Witam na mojej aukcji, dziś mam do zaoferowania książkę:

"OCZY BEZ SMUTKU - NAUCZYCIEL, DZIECKO, ŚRODOWISKO"   
 
Maria Łopatkowa
   

wydawnictwo: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza
stron: 183.
stan książki: + dostateczny (książka ma pobrudzoną okładkę i grzbiet książki, na pierwszej stronie znajduje się dedykacja).  

Myśli ani uczuć dziecka nie można wziąć pod mikroskop. Metodami naukowymi dokładnie nie da się ich wymierzyć. Tymczasem jedno nasze nie takie słowo, jedna zbyt surowa lub zbyt pobłażliwa decyzja zniweczyć potrafi to, co w uczniu długo z nadzieją budowaliśmy wspólnie z nim.

Dlatego, żeby unikać porażek własnych i cudzych, żeby móc coraz bardziej doskonalić się w formowaniu osobowości, musimy szukać odpowiedzi na dręczące nas pytania w naszym nauczycielskim kręgu i poza nim - w społeczeństwie. Jeśli nie będziemy mieli pytań, przestaniemy być nauczycielami-wychowawcami. Z tego wynika konieczność dyskusji ustawicznej, twórczej - dyskusji wywodzącej się z konkretnego działania i do działania wiodącej. Z owej potrzeby zrodziły się wszystkie zawarte w tej książce prace. Nie są one jednolite ani w formie, ani w poziomie refleksyjnej wnikliwości. Zebrałam je z różnych lat, nie zmieniając - tak, jak je naniosło życie: w pośpiechu, na gorąco, w zadumie, we wzruszeniu czy buncie. Ułożyły mi się w trzy grupy, jakkolwiek nie autonomiczne, to jednak wyraźnie tematycznie scalone: NAUCZYCIEL, DZIECKO, ŚRODOWISKO.

Dominuje tu wieś, chociaż problemy często wychodzą poza nią, poza jej szczególnie przypisane sprawy.

Pragnęłam między innymi młodym moim koleżankom i kolegom w zakładach kształcenia nauczycieli pomóc w usuwaniu obaw przed przyszłością grożącą "zesłaniem" na krańce powiatu. Chciałam także bliżej ukazać dziecko wiejskie na tle takich sytuacji, które wymagają naszej pomocy, naszego wkładu w pełniejszy jego rozwój. Świadomość, że tak bardzo jesteśmy potrzebni i dzieciom, i wsi, nakłada nie tylko obowiązki, lecz daje także poczucie własnej wartości, pogłębia sens nauczycielskich poczynań.

Skuteczność wysiłków wychowawczych jest uzależniona tak od naszego bezpośredniego oddziaływania na uczniów, jak i od wpływu na dorosłych.

Ulepszanie tego, już nie dziecięcego świata, należy do zadań wielce mozolnych. Sporo jest tu do poprawienia wśród nas samych i wśród innych. Czasami nie wystarczy poprawiać, czasami trzeba twardo i bezwzględnie walczyć z draństwem, z głupotą. Jak? Staram się pytając, dać jednocześnie propozycję odpowiedzi.

Majakowski pisał kiedyś: NASZE DNI TYM SĄ PIĘKNE, ŻE TRUDNE. Trawestując słowa poety, można by rzec: rzeczywistość nauczycielska tym jest piękna, że trudna. Nie obejdzie się w niej bez kłopotów, błędów, nawet klęsk. Ale w bilansie każdego serdecznie zaangażowanego życia zyski górują nad stratami. Dlatego tak wiele pogody spotykam w oczach jubilatów nauczycielskich, których wieloletnią pracę podsumowują na uroczystościach kwiaty i łzy wychowanków. Jeśli byli autentycznymi wychowawcami, wiele kochali. Nie ma zaś większego szczęścia, jak przekazywać siebie, swoje ideały kochanemu człowiekowi, a ten nas - światu. Tym dłużej trwamy, im dłużej udaje się utrzymać ten ludzki ciąg przekazywania. Zawód nauczycielski pozwala go zwielokrotnić i w czasie, i w przestrzeni - wszędzie, gdzie dotrą nasi wychowankowie i wychowankowie wychowanków.

Maria Łopatkowa
Maj 1969 r. 

Przed zalicytowaniem koniecznie zapoznaj się ze stroną "o mnie" !!! 

ODPOWIADAM NA WSZYSTKIE PYTANIA pisz na gg[zasłonięte]23279 lub dzwoń 889 [zasłonięte] 506.