teatralne (s. AA); 3. Ale­goryczna interpretacja dramatu przez realizatorów i spek­taklu przez odbiorców (s. Al) 11. Spektakl autotematyczny (J. Wyszomirski, Katowice 1957; Łódź 1964)

III. Model teatru monumentalnego (W. Horzyca, Warszawa 1958)

IV. Symultanizm działań scenicznych (M. Okopiński, Zielona Góra 1963)
1. Symultanizm aktu I i III - dwuplanowość działań sce­nicznych (s. 70); 2. Aktualność problematyki (s. 75)

V. Struktura groteski (A. Hanuszkiewicz, Warszawa 1966)..
1. Wyznaczenie "reguł odbioru": A. Widownia - sceną, B. Homonimiczność znaków teatralnych (s. 77);
2. Obiekt parodii: A. Schematy tworzenia teatralnego, B. Schematy tradycji (s. 82); 3. Adres parodii i gro­teski (s. 87)

VI. Tradycyjny model teatru (M. Okopiński, Poznań 1966)...
1. Tradycyjny model "teatru w teatrze" (s. 89);
2. Martwy kontekst współczesności (s. 92)

VII. Spektakl analogii (J. Maciejowski, Szczecin 1969)
1. Przeniesienie znaków z innych struktur: cytat i aluzja teatralna (s. 9A) ; 2. Groteskowy "teatr w teatrze" (s. 98)
3. Dyskusja publicystyczna na temat aktualnej rzeczy­wistości i sztuki (s. 102)

VIII. Stylizacja obrzędowa (M. Prus, Kalisz 1970)
1. Stylizacja konstrukcyjna (s. 108); 2. Stylizacja wy­powiedzi językowej (s. lll); 3. Stylizacja tematyczna (s. 112); 4. Relacje homonimiczne i polisemiczne znaków wyższego stopnia (s. 115); 5. "Prawo powszechnej ana­logii" (s. 117)

IX. Procesy demetaforyzacji warstwy słownej (K. Tyszarska,
Gorzow Wlkp. 1971)
1. Struktura pozasłownych znaków teatralnych - kontekst aktualnej rzeczywistości (s. 120); 2. Proces demetafo­ryzacji warstwy słownej - modyfikacja semantyki (s. 123); 3. Rejestracja wzorów zachowań czy model społeczeństwa?
(s. 131)

X. Stereotypowe elementy w strukturze spektaklu (A. Strokowj
Łódź 1971)
1. Stereotyp współczesności (s. 133); 2. Stereotyp na­dania i stereotyp odbioru (s. 136) XI. Aspekty pragmatyczne w strukturze spektaklu (J. Goliński,
Wrocław, Warszawa 1972)
1. Wyznaczenie adresata (s. 138); 2. Aktor - adresat wewnętrzny. "Teatr w teatrze" (s. 140); 3. Funkcje autotematyzmu - ukazanie klęski teatru (s. 1AA)

XII. Relacje przestrzenne w strukturze spektaklu (J. Błeszyński Olsztyn 1972)
1. Przestrzeń zamknięta - "teatr w teatrze" (s. 145);
2. Przestrzeń otwarta (s. 149); 3. Znaki przestrzeni (s. 152)

XIII. Sytuacje reprezentatywne i alegoryczne (K. Braun,
Lublin 1972)
1. Sposób zorganizowania sytuacji (s. 156); 2. Sposoby ukonkretnienia znaków słownych (s. 161) ; 3. Stworzenie nowego porządku zdarzeń (s. 162)

XIV. Antykwaryczna reprodukcja (M. Szczerski, Rzeszów
1973)
1. Transpozycja elementów ze struktury spektaklu B. Dąbrowskiego (s. 167); 2. Tradycja a tradycjonalizm (s. 170)

XV. Perspektywy czasu w strukturze spektaklu (M. Rosiński, Toruń 1973)
1. Czas teraźniejszy - rzeczywistość sceniczna (s. 171);
2. Czas przeszły - "teatr w teatrze" (s. 174); 3. Prze­nikanie perspektyw czasowych (s. 176)

XVI. świat poetycki spektaklu (A. Obidniak, Jelenia Góra
1973)
1. Metafora wizualna (s. 179); 2. Metafora słowna (s.l84

XVII. Struktura postaci (T. Pliszkiewicz, Kielce 1974)
1. Opozycyjność jako cecha kompozycji (s. 186); 2. Re­lacje między postaciami (s. 190)

XVIII. Ironia romantyczna (K. Swinarski, Kraków 1974)
1. Sygnały ironii w strukturze spektaklu: A. Dekoracje i kostiumy - "teatralność" i realizm historycznych obrazów formą deprecjacji, B. Pozornie logiczna motywacja zdarzeń w "przekładzie" tekstu na znaki teatralne - degradacja pa­tosu poprzez gest i ruch (s. 191); 2. Ironia losu - dialog z Maskami (s. 198); 3. Ironia historii - sceny z Robotni­kami (s. 201)

XIX. Próba stylu mimetycznego (H. Rożen, Białystok 1974)
1. Spektakl w czternastu obrazach (s. 206); 2, Relacje między światem przedstawionym a rzeczywistym: A. Substy­tuty przedmiotów rzeczywistych, B. Typowość współczes­nych zachowań, C. Nawiązania do sztuki malarskiej - wzo­ry zaczerpnięte z tradycji, D. Sposób wykorzystania tekstu dramatu i ukonkretnianie metaforyki, E. Struktura semantyczna świata przedstawionego a świat rzeczywisty (s. 211).

Część III: Funkcje odmian konwencji w procesie historyczno-teatralnym
I. Uwagi ogólne
II. Od dominacji słowa do pierwszoplanowości pozasłownych znaków teatralnych
III. Między teatrem poetyckim a reistycznym
IV. Spór uniwersalizmu z "interwencyjnością". Interpretacje dramatu
V. Motywacje zmian w warstwie słownej dramatu i w po­rządku zdarzeń
VI. Formowanie się prawidłowości rozwojowych
Skreślenia tekstu
Liczba przedstawień i widzów
Spis ilustracji
Wykaz ilustracji według prezentujących je teatrów
Indeks osób